Zondag 12 april.
Gisterenavond was het een gevecht van jewelste. Nadat de jongens heerlijk gingen slapen dachten wij even van ons thee te genieten, maar al gauw hoorden we gezoem; een mug. En nog een. En nog een. En nog een. En nog een. En nog een. En nog een. En nog een. We hadden toch alles dicht gedaan? Waren ze dan allemaal vanmiddag naar binnen geslopen toen de deur openstond? Na een half uurtje dachten we ze allemaal gehad te hebben, maar het leek wel of er steeds meer kwamen. Zoeken, zoeken in alle gaten en hoeken en ja hoor, we hadden het lek gevonden en ook gelijk waar de werkelijke tocht in mijn nek vandaan kwam; de dakluifels! Wij dachten dat we ze elke keer goed dicht hadden gedaan, en dat was ook zo, maar ze staan eigenlijk gewoon altijd open! En dus komt de wind er gewoon doorheen net als die muggen. Gelukkig zit er nog wel een hor voor dachten we. Alleen jammer van het grote gat dat er in het hor zit omdat daar het mechanisme zit waarmee het dakluifeltje open en dicht kan. En daar komen ze dus onze hut naar binnen, grrrrr. Gelukkig hadden we in het begin van de vakantie al duckttape gekocht voor de ‘ventilatiegaten’ van de deur en voor de koelkast. Tapen dus en weer jagen. Toen we naar bed wilden, konden we weer op jacht. In de douche/wc cabine zit ook een groot gat voor de ventilator. Dus weer tapen en jagen.

Na een wat onrustige nacht hebben we na het ontbijt de jacht voortgezet. Blijkbaar hadden we ze toch nog niet allemaal te pakken gehad. Hilarisch ochtendgymnastiek met Tim als jacht instructeur en pa en ma (met natte tissues) als kanonniers. Zelfs Ian vond alle commotie lachwekkend. Uiteindelijk kwamen we er achter dat op het bovenbed de 2 raampjes alleen gemonteerd waren in de ‘buitenmuur’ en je gewoon tussen de binnen- en buitenmuur kon kijken. En daar (tussen de open spouw) hadden de muggen zich verstopt en kwamen mondjesmaat te voorschijn. Die dag hebben we 3 walks gedaan en bij thuiskomst nog wel een mugje of wat plat geslagen. Volgens onze schatting waren het er uiteindelijk wel 70+ die we naar de andere wereld geholpen hebben. Verbazend en tegelijkertijd gelukkig was er niemand van ons geprikt.

Omdat we genoeg muggen gezien hadden zijn we 2^de paasdag wakker geworden op een andere DOC camping. En daar hadden we helemaal geen last gehad van muggen o.i.d. Ook daar hebben we weer 3 hikes gedaan. Al met al waren de paasdagen lekker relaxed incl. uitslapen, voetballen, plakken/knippen, abc spel, filmpje kijken boekie lezen en veel stilte. Op weg naar het plaatsje Coromandel hebben we, omdat we geen chocolade paaseitjes hadden tijdens de Pasen, onszelf maar weer eens getrakteerd op een Tip Top ijsje :).

Maandag 13 April, vroeg op om met het eerste treintje van ‘Driving Creek Railway’ mee te kunnen. Dit kleine treintje op smalspoor is gemaakt door een pottenbakker. Deze pottenbakker had een stuk berg gekocht waarvan hij de aanwezige klei gebruikte voor zijn klei kunsten. Om deze klei uiteindelijk makkelijk naar beneden te krijgen besloot hij daarvoor een treintje te gebruiken/bouwen. Het is allemaal wel een beetje geiten wollen sokken gebeuren (een grote bende), maar het treintje is echt een aanrader! Daarna via de 309 naar Whitianga. De 309 is een 14 kilometer onverharde smalle weg waar je onderweg een aantal attracties en walks kunt doen.

Onderweg naar 1 van die attracties (Waiau Waterworks) was er een opaatje die nogal op het midden van de weg bleef rijden. We konden ‘m nog net ontwijken, zonder in het ravijn te storten. We hadden echt het geluk dat net op dat punt een houten ‘vangrailtje’ stond…. De camper daarentegen heeft nu wel over de gehele linker zijkant een kleine beschadiging…. Pfffff was ons dat ff schikken!!

