Lachen hoor met die jongens!

Ik zit nu eindelijk weer eens achter de PC te bedenken wat we allemaal gedaan hebben, zodat wij jullie een update kunnen geven. Het komt er maar gewoon niet van, onze tijd vliegt voorbij (gisteren waren we op de helft van onze reis, vanaf vandaag zijn we alweer aan het aftellen :(). Meestal zijn we bezig met de planning van de volgende dag (wat gaan we doen, waar willen we slapen, water koken voor onze dagelijkse consumptie, etc etc) maar vaak hebben we ook gewoon geen zin meer om iets te doen. Doordat we toch wel druk bezig zijn elke dag en het hier al heel snel donker is 17:45 (al hebben toen we van Victoria naar South Australia gingen alweer een halfuurtje erbij gekregen) heeft ons lichaam om 20.00 uur al het gevoel dat het 23.00 uur is. We lopen dus een beetje achter, net als met onze planning. We zouden nu al voor de Nullarbor moeten staan maar we zitten nog in de Flinders Ranges NP. Er is ook zoveel leuks te doen onderweg en soms moet je ook gewoon pas op de plaats nemen. Dus straks hebben we een paar echte rijdagen voor de boeg om weer een beetje op onze planning te komen. Tenslotte moeten we 14 juli in Exmouth aankomen!

Donderdag 19 juni (vandaag is het zondag 22 juni) hebben we het laatste stukje (118 km) van ons gratis slaapplekkie @ Tailem Bend South Rest Area (waar we bijna al ons verzamelde hout uit Creswick (bij Sovereign Hill) hebben verbrand) naar Adelaide gereden. De bedoeling was dat we ergens in de buurt van Port Augusta uit zouden komen, maar op de planning stond tevens een bezoek aan Big W (voor een 20 liter diesel jerrycan) en Woolies (voor de nodige boodschappen). Geen jerrycan maar wel een extra strandhengel met toebehoren en doordat alles langer duurde dan we hadden ingecalculeerd was een gratis plekkie niet meer haalbaar en zijn we dus geëindigd bij die dure (maar top) Big 4 camping (zie blog eerder).

Vrijdag waren we er al vroeg uit want op de planning stond dat we (alleen de heren) naar het splash water fun park zouden gaan en dat moest voor 10 uur gebeuren! Na een ontbijtje en alles weer geloosd en gevuld te hebben gingen we naar de waterspeeltuin. Hilarisch! Net 14 graden en terwijl alle andere camping gasten hun dikke winterjas aan hadden renden wij in onze zwembroek door het koude water met af en toe een onverwachte plens water uit zo’n hoge bak die, nadat ie gevuld is, omkiepert ;). Ff  snel een warme douche en hup de weg op. Nu we toch nog in Adelaide waren ff de Navman geraadpleegd voor een Bunnings Warehouse (soort Hornbach) voor een jerrycan. Geeft dat ding aan dat het nog 5,6 km rijden is en wij op de volgende kruising links af moesten voor… Bunnings Warehouse ???!! Handig hoor zo’n Navman :). Dus ff snel zo’n ding gekocht en gelijk een leuk souvenirtje voor de buurt (lekkerrrrr voor achter in de poort als het straks 30 graden is!). En daarna snel de weg weer op en als een speer die kaarsrechte weg afrijden naar Port Augusta. Ondanks de rechte weg en de regen, is het uitzicht van het begin van het gebergte waar de Flinders Ranges NP bij hoort, geweldig. Net voor Port Augusta reden we langs het plaatsje Port Germein. En omdat zij beweren daar de langste houten steiger van het zuidelijk halfrond te hebben en het weer opklaarde en wij toch in de buurt waren, moesten wij dat maar eens zelf bekijken. Helaas trok daar de hemel weer zwart dicht en begon het weer hard te regenen. Omdat de eerstvolgende gratis slaapplek nog wel een uurtje rijden was, zijn we zonder gedane zaken weer de weg op gegaan. Echter na 20 km zagen we diverse caravans staan op een rest area die officieel alleen voor dagrecreatie bestemd is. En ja… als de Ozzies daar aan het einde van de middag nog staan dan mogen wij daar (na 280 km) ook wel een nachtje blijven, toch? 🙂 Vaak zijn die rust plekken langs de weg top slaapplekkies, alleen kun je wel eens last hebben van die roadtrains (zeer lange vrachtwagens) die voorbij razen en bij deze Mambray Creek Rest Area hadden we het geluk dat er ook een spoorrails aan onze andere kant bevond waar die avond slechts twee 80+ wagons lange trein voorbij tufte. Het klinkt misschien allemaal niet ideaal, maar het heeft wel wat :). Rechts van ons zagen we van die coca cola Christmas Trucks voorbij racen en links van ons hoorden we de trein boemelen.

