Text is coming later.

We hadden eergisteren bij het vuur al gehoord, dat elke zondagmorgen van 08:00 tot 13:00  er achter de campingplaats een wekelijkse markt is van +/- 300 kraampjes en ze beginnen al rond 5 uur met opbouwen. Van dit opbouwen hebben wij niets gemerkt, maar toen wij rond 8 uur uit ons bed kwamen stond het er vol met kraampjes, auto’s en bezoekers!
Heerlijk zo’n markt met van alles en nog wat; een combinatie van Beverwijk/Cuijk en de jaarmarkt in 3bergen. Lia was helemaal in haar nopjes. Ian heeft wat autootjes gekocht van zijn eigen geld en wij hebben een leuk boek van Less Hiddins gekocht; wie kent de enige echte ‘Bush Tucker man’ niet!? Leuk detail was dat we echte Nederlanders gezien hebben die ‘Dutch Poffertjes’ verkochten! Nee, het was nog te vroeg om te proeven en we hadden al een warm met jam gevulde donut genuttigd. Uiteindelijk zijn we – na onze nieuwe vakantie vrienden gedag gezegd te hebben – naar het oude Fish en Chips restaurant van (wie kent deze nog?) Rex Hunt (The fish kissing fisherman) in Melbourne gereden. Ondanks dat het lekker was en voor Lia en mij een stukje ‘nostalgie van 10 jaar geleden, zeiden we beide dat we dit maar niet meer moesten doen. Wat was, is geweest. We slapen nu in Creswick Regional Park.

Gisteren en vandaag (10 mei 2014) was het goldrush time @ Sovereign Hill, Ballarat.
Gisteren stonden we in de rij voor een entree kaartje en moesten ineens kiezen. Of een gewone familieticket voor $125 (- 10% kortingsbon uit ons Melbourne Hotel) of een goldpass van $207 (- 10% kortingsbon). De goldpass was incl. onbeperkt coach rides (à $17,-), toegang tot alle 3 de mijntoeren (à $20,-) en nogmaals 1 keer gratis entree binnen 12 maanden. Tja… uiteindelijk hebben we besloten om voor de normale entreeprijs te kiezen en als een van de 3 mijnen leuk zou zijn we deze eventueel apart te doen. Krijgen we bij het betalen te horen dat als we ons kaartje bij het postkantoor laten afstempelen we er morgen weer in mogen!?? En het ritje met de koets is maar 5 minuutjes…
Sovereign Hill is een echt goed opgezet openlucht museum voor een dorpje (Ballarat) dat ontstaan is rond een goudmijn. Binnen het park hebben ze een stroompje waar ze (na zeggen) elke dag voor $180,- / 4 gram aan 24crt goud instrooien.

$$$$ In onze ogen dus gelijk maar even wat gold panning!!

Het was een heerlijke zonnige dag en na een korte uitleg hebben we in 2 uur (volgens de boys) voor wel 100.000 euro aan goud gevonden. Het is echt leuk om te doen, zeker omdat je vaak (met wat geduld) wel wat (stof) goud vindt. Nu kun je in het park voor een dollar een klein flesje kopen om je gevonden goud in te doen, maar dit gaat wel allemaal van onze winst af dus dat hebben we niet gedaan, en maar goed ook want vandaag hebben we er eentje gevonden! Onze goud vondsten deden we professioneel in een water flesje 🙂
Gisteren hebben we 90% van het park bekeken en toch ook nog een mijntoertje gedaan. En omdat we het allemaal toch wel heel leuk vonden, en we toch nog meer goud wilde vinden, zijn we vandaag maar weer terug gegaan :). De buit was iets minder dan gisteren, maar het plezier was niet minder. Een heerlijke meat pie gegeten en uiteindelijk toch ook nog een souvenirtje gekocht (pins voor de boys en een eigen goud pannetje voor Lia…) en ook nog even het goud museum bezocht en gezien dat er nog steeds (met o.a. metaaldetectors) goed goud wordt gevonden in deze omgeving. Ook bij Slaty Creek campground waar we gisteren en afgelopen nacht geslapen hebben.
Slaty Creek campground was het dichtstbijzijnde (22 km) gratis slaapplekje bij Ballarat met slechts 3 km dirt road. Maar als je het slaapplekje benaderd via de ander kant van het park is het slechts 16 km, met minimaal 10 km dirt road die we overdag waarschijnlijk nooit gereden zouden hebben, maar nu het alweer donker werd/was was er eigenlijk geen andere optie meer. Tim bedankt ;). Standaard zit er een Navman bij deze camper en daar kun je routes kiezen als, de snelste, de kortste, de economische en de makkelijkste en Tim had voor de kortste gekozen. Uiteindelijk kwamen we er wel, ondanks dat Lia niet echt blij was met het ‘geslipper’ van de hut en we geen tijd meer hadden om net als gisteren een fikkie te steken. Vanochtend hebben we echter wel mooie houtjes meegenomen voor de volgende keer, alleen kunnen we ze niet echt kwijt en ligt het nu dus in een plastik vuilniszak in onze hut (hihi).