Oh ja die Waiau Waterworks…. da’s echt een afrader. Het moest een soort attractiepark zijn waarbij alle attracties iets met water te maken hebben. Uiteindelijk is het gewoon een dure dagrecreatie (iedereen neemt z’n eigen BBQ vlees e.d. mee, en de kinderen kunnen spelen in de speeltuin met aangrenzende kreek) en de ‘attracties’ die er staan, zijn aan vervanging toe. Tim heeft zich vermaakt in de zandbak en met enkele waterdingetjes. De waterkannonen waren daarvan het leukst. We hadden het dus redelijk snel gezien en hebben onderweg dan ook nog een walk kunnen doen naar 13 Kauri bomen van slechts 600 jaar oud. NZ heeft het er vroeger vol van gestaan van deze bomen met leeftijden van plus 2000 jaar. Maar kappen voor goud en planken in de 19^de eeuw, heeft er voor gezorgd dat er slechts nog enkele jonge oudjes over zijn. En die zijn dan ook een echte attractie; machtig mooi om te zien!

Dinsdagochtend hoorde we dat Hot Water Beach pas weer leuk zou worden om 15:30. Bij Hot Water Beach in de buurt van Whenuakite kun je 2 uur voor en 2 uur na laagtij een kuil graven op het strand waarna deze zich vult met warm water; je eigen hot water pool! Omdat we ons nu niet zagen liggen op het strand (het is perfect weer, maar wat ons betreft nu niet echt strand weer) en onze vakantie bijna ten einde is, hebben we besloten om dit maar over te slaan.

Tijdens onze eerste vakantie naar NZ 5 jaar geleden hebben we ivm tijdgebrek en keuzes Coromandel Peninsula bewust overgeslagen. Ons verwachtingen mbt Coromandel Peninsula waren o.a. daardoor hoger dan wat we uiteindelijk gezien hebben. Hoogst waarschijnlijk zijn de mooiste plekjes te vinden in de Mercury Bay Area en boven Coromandel Town; daar waar we met ons huurvoertuig niet mogen komen. We zijn natuurlijk al erg verwend en durven dan ook wel te adviseren dat als je te weinig tijd heb om Coromandel Peninsula te zien, maar toch wel bounty stranden wilt ervaren, je gewoon de oostkust (wel van die snelweg af) naar boven moet pakken vanaf  Whangarei. Toch willen we Coromandel Peninsula eens bezoeken wanneer het echt strandweer is en met een voertuig die ook het bovenste deel mag berijden.

Woensdag, donderdag en vrijdag hebben we heerlijk gerelaxt bij Miranda hot pool(s) Holiday Park. Een relatief duur Family Park, maar met ons gratis 10% kortingskaart en het feit dat het een echt kwalitatief caravanpark is, de juiste prijs/kwaliteitsverhouding. Denk daarbij aan een lekker zonnetje en een heerlijk thermaal pool, dan heb je niets meer nodig. Het aangrenzende (beetje oud) Miranda hot pools (aparte intree maar met camping korting) is met een heerlijk groot thermaal zwembad, een 41 graden sauna pool, diverse privé spa’s, warm babybad, springkussen en picknickweide met BBQ’s. Lekker en leuk voor een keertje, maar als je overnacht op de camping niet echt een must. Maar moet je ‘t wel gewoon en keer gezien/gedaan hebben 🙂

Tot later

PIELEKESPOTJAN!!! (dat proberen we Tim te laten zeggen ipv gevede).

Wat was dat koud! Als ik ergens een hekel aan heb dan is dat kou. Als ik nog ergens een hekel aan heb dan is het een douche die geen water geeft. En PIELEKESPOTJAN als ik dan een douche treft die niet warm wordt en bijna geen water geef! Grrrrrrr!! Als je denkt dat dat erg is… maar het kan nog erger. Als er ook nog een timer op de douche zit die dan onverwachts uitgaat en het kleine beetje warme water dat ie gaf, afsluit. Dan wordt het ff gewoon weer GEVEDE!!