De volgende morgen zijn we teruggereden naar Port Germain waar we alsnog die 1,26km houten jetty hebben ‘bedwongen’ om daarna als een speer via Quorn (waar we de Pichi Richi stoomtrein nog hebben gezien) te eindigen in Wilpena Pound. De prijs van de diesel is onderweg al gestegen naar $1,747 per liter.

Op de campground van Wilpena Pound Resort hebben we een mooi plekkie bemachtigd naast een vuurplekje met bakplaat. Het eerste wat Ian zei was: “Vanavond wil ik fikkie steken en BBQ-en op deze plaat”. Grapjas. Maar ja, we hadden inkopen gedaan in Adelaide dus vlees hadden we al, alleen geen hout meer… En omdat we een unpowered site hadden genomen scheelde ons dat $8 dollar en omdat we Ian weer 5 jaar hadden gemaakt, scheelde ons dat nog eens $10,- En omdat we het wel een leuk idee vonden, hebben we Ian belooft dit morgen te doen. Om het hout probleem op te lossen, hebben de boys (met onze nieuwe handschoenen gekocht bij Bunnings Warehouse) tijdens de schemering (met waka waka lamp) alle bestaande vuurplekken op het terrein afgeschuimd naar houtjes en kooltjes die eerdere vakantiegangers hadden achtergelaten.

Vandaag waren we er niet al te vroeg uit ivm een onderbreking in de nacht (Ian heeft last van groeistuipjes in zijn benen) en omdat het berekoud was (6,5 graden). Maar de zon scheen al lekker en na een ontbijtje zijn we de Wangara Lookout track gaan doen. Niet zo’n hele moeilijke hike, maar omdat we bijna bij elk bordje hebben stil gestaan, we heerlijk hebben genoten van “The Pound” en we op de 2^de lookout in gesprek kwamen met 4 andere Ozzie reizigers (waaronder een headmaster; “families that play together stay together”) hebben we toch nog 5 uur over deze 8 km gedaan.

Bij onze hut (zo noemen we onze camper) aangekomen moest het vuur aan! Natuurlijk had ik nog (aanmaak) houtjes en 2 stammetjes achtergehouden, maar voor de zekerheid hebben we nog een zak (met 15 blokken) red wood gekocht; precies $18,-

Het fikkie was top, maar de BBQ was zelfs beter!!!  Van het gekochte hout hebben we uiteindelijk slechts 2 blokjes gebruikt. Top hout dat red wood, het brand rustig en het is bloody hot!

Morgen gaan we nog enkele lookouts bekijken in het onderste gedeelte van de Finders Ranges NP waar we nu zijn en gaan we via een 29 km dirt road weer terug naar Port Augusta. En dan zijn er enkele lange rijdagen in zicht 🙁

Weltrusten.

<foto’s komen later>

Vannacht stormde het voor ons gevoel en ook vanochtend (en de rest van de dag) stond er een hele harde wind. Maar ondanks deze wind en de bewolking (met hier een gaatje met zon en daar een donkere wolk met lichte regen) was het een TOP dag!.

Na een kort bezoekje aan het Visitors Center, het legen van de wc en gray water (en nee, we hebben nu niet het fresh water bijgevuld want dat stonk net zo erg naar chloor als zwembad De Zwoer) en een kort bezoekje aan de Wilpena Solar Power Station (precies 16 jaar geleden toen de grootste zonnecollector centrale van Ozzie) zijn we hoger het NP ingereden om uiteindelijk via de bovenkant het NP weer te verlaten, terug richting Port Augusta.

Dit laatste stuk is dus een unsealed road (onverharde weg) die volgens de kaarten ook geschikt is voor 2WD voertuigen. Vanaf het begin tot het einde van deze dirt road staan er informatie borden langs de weg die uitleggen wat voor gesteente we zien en hoe oud deze zijn. De weg (en dus het gesteente waarop we rijden) begint 650 miljoen jaar geleden en aan het einde van de weg eindigt het gesteente rond 525 miljoen jaar!
Is het eerste gedeelte inderdaad de verwachte 2WD dirt weg die we ook al eerder in bijv Karijini NP ( vorige vakantie) hebben gehad met mooie uitzichten, de andere helft is eigenlijk meer een 4WD maar tevens spectaculair mooi!! Wij begrijpen goed waarom al die Ozzies van die grote 4WD hebben! Dat willen wij ook!!.