De jongens (en met name Ian) kunnen vanavond niet echt hun rust vinden.. Ze zien overal goudklompen in hun dromen (hihihi) We slapen vanavond bij een de Red Kangaroo Roadhouse, zo’n 50+ km voor de Grampians NP, onze volgende bestemming. Kunnen we daar weer eens een wasje doen. Onze onderbroeken zijn nl op. Lia heeft vanochtend al enkele met de hand gewassen en ik heb ze vanmiddag gedroogd met de voorruit blower 😛 We verzinnen terplekke een oplossing voor onze ‘probleempjes’
Was het in het bos de afgelopen 2 nachten muisstil, hier bij de Red Kangaroo Roadhouse horen we alleen maar roadtrains langs razen of een plekkie vinden naast ons. Ik ben benieuwd hoeveel er morgen uiteindelijk staan.

Toedeloe, het is weer tijd voor onze dagelijkse slaapie

De tijd vliegt voorbij. Het is alweer zaterdag 14 juni 2014 en nu slapen we bij Edenhope North Rest Area, alleen is het niet echt een rest area. Het staat nergens aangegeven en volgens de dame bij de benzinepomp in Edenhope is het bij Colins Lake. En daar staan we dus nu op de enige zandweg… De afgelopen dagen hebben we 3 nachten geslapen op dezelfde camping als 10 jaar geleden. Toen verbaasden we ons over de hoeveelheid open vuren die men daar in het bossige omgeving ontstoken en nu? Het is 2 jaar geleden overgenomen door een Ozzie en Dutchy paar en dat kun je wel merken. Alles netjes keurig en strak. Je kunt nog steeds fikkie steken, maar dan in een gehuurde oliedrum met toebehoren zodat het gras niet verbrand. Meer groene plekjes nieuwe ameneties en een hout verwarmd zwembad!!! Wat is dat heerlijk, 33 graden. Daar hebben we dus elke avond voor het avond eten 1-2 uur in gezeten en waterkanonnengevecht gehouden (er waren toch geen andere gasten). De dag dat we in de Grampians aankwamen hebben we gelijk 3 lookouts bekeken (info hadden we ontvangen van de oud politieman in Ararat, Visitor Centre) en ondanks dat de bewolking laag in de bergtoppen hing waren deze (Boroka, Reed en The Balconie) lookouts toch de moeite waard! De eerste volle dag wilden we de hike naar de Pinnacle lookout doen. Maar de bewolking hing nog lager en er kwam nattigheid uit. Dus een mooi moment om weer eens schoolwerk op te pakken. De goede inspanningen van beide heren werden beloond met 2 zakjes vogelvoer voor 2 dollar. Ze (en wij :)) hebben zich kostelijk vermaakt (zie foto’s). Aan het einde van de dag toch nog even de dam bekeken waar deze camping pal achterstaat en ook nog even het ‘dorpje’ Halls Gap in geweest voor.…vogelzaad (dat ze helaas niet hadden). En de dag afgesloten met een duik in het zwembad.
Gisteren hebben we dan toch de hike naar de Pinnacle gedaan, nadat we nog 1 extra nacht (de 3^de) bijgeboekt hebben en Tim en Ian weer vogelzaad hebben gehaald. Nu met Dutch discount. three for 2 dollar (hihhihihi). Dus voeren, school, hike, zwembad, slapen). Vandaag was Ian er al heel vroeg uit. Vogels voeren!!!! We hadden nog 1 zakje over, maar dat is natuurlijk niet genoeg als je met zijn tweeën bent. Dus als huiswerk… 2 dollar en Dutch discount vragen. En… natuurlijk gewoon met 3 zakjes terug komen 🙂