De afgelopen maanden hebben we heel wat verschillende douches (amenities/ablutions, zoals ze hier het gebouw met de douche, wc, wasserette, keuken, tv kamer e.d. noemen) gezien. Sommige werkelijk geweldig en anderen ook werkelijk geweldig…slecht. Sommige durf je niet eens naar binnen omdat het er gewoon niet clean is (gelukkig zijn de openbare/publieke wc in de dorpen bijna wel altijd ‘fris’, dus dan ga je daar maar ff je boodschap(je) doen), of is het binnen nog kouder dan buiten (dan zitten er meer gaten in de muren dan in de grond). Natuurlijk begrijpen we het allemaal wel;

– de campingeigenaren hebben vaak een eigen verwarmde wc en douche in huis en maken deze waarschijnlijk zelf schoon en hebben daarom nog nooit hun eigen amenities gebruikt (zouden ze wel eens moeten doen).

– De gaten in de muur zijn er om de geurtjes van je buurman weg te laten waaien.

– Weinig en koud water voor de douche incl. een timers is goed voor het milieu (en je portemonnee) en dat wordt hier zeer goed gepromoot met allerlei oorkondes e.d. van verschillende instanties. Ik begrijp alleen niet waarom de wc dan wel 50-60 liter water mag wegspoelen terwijl mijn boodschap me nog steeds aan zit te kijken? En waarom moet die plasmuur en urinoir elke minuut, 24/7, doorgespoeld worden… Ik heb dat water liever als ik douche en dan het liefst ook nog warm!
Natuurlijk hebben we op dit kleinood wat gevonden. Gebruik een gebruikte 2 liter melkfles en snij deze schuin open zodat het handvat heel blijft en de douchekop er in past (een 3 liter fles duur te lang met vullen en dan word het wel heel erg klein koud).

Maar al deze ‘ongemakken’ maken wel je vakantie!

Net als onze camper. Deze camper is het eerste (en wat ons betreft ook het laatste) model waarbij wij op de motor zitten ipv achter de motor. Tijdens het rijden wordt ons kontje warm en als we op de camping staan wordt onze nek stijf van de kou. Wat een kou komt er van die cabine onze hut in. Op sommige plekken onder de stoel kun je gewoon naar buiten kijken. Een voordeel is dan wel dat je dicht bij elkaar ligt, alleen missen paps en mams elkaar wel… Tja en dan die ochtenden… wie gaat er als eerste uit om de kachel aan te zetten? In het begin hebben we de interne kachel geprobeerd, maar dat schoot niet op. Het gat dat de warme lucht de camper inblaast zit onder het bed van de jongens…. Gelukkig zijn we doorgewinterde camper campers en weten we dat het gasfornuis de hut wel snel verwarmt. Alleen dat ding staat  in het midden van de hut en wie gaat er nu als eerste z’n warme bed uit om ‘m aan te zetten!?

Maar ook dit maakt onze vakantie!

Ach, het zijn vaak allemaal van die kleine dingentjes die, als de eigenaar/bouwer nu zelf eens had uitgeprobeerd, onze vakantie nog perfecter zou maken!

Q: Waaraan weet je nog meer dat je in Nieuw Zeeland bent?
A: Als je naar het nieuws luistert en je geen verschil hoort in: het nieuws, de reclame, sport en het weerbericht.
E: “Man shot .. the warehouse .. pakistan beats opponent .. fine” Ja echt waar, dat nieuws hier is lachwekkend van monotoonheid.

Q: En waar zijn toch al die schapen gebleven?
A: Op het Zuid Eiland achter de bergen. Op het Noord Eiland hebben we ze nog niet echt gezien.

Hier een tip:
Koop niet alleen de goedkoopste telefoonkaart om te bellen naar huis, maar ook een lokale telefoonkaart om daadwerkelijk via het goedkoopste tarief te kunnen bellen!

En nog een:
Hier zijn er, net als bij ons, een paar grote supermarkt ketens (Pak ’n Save, Woolworths, Countdown, 4square, en New World) die net als bij ons kortingsacties hebben via een soort klantenkaart. Ze hebben deze echter ook beschikbaar voor ons via een travellers versie,. Vragen en gebruiken! Net als die 4 dollar cent korting per liter benzine als je meer dan $40,- besteed (bij meer dan $200,- is het soms zelfs 0,20/l). En van al dit kortingsgeld kun je dan weer een Tip Top ijsje kopen.