Het laatste gedeelte gaat  nl. door de Brachina Gorge waarbij de weg diverse keren de Brachina Creek passeert, maar deze (gelukkig) droge Creek ook gebruikt wordt als weg?! Dit zijn de plekken waarom wij van Australië houden. Onbeschrijfelijk mooi! Hier zie je wat water de natuur kan aandoen en dat het alles verwoestend kan zijn., maar tegelijkertijd de mooiste geologische gronden blootlegt. Het was zelfs druk op de track.

Direct nadat de NP grens bereikt is rij je uit deze Brachina Creek/Gorge en moet je voordat je op de geasfalteerde weg bent eerst nog een 11 km (wasbord) dirt road rijden over een inmens grote vlakte, met de bergen achterlatend in je spiegel. Toppie!.

We maken zoveel mee elke dag en we merken dat Tim echt alles opslaat. Probleem is echter dat hij alles wil onthouden en beschrijven wat natuurlijk lastig is, want waar moet je beginnen. Vanmiddag had hij daardoor even een dip, maar kwam daar goed uit door zomaar ineens een hele mooie goanna te tekenen met Aboriginal invloeden. Vanochtend kwamen we nl heel kort in gesprek met Peter (een Aboriginal) die in het Visitors Center voor een Amerikaanse groep reizigers on the fly tekeningen in hun dagboeken aan het tekenen was. En Tim heeft van deze korte ontmoeting een dagboek moment gemaakt. Timmie Topper!

Morgen gaan we proberen 550 km te rijden. We slapen nu zo’n 20 km van Quorn en 20 km van Port Augusta en we willen eindigen bij Ceduna… Big $ here we come!

Tja en hier zitten we dan op de Big 4 in Ceduna. De weg naar Ceduna is 1 lange bijna rechte heuvelige weg waarbij de het eerste dorpje dat we tegen kwamen eigenlijk geen echt dorpje was maar een ijzererts mijn of eigenlijk moet ik zeggen een ijzererts berg. Ze zijn daar gewoon een hele berg aan het weghalen?! 100 Km verder heb je dan het dorpje Kimba en vanaf daar tot ongeveer 300 km verderop rij je alleen maar door de graanschuur van Zuid Australië. Zo ver je oog reikt zie je alleen maar net gezaaide en opgekomen graanvelden met om de +/- 30 km een aantal hele grote opslag silo’s waar een aantal huisjes om heen staan zodat het ook weer met plaatsnaam in de atlas mag staan. Ondanks dat het met name de eerste helft van de rit heel hard waaide en regende was het alles behalve een vermoeiende rit waarbij we heel wat handjes en vingertjes hebben gegeven aan onze tegenliggers  (dat is nl gebruikelijk in remote Australia)

Ceduna aan de kust bestaat niet meer uit diverse pompstations en heel veel campings. Het is echt een overgangsdorpje tussen de West Australië – Nullarbor – en Zuid Australië. De Big 4 is schoon, maar verder niet veel soeps. Er is helemaal niets voor de kids en aam de 50 MB gratis download hebben ze ook al niets want die hebben wij al gebruikt om alle leuke reacties van jullie binnen te halen! Morgen maar lekker vissen op de Jetty voordat we naar Fowlers Bay gaan (om ook weer te vissen vanaf de jetty en walvissen te spotten) en daar begint onze reis over de Nullarbor. Voordat we over 2 dagen West Australië in mogen, moeten we ontdaan zijn van al onze groenten, fruit, haardhout en zaden. Vanavond hebben we dus al heerlijke hutspot gemaakt (het is tenslotte winter hier) en de rest van de groeten, fruit, honing en haardhout moeten we daarvoor nog even opgemaakt hebben. Want weggooien vinden we zonde. Dit wordt alweer de 3^de keer dat we deze reis ons eten moeten ‘opmaken’.

1)      Van Tassie naar Victoria (Melbourne)
2)      Van Victoria nar Zuid Australië en nu
3)      Van Zuid Australië naar West Australië

Doei doei
Oh ja de foto’s komen eraan hoor! Ik weet alleen nog niet wanneer….