Naast het feit dat Tim zijn Donald Duck boekje met een stukje tekst aan de receptie heeft afgegeven voor de Dutch lady en de Belgische jongen die daar al 2 jaar werkte, hebben we ook nog een kleine aandenken achtergelaten in de rechter onderhoek op de voorruit van de receptie: Hup Holland Hup! J
De wedstrijd tegen de Spanjaarden was hier om 4:30 ‘s nachts, maar we kregen van opa om 7:15 de uitslag; 5-1 voor Nederland!!!!

Morgen gaan we naar Naracoorte. De rit naar waar we nu staan, ging door het bovenste deel van de Grampians dat afgelopen januari door bosbrand was verwoest. Jemig wat een (op eerste gezicht) troosteloze zwart geblakerde uitzicht. Maar als je goed kijkt dan zie je ineens allemaal weer nieuwe verse groene scheuten uit die zwarte bast komen. De bomen zien er niet uit na zo’n brand, maar vinden het eigenlijk helemaal niet erg. Het is zelfs van levensbelang dat ze eens in de zoveel tijd vlam vatten. Zo krijgen ze weer licht, voeding en worden sommige zaden geactiveerd. Ze zijn er op gemaakt om vlam te vatten. De buitenste bast brand hevig heet, maar kort en daaronder zit hun ‘eigenlijke levens bast’. De enige mensen waarvoor het vreselijk is zijn die (volgens de oud politieman) 22 waarvan hun huis in vlammen opging…..
Verder hebben we de kortste route genomen (dankzij de Navman) en die ging door 100+ kilometers aan gras (waar het gras dezelfde kleur en soms ook hoogte heeft als de schapen) en agrarisch landschap. Heerlijk rijden met maar 2 tegenliggers.

Oja, in een van die ‘akkers’ zagen we ineens een heel kampement. Bleken daar gewoon hele dikke grote scharrel varkens te wonen?!  Geweldig!!! Ruimte zat hier!

Text and Pictures are coming later.

Text and Pictures are coming later.

Het vervolg van die voortand…

Na toch een redelijke nacht voor Ian, hebben we die ochtend in het Mt  Field NP eerst nog de Tall Tree walk gedaan voordat we naar ons volgende doel zijn gereden; Cadbury!. Cadbury is de Willy Wonka Chocofabriek van Australië, althans 10 jaar geleden. Toen wij 10 jaar geleden daar een rondleiding kregen liep je gewoon door de gehele fabriek en kreeg je chocola, net zoveel als je kon eten en dragen!. 5 jaar geleden in New Zealand was er alleen nog een soort van museumachtig iets en nu hier… hier was het niets meer dan een video 🙁

Kinderen zijn gratis en de volwassenen moeten $4,- betalen voor deze video en 4 gratis samples. Dan rest alleen nog de ‘outlet’ store. Tja en dan, dan gaan we los!! Alles voor een koopje. Een walhalla voor jong en oud. En omdat ik daar net Ian’s voortand eruit had getrokken moest er natuur wel het een en ander getroost worden. En tenslotte hebben we nog wel wat maandjes te gaan, dus dat komt wel op 🙂

Na de eerste desillusie, veroorzaakt door de gezondheidsinspectie van Ozzie (kinderen zouden te dik worden van al dat gratis chocola en het is veel te gevaarlijk al die bezoekers op de werkvloer) naar het lekkere gevoel van al dat ingeslagen chocola, zijn we weer richting het zuiden gereden waar we de eerste week al naar toe geweest waren. Nu was het doel niet Ida Bay Railway of de Hasting Caves, maar Tahuna Air walk. Het regende goed en het was al bijna donker toen we aankwamen op ons gratis stekkie midden in het bos (Arve Picnic Campground). Echt een geweldig plek maar later bleek ook een beestachtig plek.