En wat dacht je van deze Tip:
Er zijn heel wat campings e.d. in NZ waar je met je camper kunt overnachten. Het merendeel is wel aangesloten bij een of andere organisatie waar je, als je daar een klantkaart van hebt gekocht (Kiwi $20,- & Top10 $40,-), elke keer 10% korting krijgt op je overnachting. Deze kaart kun je echter ook weer gebruiken als je in Australië bent (Top Tourist & Big4) en is vaak 1 tot 2 jaar geldig. Family Parks is ook zo’n organisatie en heeft ook zijn eigen kaart, alleen deze is maar 2 maanden geldig maar .. deze is gratis! Je moet er wel even om vragen. Net als hun boekje met kortingsbonnen voor van alles en nog wat (zowel geldig in NZ als in Ozzie).

Vandaag vrijdag 10 april hebben we ons getrakteerd op ons 2^de Tip Top ijsje van deze vakantie. We hebben er nu al spijt van dat we niet meer smaken geproefd hebben. Voor slechts 2 dollar heb je 2 hele grote scoops. Zelfs Tim had medelijden met Ian dat ie niets kon proeven omdat hij sliep. Ja, wij durven te zeggen dat deze Tip Top ijsjes beter zijn dan welke Cornetto’s ($2,50) of Magnum’s ($3,-) dan ook, Zelfs lekkerder dan de Italiaan !!!

Vandaag zijn we op een plek geweest die we ook 5 jaar geleden bezocht hadden. Toen maakte de klas schoolkindjes in het gras met de juf’s slip, slop, slap versje ‘grote’ indruk. Voor de thuis blijvers: slip, slop, slap = t-shirt, zonnebrand, hoed. We wisten alleen niet meer dat we daar geweest waren totdat we de parkeerplaats opgelanceerd werden; SPEEDHUMP! (later ook weer een paaltje geraakt, maar geen zichtbare schade)

Daar hebben we 2 loop tracks gedaan van in totaal 3,5 uur. Mocht je hier ooit in de buurt zijn dan is de Crown tramway track + Window walk en the old railway tunnel (in Karangahake gorge) echt een aanrader. Neem wel een hele goede zaklamp mee!! In de omgeving van Karangahake gorge hebben vele goudmijn dorpen furore gemaakt. Alle bergen werden kaalgehakt voor hout en als een gatenkaas doorboort voor goud en zilver. De bergen hebben weer een redelijke begroeiing, maar die gatenkazen zijn nog overal te vinden en zelfs op eigen houtje te bezoeken! Ja, dat was spannend!

Oh ja, het treintje in Waihi ging niet. De vrijwilliger was er wel, maar die wist niet of de betaalde kracht zou komen. Het lijntje was pas onder nieuw management en die krijgt blijkbaar niet betaald met goede vrijdag.

JA EINDELIJK! Lia is helemaal in haar nopjes. Opgeteld zijn we al heel wat weekeindjes op vakantie geweest, maar nog nooit hebben we echt een ‘wekelijkse’ markt kunnen meepakken. Maar nu is het dan zover! We zijn op de zaterdagochtend markt (11 april) van het dorpje Thames (op ‘t Coromandel schiereiland) en het is leuk, gezellig en toch ook wel weer lachwekkend tegelijk, maar we zijn blij. Ook dit dorpje is in het verleden ontstaan door de gold rush, en dat zie je ook gelijk als je het centrum inrijdt. Geweldig z’n openlucht museum! Sla een willekeurige Lucky Luck open, asfalteer de straten en voila, daar is Thames in al zijn houten glorie. Als je echt in de buurt bent moet je dit gezien hebben! In alle deze ‘cowboy’ winkeltjes zitten nu natuurlijk ‘eigentijdse’ winkeltjes en deze winkeltjes samen met lokale bewoners hebben tijdens de zaterdagmarkt hun waren uitgestald. Hierdoor wordt het een soort gezellige braderie van ongeveer 200 meter aan beide kanten. Natuurlijk hebben we een sneetje worst gekocht als lunch en wat oude NZ muntjes voor opa.

Wat wel een beetje jammer is van dit dorpje (ooit groter dan Auckland!) is dat er aan de rand een gigantisch shopping mall is neergezet incl. een giant ‘The Warehouse’ & ‘Pack ’n Save’ Het is wel begrijpelijk dat ze deze winkels graag willen hebben (en gezien de drukte ook nodig hebben), maar hadden ze er nu niet iets in stijl van het dorp kunnen neer zetten? Nu is het er echt een lelijke puist op een mooi gezicht.

