We hadden eergisteren bij het vuur al gehoord, dat elke zondagmorgen van 08:00 tot 13:00  er achter de campingplaats een wekelijkse markt is van +/- 300 kraampjes en ze beginnen al rond 5 uur met opbouwen. Van dit opbouwen hebben wij niets gemerkt, maar toen wij rond 8 uur uit ons bed kwamen stond het er vol met kraampjes, auto’s en bezoekers!
Heerlijk zo’n markt met van alles en nog wat; een combinatie van Beverwijk/Cuijk en de jaarmarkt in 3bergen. Lia was helemaal in haar nopjes. Ian heeft wat autootjes gekocht van zijn eigen geld en wij hebben een leuk boek van Less Hiddins gekocht; wie kent de enige echte ‘Bush Tucker man’ niet!? Leuk detail was dat we echte Nederlanders gezien hebben die ‘Dutch Poffertjes’ verkochten! Nee, het was nog te vroeg om te proeven en we hadden al een warm met jam gevulde donut genuttigd. Uiteindelijk zijn we – na onze nieuwe vakantie vrienden gedag gezegd te hebben – naar het oude Fish en Chips restaurant van (wie kent deze nog?) Rex Hunt (The fish kissing fisherman) in Melbourne gereden. Ondanks dat het lekker was en voor Lia en mij een stukje ‘nostalgie van 10 jaar geleden, zeiden we beide dat we dit maar niet meer moesten doen. Wat was, is geweest. We slapen nu in Creswick Regional Park.

Gisteren en vandaag (10 mei 2014) was het goldrush time @ Sovereign Hill, Ballarat.
Gisteren stonden we in de rij voor een entree kaartje en moesten ineens kiezen. Of een gewone familieticket voor $125 (- 10% kortingsbon uit ons Melbourne Hotel) of een goldpass van $207 (- 10% kortingsbon). De goldpass was incl. onbeperkt coach rides (à $17,-), toegang tot alle 3 de mijntoeren (à $20,-) en nogmaals 1 keer gratis entree binnen 12 maanden. Tja… uiteindelijk hebben we besloten om voor de normale entreeprijs te kiezen en als een van de 3 mijnen leuk zou zijn we deze eventueel apart te doen. Krijgen we bij het betalen te horen dat als we ons kaartje bij het postkantoor laten afstempelen we er morgen weer in mogen!?? En het ritje met de koets is maar 5 minuutjes…
Sovereign Hill is een echt goed opgezet openlucht museum voor een dorpje (Ballarat) dat ontstaan is rond een goudmijn. Binnen het park hebben ze een stroompje waar ze (na zeggen) elke dag voor $180,- / 4 gram aan 24crt goud instrooien.

$$$$ In onze ogen dus gelijk maar even wat gold panning!!

Het was een heerlijke zonnige dag en na een korte uitleg hebben we in 2 uur (volgens de boys) voor wel 100.000 euro aan goud gevonden. Het is echt leuk om te doen, zeker omdat je vaak (met wat geduld) wel wat (stof) goud vindt. Nu kun je in het park voor een dollar een klein flesje kopen om je gevonden goud in te doen, maar dit gaat wel allemaal van onze winst af dus dat hebben we niet gedaan, en maar goed ook want vandaag hebben we er eentje gevonden! Onze goud vondsten deden we professioneel in een water flesje 🙂
Gisteren hebben we 90% van het park bekeken en toch ook nog een mijntoertje gedaan. En omdat we het allemaal toch wel heel leuk vonden, en we toch nog meer goud wilde vinden, zijn we vandaag maar weer terug gegaan :). De buit was iets minder dan gisteren, maar het plezier was niet minder. Een heerlijke meat pie gegeten en uiteindelijk toch ook nog een souvenirtje gekocht (pins voor de boys en een eigen goud pannetje voor Lia…) en ook nog even het goud museum bezocht en gezien dat er nog steeds (met o.a. metaaldetectors) goed goud wordt gevonden in deze omgeving. Ook bij Slaty Creek campground waar we gisteren en afgelopen nacht geslapen hebben.
Slaty Creek campground was het dichtstbijzijnde (22 km) gratis slaapplekje bij Ballarat met slechts 3 km dirt road. Maar als je het slaapplekje benaderd via de ander kant van het park is het slechts 16 km, met minimaal 10 km dirt road die we overdag waarschijnlijk nooit gereden zouden hebben, maar nu het alweer donker werd/was was er eigenlijk geen andere optie meer. Tim bedankt ;). Standaard zit er een Navman bij deze camper en daar kun je routes kiezen als, de snelste, de kortste, de economische en de makkelijkste en Tim had voor de kortste gekozen. Uiteindelijk kwamen we er wel, ondanks dat Lia niet echt blij was met het ‘geslipper’ van de hut en we geen tijd meer hadden om net als gisteren een fikkie te steken. Vanochtend hebben we echter wel mooie houtjes meegenomen voor de volgende keer, alleen kunnen we ze niet echt kwijt en ligt het nu dus in een plastik vuilniszak in onze hut (hihi).