Die nacht heeft Lia mij 3 keer wakker gemaakt omdat ze ‘geknaag’ hoorde in de hut. Natuurlijk hoorde ik het ook duidelijk en nadat ik het buiten traptreetje (automatisch) naar binnen en buiten en weer naar binnen had geklapt was het weg. Echter kwam het knagend geluid later weer terug. Zat het achter de koelkast? In de aanrecht kastjes? Onder de bank. Ik heb alles open gehad en overhoop gehaald, maar geen beest te bekennen. “Het zal wel ergens buiten aan de hut knagen. Ga toch slapen. Ik word er zo moe van :). Morgenochtend is er weer een dag.”

De laatste dag bij het inpakken van onze koffers en dus bij het uitruimen van de camper… was daar het bewijs. Er heeft wel degelijk een beest in de kastjes gezeten… het heeft poep sporen achter gelaten achter de kastjes en heeft zijn tand afdrukken in het schuursponsje gezet en de vuilniszakkenrol aangevallen (daarom zat er ineens een gat in alle vuilniszakken).

Ondanks dat we de volgende dag allemaal een beetje prikkelig waren van de korte nacht was de Tahuna Airwalk TOP!. Na eerst zelf een walk gedaan te hebben, hebben we (met geluk) aansluiting kunnen vinden bij een gratis guided tour over de Tahuna Airwalk. Tim onze guide was echt goed en speelde goed in op de groep (wij en nog een familie). Het eerste waar hij ons voor waarschuwde was dat we op het pad moesten blijven en bladeren moesten vermijden. Op het pad ivm bloedzuigers die in het gras zitten en terstond had Tim de gids er eentje op zijn been zitten (dezelfde die Lia een paar dagen eerder op haar schoen zag zitten). En in de bladeren zaten teken. Oh ja, als er toch zo’n bloedzuiger op je zit dan laat hij vanzelf los als hij genoeg bloed heeft gedronken. PS de bloedzuiger op zijn been was slechts de kleine gewone, er zijn ook Tiger Leaches (tijger bloedzuigers) in het bos… En toen vertelde hij ook nog even over die kleine gaatjes die her en der in de grond te zien waren.

We hadden deze gaatjes al eerder en vaker gezien tijdens onze walks. Wij dachten dat het gaten waren die veroorzaakt werden door de hike stokken die sommige mensen gebruiken. Blijkt het, het holletje van de Tasmanian Funnel Web Spider te zijn! Dit spinnetje is een kleine neefje van de veel grotere Sydney Funnel Web Spider, maar hij is wel veel sneller, giftiger en kan zijn giftanden met gemak door jou nagel boren… En bedankt gids Tim. Nu liepen we helemaal ‘op ons gemak’ door het bos.

Tim de gids vertelde verder dat verschillende eucalyptus bomen gif produceren bij hun onderstam en dat de zaden vuur nodig hebben om te kunnen ontkiemen. En dat het soms wel 30 jaar of langer duurt voordat de zaden in de hoge bomen de 60 graden voelen van het vuur dat veroorzaakt wordt door het losse en afgevallen barst om de boom. Vuur is essentieel voor het voortbestaan van het gehele ecosysteem. Iets dat de Aboriginals wisten en waar de huidige mens nu pas bewust van wordt. De arme grond heeft zo nu en dan gewoon nieuwe voedingstoffen nodig die vrijkomen tijdens die bosbranden. Omdat er in Tasmanië en sommige delen van Australië geen ongedierte is dat ervoor zorgt dat dode bomen opgeruimd worden (zoals dat bij ons in het bos het geval is) kan het soms wel meer dan 50 jaar duren voordat een boom vervalt tot compost. Alleen fungus (paddenstoelen) kan dit proces versnellen. Dit is dus ook waarom er her en der nog hele complete (dode) bomen in het bos of weiland staan.