Na de nodige inkopen zijn we naar Kauaeranga Valley gereden. De paasdagen willen we in alle rust doorbrengen zonder hedendaagse hectiek, maar met rust en enkele leuke korte hikes.

Maandag 30-03. Yep weer heerlijk uitgeslapen en gevoetbald, gespeeld in de plaatselijke speeltuin en (ja ja inderdaad) ons eerste Subway broodje van deze vakantie gescoord

Het was weer een heerlijke dag met een rustige Cook Strait. Wij zijn hebben de overtocht deze keer met BleuBridge ipv Interislander. Deze was ietsje goedkoper, maar dat was aan de boot ook wel weer te merken :). Volgende keer gewoon The Interislander weer voor die $30 extra. Dinsdag (31-03) was het weer iets minder met mogelijk een buitje. Omdat we dachten dat het woensdag weer beter weer zou gaan worden, zijn we naar het Te Papa museum geweest. Dit is hét nationaal museum van NZ en is geheel gratis. Het is een echt doe museum dat ook gebruikt wordt als lesmateriaal voor scholen. Tim heeft zich echt vermaakt, en wij trouwens ook. De nacht van dinsdag op woensdag hebben we geslapen op een camping waar we 5 jaar geleden ook waren. Eerst konden we het niet vinden en toen we Hutt Park H+V gevonden hadden wilde we weer weggaan; 55 NZ dollars! Da’s gewoon dieverij!! En het was niet eens een Top 10 camping waardig!

Toen we vandaag (woensdag 1-43) wakker werd regende het…. Dus ons plan aangepast en op internet even gekeken wat de weersverwachtingen was voor Wellington. Vanaf morgen wordt het weer perfect weer. Vandaag zijn we dan na tanken en boodschappen doen (incl. ff ons tondeuse omgewisseld bij The Warehouse omdat ie het niet deed) maar weer naar het Te Papa museum geweest. Gisteren hadden we alleen verdieping 1 en 2 gezien en Tim (ja, hij vond het echt leuk) wilde ook nog 3, 4 5, en 6 zien. De dag was weer veel te kort (zeker na ons Chinees ‘diner’ bij een foodcourt). We zijn maar weer gaan slapen op dezelfde camping als de eerste nacht. Was dischterbij en ‘t scheelde ons weer $10,-. Morgen gaan we hiken in de botanische tuinen van Wellington incl. een bezoekje aan een speeltuin, trammuseum en een ritje naar beneden met de cable car. Daarna… weer verder.

In Picton hebben we besloten om ons reis-roer helemaal om te goeien. Ondanks dat we voor onszelf rustig gedaan hebben, merken we dat het vooral voor Tim toch wel intensief is. Het liefst willen we minder rijen en meer zien, maar ja dat gaat niet. Onze eerste planning voor het noord eiland was ongeveer: Wellington, westkust tot Waitoma, naar Taupo en Rotorua, langs Napier/Hasting voor de Jan van Gent kolonie en naar boven via de oost kust naar Coromandel om te eindigen in Auckland. We denken geleerd te hebben van het zuiden en van Tim’s interesses en onze nieuwe planning is geworden: Wellington, westkust tot Waitoma en direct naar Coromandel om te eindigen in Auckland. Onze insteek is dat we toch niet alles kunnen zien, dat we ooit wel weer een keertje terug komen en dat we Tim meer aandacht willen geven met bijv. het leren van het alfabet & veterstrikken. Voor ons is zowel de westkust als Coromandel geheel onbekend terwijl we vorig keer Taupo, Rotorua en Napier/Hasting al eens bezocht hebben. We zien wel hoe het loopt, onze enige restrictie is de datum dat het vliegtuig weer vertrekt uit Auckland.

Trusten.  Ehhh, werk ze, want de meeste van jullie hebben dit vast niet gelezen toen jullie pas thuis waren (hihihihi).

Zondag 05-04. Het is alweer april, tijd vliegt als je het leuk heb. Vandaag zijn we naar ‘Craters of the Moon’, ‘Aratiata Dam’, Lava Glas, Steam Valley en de ‘Honey Hive’ geweest. We zijn in Taupo.