De jongens (en met name Ian) kunnen vanavond niet echt hun rust vinden.. Ze zien overal goudklompen in hun dromen (hihihi) We slapen vanavond bij een de Red Kangaroo Roadhouse, zo’n 50+ km voor de Grampians NP, onze volgende bestemming. Kunnen we daar weer eens een wasje doen. Onze onderbroeken zijn nl op. Lia heeft vanochtend al enkele met de hand gewassen en ik heb ze vanmiddag gedroogd met de voorruit blower 😛 We verzinnen terplekke een oplossing voor onze ‘probleempjes’
Was het in het bos de afgelopen 2 nachten muisstil, hier bij de Red Kangaroo Roadhouse horen we alleen maar roadtrains langs razen of een plekkie vinden naast ons. Ik ben benieuwd hoeveel er morgen uiteindelijk staan.

Toedeloe, het is weer tijd voor onze dagelijkse slaapie

De tijd vliegt voorbij. Het is alweer zaterdag 14 juni 2014 en nu slapen we bij Edenhope North Rest Area, alleen is het niet echt een rest area. Het staat nergens aangegeven en volgens de dame bij de benzinepomp in Edenhope is het bij Colins Lake. En daar staan we dus nu op de enige zandweg… De afgelopen dagen hebben we 3 nachten geslapen op dezelfde camping als 10 jaar geleden. Toen verbaasden we ons over de hoeveelheid open vuren die men daar in het bossige omgeving ontstoken en nu? Het is 2 jaar geleden overgenomen door een Ozzie en Dutchy paar en dat kun je wel merken. Alles netjes keurig en strak. Je kunt nog steeds fikkie steken, maar dan in een gehuurde oliedrum met toebehoren zodat het gras niet verbrand. Meer groene plekjes nieuwe ameneties en een hout verwarmd zwembad!!! Wat is dat heerlijk, 33 graden. Daar hebben we dus elke avond voor het avond eten 1-2 uur in gezeten en waterkanonnengevecht gehouden (er waren toch geen andere gasten). De dag dat we in de Grampians aankwamen hebben we gelijk 3 lookouts bekeken (info hadden we ontvangen van de oud politieman in Ararat, Visitor Centre) en ondanks dat de bewolking laag in de bergtoppen hing waren deze (Boroka, Reed en The Balconie) lookouts toch de moeite waard! De eerste volle dag wilden we de hike naar de Pinnacle lookout doen. Maar de bewolking hing nog lager en er kwam nattigheid uit. Dus een mooi moment om weer eens schoolwerk op te pakken. De goede inspanningen van beide heren werden beloond met 2 zakjes vogelvoer voor 2 dollar. Ze (en wij :)) hebben zich kostelijk vermaakt (zie foto’s). Aan het einde van de dag toch nog even de dam bekeken waar deze camping pal achterstaat en ook nog even het ‘dorpje’ Halls Gap in geweest voor.…vogelzaad (dat ze helaas niet hadden). En de dag afgesloten met een duik in het zwembad.
Gisteren hebben we dan toch de hike naar de Pinnacle gedaan, nadat we nog 1 extra nacht (de 3^de) bijgeboekt hebben en Tim en Ian weer vogelzaad hebben gehaald. Nu met Dutch discount. three for 2 dollar (hihhihihi). Dus voeren, school, hike, zwembad, slapen). Vandaag was Ian er al heel vroeg uit. Vogels voeren!!!! We hadden nog 1 zakje over, maar dat is natuurlijk niet genoeg als je met zijn tweeën bent. Dus als huiswerk… 2 dollar en Dutch discount vragen. En… natuurlijk gewoon met 3 zakjes terug komen 🙂

Naast het feit dat Tim zijn Donald Duck boekje met een stukje tekst aan de receptie heeft afgegeven voor de Dutch lady en de Belgische jongen die daar al 2 jaar werkte, hebben we ook nog een kleine aandenken achtergelaten in de rechter onderhoek op de voorruit van de receptie: Hup Holland Hup! J
De wedstrijd tegen de Spanjaarden was hier om 4:30 ‘s nachts, maar we kregen van opa om 7:15 de uitslag; 5-1 voor Nederland!!!!

Morgen gaan we naar Naracoorte. De rit naar waar we nu staan, ging door het bovenste deel van de Grampians dat afgelopen januari door bosbrand was verwoest. Jemig wat een (op eerste gezicht) troosteloze zwart geblakerde uitzicht. Maar als je goed kijkt dan zie je ineens allemaal weer nieuwe verse groene scheuten uit die zwarte bast komen. De bomen zien er niet uit na zo’n brand, maar vinden het eigenlijk helemaal niet erg. Het is zelfs van levensbelang dat ze eens in de zoveel tijd vlam vatten. Zo krijgen ze weer licht, voeding en worden sommige zaden geactiveerd. Ze zijn er op gemaakt om vlam te vatten. De buitenste bast brand hevig heet, maar kort en daaronder zit hun ‘eigenlijke levens bast’. De enige mensen waarvoor het vreselijk is zijn die (volgens de oud politieman) 22 waarvan hun huis in vlammen opging…..
Verder hebben we de kortste route genomen (dankzij de Navman) en die ging door 100+ kilometers aan gras (waar het gras dezelfde kleur en soms ook hoogte heeft als de schapen) en agrarisch landschap. Heerlijk rijden met maar 2 tegenliggers.

Oja, in een van die ‘akkers’ zagen we ineens een heel kampement. Bleken daar gewoon hele dikke grote scharrel varkens te wonen?!  Geweldig!!! Ruimte zat hier!