Na nog een laatste hike die over 2 lange swingbruggen ging zorgde het knaaggeluid van vannacht er voor dat we niet meer in het bos bleven slapen, maar we alvast terug gingen richting Hobart.

De volgende dag was het een perfecte zonnige dag en zijn we via een hele koude en regenachtige lookout op Mount Wellington (waar je perfect Hobart van bovenaf zou kunnen zien) doorgereden naar het Tasmanian Devil Conservation Park op de Tasman Peninsula. 10 Jaar geleden waren wij ook bij dit park geweest en…. er was niet zo veel veranderd. Toen al zeiden we tegen elkaar dat het park wel potentie had en dat kan het nog steeds hebben. De boys vonden het in ieder geval geweldig! Met name (het voeren van) de tamme walibies en kangoeroes en de vogelshow waren onvergetelijk.

De een na laatste dag hebben we nog ‘even’ alle culturele en natuurlijke bezienswaardigheden bezocht en bekeken die op dit schiereiland te bezichtigen zijn. Alleen Port Arthur (waar alle Engelse misdadigers naartoe werden gezonden) hebben we overgeslagen. Die moeten Tim en Ian zelf maar een ander keertje bezoeken.

Vanuit Nederland mag je 30 kg per persoon bagage meenemen omdat het een internationale vlucht betreft, echter de vlucht vanuit Melbourne naar Hobart (en visa versa) is een nationale vlucht en dan mag je maar 20 kg per persoon als bagage hebben. Ook mag een koffer niet zwaarder zijn dan 30 kg. Wij hebben 3 koffers die we thuis goed konden wegen en in elk zat zo’n 29 kg, incl. onze winterjassen. Door alle kleding eruit te halen die we nodig hadden tijdens onze dagen in Melbourne (incl onze winterkleding) en deze als handbagage mee te nemen konden we beneden de 80 kg blijven verdeeld onder de 3 koffers.

Onze laatste dag op Tassie hebben we besteed aan wassen en drogen van kleding, inruimen koffers, afscheid nemen van alles wat de boys hadden verzameld, maar wat niet met het vliegtuig mee mocht/kon, laatste restjes eten en drinken opgemaakt (want weggooien vinden we zonde) en natuurlijk wat schoolwerk nu we weer onbeperkt internet hadden. Toen hoorden we ook dat mijn jeugdidool Wubbo Okkels is overleden.

De reis naar de het vaste land ging zonder slag of stoot en het was weer de eerste keer dat we met zijn allen op de bank hangend kassie aan het kijken waren.

Het appartement is (naast de airco die af en toe automatisch aanslaat) geweldig!

(Op dit moment, 27 juni, staan we heftig te schudden op een parkeerplek zo’n 13 KM voor de West Australische grens) op de Nullarbor en de wc is weer bijna vol…. Trusten)

Maui camper Tassie:

Het wasemmertje moet je ‘s nachts ook niet voor de deur zetten

Dakraam bij de boys

Gaten afgeplakt tegen de kou

Brrr

Het grootste gat in de camper, afgeplakt tegen kou en stof

Losgetrild en niet snel te repareren met het rode zwitserse zakmes

Ducktape doet wonderen

Als een deurtje niet wil luisteren naar de baas dan… ducktape repareerd alles

Hier had ducktape kunnen zitten maar

Niet voor slechts 3 dagen. gelukkig waren we verzekerd.

Kea camper mainland:

Standaard afplak actie tegen de kou en stof

Een nieuw gat gevonden! van de afzuigkap

Nee, niet weer een deuk. de zijkant laat gewoon los en voordat we verplicht zijn dit te laten repareren en het ons een dag kost. Plakkie plakkie met ducktapie

Dag familie en vrienden,

Hier weer eens een berichtje van ons. Maar allereerst bedankt voor jullie reactie, zowel op de site als via email, sms en whats-app. Het is altijd heerlijk om jullie berichtjes en reacties te lezen! Na alle positieve belangstellingen en goede hulp voor ons vertrek, is het ook een goed gevoel dat jullie ons een beetje volgen op onze reis.