Zoals je gemerkt heb zijn we heel flexibel in ons reisplan. Nadat we donderdag 2 april heerlijk in het zonnetje de gehele Botanische Tuin onveilig hadden gemaakt en laat in de middag via de cable car weer richting Ta papa zijn gelopen (daar stond onze camper de gehele dag voor $10,-) hebben we gelijk een camping opgezocht aan de west kust. In Paekakiriki zou nl. ook een tram museum zijn. Die hebben we vrijdag 3 april (nadat de sleutel gehaald werd) dan ook bezocht, maar ‘t was wel een lachertje. Er stonden in totaal 8 trams waar van je er 3/5 kom bezichtigen. De andere 4 waren niet toegankelijk omdat daar net de kippen uitgejaagd waren (hahahah). In die 0.5 tram kom je binnen de trailer van ‘King Kong’ bekijken. Die 0.5 tram is nl. gebruikt in die film (er was alleen een foto van genomen en die is digitaal gebruikt). Gelukkig was daar nog wel de grootste mobile middel-spoorbaan van NZ. Op een aanhangwagen reden enkele grote model treinen en volgens hem was het de enige die verrijdbaar was! Alles wat je zag deed hij op vrijwillige basis en hij was er 3 jaar geleden mee begonnen. Jammer dat nog niet alle baantje stroom hadden en dat ie er niet wat meer uurtjes aan gespendeerd had. Hij zag er dan ook niet uit als een echte harde werker, maar ‘t was wel een joviale kerel (hihihi). Tim vond het in ieder geval prachtig! Nadat de ochtend weer voorbij was, zijn we maar weer gaan rijden naar het noorden. Afgelopen nacht hebben we nog maar eens alle foldertjes en boekjes door gesnuffeld en … we kwamen er achter dat er toch niet heel veel leuks voor ons te doen was aan de westkust met uitzondering van de Waitomo Caves. De weg naar boven (van Paekakiriki naar Bulls) is een saaie recht toe recht weg, stedelijk en met een onaantrekkelijk vlak landschap. En met het uitzicht van een saaie weg en weinig te doen, hebben we onderweg maar gekozen om niet via Palmerston North maar direct naar Bulls (t-splitsing naar het westen of naar Taupo) te rijden. Toen wij de eerste keer in Taupo en Rotorua waren regende het alleen maar dus…

Onderweg zijn we nog wel even gestopt in Foxton. Daar hebben enkele Dutchie oudjes 3 jaar geleden een betonnen/houten Nederlandse molen neergezet. Echt leuk! Inclusief een winkeltje met Nederlandse (Spar) etenswaren. Tim was dubbel blij. Hij is gek van molens en hij zag een hele schap met speculaaskoekjes. Wij zelf kijken overal altijd even rond en vragen voordat we weggaan of Tim nog iets leuks gezien heeft. 9 Van de 10 keer zegt ie nee en nu…. Glunderend en springend van blijdschap gaf hij aan dat ie wel wat had gezien. Natuurlijk had hij de speculaas allang al in de supermarkten zien liggen, maar wij hadden hem uitgelegd dat als je in een ander land bent niet Dutchie food gaat kopen. De slimmerd! Oh ja, in Foxton hebben ze ook een echte tram museum…

Zaterdag 4 april. De weg van Bulls naar Taupo is (vinden wij) een hele mooie gevarieerde weg. Als je weg rijd uit Bulls is het voornamelijk groen vlak weiland. Dit gaat langzaam over groen heuvelachtige weiland dat later geel/bruin wordt (ook de graseters zijn dan verdwenen). De weg is van recht toe recht aan veranderd in bergje op bergje af met haarspel bochten. Uiteindelijk kom je bij het ‘plaatsje’ Waiouru aan waar het een vlak en dor maan landschap is geworden; Rangipo Desert. En aan de horizon zie je slapende vulkanen; Mt Ruapehu en Mt. Ngauruhoe (Mount Doom in LOTR). In deze omgeving worden het leger van NZ getraind en hier hebben ze dan ook het National Army Museum. Die hebben we dan ook bezocht. Nu is een leger/oorlog museum niet iets dat leuk is om te bezoeken, maar wel ‘leerzaam’ en zeker een onderdeel van dit land. Bij het bezoeken van dit museum wordt ’t je dan ook gelijk duidelijk waarom het nationalisme hier nog zo duidelijk aanwezig is en alle Nieuw Zeelandse en Australische oorlogsslachtoffers uit het verleden met 3 dagen actief herdacht wordt via “ANZAC Day”. Hier is het leger is nog echt onderdeel van deze samenleving. Het feit dat ze zelf een heuse kids-corner hebben waar kinderen allerlei ‘oorlog spelletjes’ kunnen doen is in deze context dan ook niet meer zo gek. Voor ons is het alleen moeilijk om aan Tim uit te leggen dat dit niet echte leuke spelletjes zijn. Het woestijnlandschap tussen Waiouru en Rangipo is echt cool om te rijden. Met een beetje fantasie kun je, je wel inbeelden hoe die vulkanen dit landschap in het verleden hebben gevormd. Uiteindelijk sta je ineens oog in oog met Lake Taupo (ontstaan door een eruptie net na de geboorte van ons jaarteling) en alles is ineens weer groen.