Hopelijk hebben jullie er begrip voor dat we niet iedereen een persoonlijk reactie geven, maar wij hebben je berichtje/reactie echt allemaal gelezen!

De afgelopen 2 weken hebben we weinig tot geen telefoonbereik (en dus internet) gehad, en na een kort contact gaan we straks weer de bush in, eerst de goldfields daarna Karijini en uiteindelijk Cape Range.

Ook lopen we wat achter net de blog en foto’s, maar we doen ons best. Hieronder enkel kort belevenissen

Shorts

–         We love Woolworths (Woolies) homebrand! Goede prijs/kwaliteit.verhouding.
Ian zegt: “Moeten we meer kopen ivm de Jamie Oliver stickers!”

–         Wij missen de Aldi. De Aldi is wel aanwezig in Victoria, maar niet in South Australia. Net als in Nederland zijn ze met sommige artikelen veel goedkoper met dezelfde kwaliteit. Maar wij missen vooral de 2 liter pakken Shiraz van Brooke James for slechts $9,- Gelukkig hadden we er 4 ingeslagen! Wat kan Lia zuipen 😉

–         Kun je bij ons in NL gewoon de drank in de supermarkt kopen, hier heb je de (drive-in / pub) bottle shops. Het blijft grappig. BWS is de duurste (soort Gall ’n Gall) terwijl ‘N Thirsty Camel een van de goedkopere is. Een blikje bier van 375 ml kost ongeveer $1,50 (vaak te koop per doos van 30 blikjes) en voor +/-$19,- heb je 6 flesjes (375 ml) bier.

–         Op elk blikje, flesje (plastic of glas) en melkpak (karton) staat dat ze 10 dollarcent waard zijn bij recycle depots in South Australia en/of Northern Teritory. Wij hebben dus alle blikjes, flesjes die we ingekocht en gebruikt hebben in Victoria bewaard en uiteindelijk in Port Augusta (South Australia) ingeleverd. Lachen hoor! De boys kregen elk $2,- en een zakje met snoep! Toch werkt dit systeem niet echt. Je ziet nog overal in South Australia flesjes, blikjes, e.d. langs de weg of in de bush liggen. Wat ook gek is, is dat jij in South Australia niet extra hoeft te betalen voor de blikjes bier. Als je dus de lege blikjes gewoon inlevert heb je dus echt winst!? Statiegeld heffing kennen ze niet.

–         Cola blikjes (ook 375 ml) kost vaak + 33 dollar voor 30 blikjes, maar dit moet je dus alleen in de aanbieding kopen. Dan heb je er bijv. 60 blikjes voor 40 dollar. Blikjes zijn wel duurder, maar passen makkelijker in de koelkast en … in je stubby holder.

–         Stubby holders zijn weer mijn souvenirtjes. Vandaag (26 juni) eentje gekocht van de Nullarbor. En ook uit deze drinkt een XXXX (four x) lekker weg 🙂

–         Supermarkt brood is er in overvloed, met grote prijsverschillen. Duurste bijna $6,- goedkoopste (en vaak niet minder slecht dan de duurste) $1,- Wat wel lekker is, is dat ze hier ook dikke boterhammen hebben.

–         We hebben nog geen enkele Brumby’s gezien in Tassie, Vic of SA. Brumby’s is een soort Bakker Bart.

–         Handje(s) in de lucht voor de tegenovergestelde travelers en roadtrain bestuurders.

–         We blijven ons verbazen dat er zoveel kleuren groen (planten), blauw (lucht en zee), grijs (lucht), geel/orangje (zon) en rood (aarde) bestaan. Mooi, mooi, mooi.

–         Bij Port Augusta zagen we het weer voor het eerst. Bordjes met de tekst dat er in deze stad geen alcohol in het openbaar gedronken mag worden. Hier waren er ook meer Aboriginals aanwezig. We zien deze bordjes nu steeds vaker en in Ceduna zien we ook continu politie rondrijden. De Aboriginals zijn nu echt onderdeel van het straatbeeld geworden en niet altijd positief. De politie agent was echter ook van Aboriginal afkomst.

–         Af en toe (en op 1 hand te tellen) zien we een fietser op de weg tussen Norseman en Ceduna. Petje af voor ze!

–         Altijd leuk om te zien hoe een boom of struik behangen is met lege flessen, schoenen of andere kleding stukken. Niet echt goed voor de natuur, maar wel grappig.

–         Oude koelkasten als brievenbus

Deze Camper

In Tassie hadden we een Maui (daar hadden we best wel het een en ander over te zeggen….).
Nu hebben we een Kea. Ook hier kunnen we wel een dagboek overschrijven, maar … hij doet het! Al valt er hier en daar nu wel een schroefje uit.. Gelukkig lukt het me deze meestal er weer in te draaien met mijn rode Zwitserse zakmes!   (Ilse!)

–         Er zit in ieder geval meer kast ruimte in voor onze kleren en voor onze (water/drank/blik/hout) voorraad. Alleen…

–         Het onderstel van deze camper is ook een Volkswagen automaat, hmmmm.

–         Hij is volgens mij zwaarder dan de Maui want hij haalt net 5 kilometer op 1 liter diesel.

–         Deze camper is beter geïsoleerd en dus warmer. Toch heb ik alle gaten waar lucht in en uit kunnen weer afgeplakt met duck-tape.

–         Deze camper heeft een irritante harde piep, piep, piep als we ‘m in zijn achteruit zetten. Gelukkig lijkt ie (ik mag het eigenlijk niet zeggen…) bijna kapot naar de eerste dirt-road trip in de Flinders Ranges NP en wordt ie steeds stiller na de +/- 50 km dirt-road van en naar Fowlers Bay (waar ze helemaal geen walvissen hadden zoals in het foldertje stond, maar wel hele hoge duinen, een Ozzie zeeleeuw en een heel duur caravan park)

–         Wat een K.. tafeltje hebben ze er ingezet. Echt een waardeloos ding waar je niet normaal aan kan eten, laat staan je dagboek kunt schrijven/typen. Hij is te klein, staat schuin en beweegt. Het is een raar ding .

–         De 4^de stoel is een soort strafbankje aan de ander kant van de camper. Die gebruiken we dus niet om te zitten, maar om onze zooi spulletjes op te leggen. Deze opzet geeft wel extra loopruimte in de hut, dus die gebruiken we maar weer om er een buitenstoel neer te zetten. Kunnen we toch gezellig bij elkaar zitten (met ons bord op schoot, hihihi).

–         Er zit een douchecabine in waar je met zijn tweeën ruim in kunt staan. Voor ons niet echt praktisch want wij douchen niet in de camper, maar de ruimte is wel weer handig voor de extra gekookt drinkwater, de was en de vaat en onze tassen met boeken, schoolspullen, spelletjes en souvenirs.

–         Die kunnen nl niet in de kastjes want er zit geen slotje op de kastjes en dan valt alles er uit als ik weer eens een speedhump of dip te hard neem. Maar een goede bocht naar links of rechts geeft ook vaak een leuk effect. Sorry schat.

–         Door deze riante douche met draai wc en een aparte spoelbak in het kastje is ons bed schuin. Da’s niet echt handig, maar licht wel lekker warm. De jongens slapen weer boven de cabine, waar zowel Tim als Ian rechtop kunnen zitten zonder het met koeienhuid beklede platfond aan te raken.

–         Ian en Lia kunnen nu wel goed door de vooruit en opzij kijken, terwijl ik nu ook door de achteruit en zijruit kan kijken (als ik ze heb schoongemaakt…)

–         De koelkast is lekker koud en het vriesvakje doet het goed!

–         Je kunt helaas nergens iets ophangen om te drogen. Gelukkig had Bunnies Warehouse van die ‘tesa power’ haken.

–         De camper heeft een verlaagde intrap en dus geen uitschuif treetje meer waar we vanaf kunnen vallen.

–         Hij heeft heerlijke gordijntjes, alleen ze zijn het enige dakraampje vergeten te verduisteren.