Terug naar de ‘Craters of the Moon’. Overal staat dat het gratis, maar de vrijwilligers bij de ingang (een opa en oma) letten op je auto en daar moet je wel $6,- per adult voor betalen; grappig J. Het park is leuk, self guided (beetje outdated), maar niet wereld schokkend. Als we heel eerlijk zijn mis je niets als je er niet bent geweest. Tim heeft de verschillende ‘stoom’ gaten snel gezien en vindt ’t eigenlijk alleen leuk omdat het een hike gehalte heeft; gedeelte van het pad gaat redelijk stijl omhoog. En omdat hij nu zijn eigen portemonneetje heeft met $5,-. We hebben even stil gestaan bij 1 van de dagelijks volautomatische sluis opening van de Aratiata dam wat wel een spectaculaire stroom versnelling veroorzaak en hebben de plaatselijke lavaglasblazer galerie (en atelier) bezocht (waarvan de blazer om 13:30 nog aan het lunchen was…) en Tim heeft heerlijke honing gekocht bij de Honey Hive. Volgens het foldertje zou de Honey Hive je alles vertellen over bijen en honing. Uiteindelijk is het gewoon een gigantische winkel dat alles verkoopt dat ook maar iets te maken heeft met bijen en ja okay, ze hebben ook 2 doorzichtige ‘bijenkasten’….

Nu staan we op een ‘camping’ ergens 2 km midden in het bos. Lia vond het niets, maar ik dacht dat het juist lekker stil zou zijn. Helaas, ook hier komen de motorremmen van de vrachtwagens tot aan je oor. En…. ik moet nu verplicht (gewapend met zaklamp) mee met Lia naar de wc; ze moet poepen :).

Voordat we het ‘Vulvanic Activity Centre’ bezocht hebben (iets dat we ook over hadden kunnen slaan…) hebben we maandagochtend 6 april eerst al ons brood uitgedeeld aan de plaatselijke camping bewoners (lama’s, eenden, kippen, pauwen); zie foto’s. Omdat we dus geen brood meer hadden. hebben we even de plaatselijke Woellies (Wooworths) bezocht en de rest van de middag Tim los gelaten in de speeltuin zodat Ian (en vaders) een tukkie konden doen. Ian heeft nu binnen 1 maand 4 tandjes erbij gereken en is hierdoor weleens halverwege de nacht ff wakker. Afgelopen nacht was de hele hut wakker en dan moet je weleens bijslapen :). Uiteindelijk toen we rond etenstijd weggestuurd werden door een parkeerwachtster (we stonden blijkbaar al meer dan 2 uur op een max. 30 minuten plek), wilde we voor morgen nog even een vluchtje met een watervliegtuig bespreken. Volgens de piloot konden we het beter nu nog doen, want morgen zou de bewolking intreden. En inderdaad, hij had gelijk.

Dinsdag 7 april was het zo bewolkt dat we zelf het meer van Taupo niet eens meer konden zien, laat staan de 3 vulkanen. Dan maar richting the hidden valley; Orakei Korako, cave and thermal park. Het is wel handig dat meeste attracties aangeven hoe lang de gemiddelde verblijfsduur is. Met Tim erbij mag je deze gemiddelde tijd van 1 uur wel met 2 vermenigvuldigen. Hierdoor is de prijs en tijd weer een beetje evenredig ($62,- entree en dan zijn de jongens nog gratis). Wij hebben ons (net voor de grote bui) heerlijk vermaakt en mooie dingen gezien, maar om nu te zeggen dat je dit niet mag missen zoals blijkbaar de Lonely Planet suggereert..

Ondanks dat we met regen in Rotorua aankomen, komt de rotte eierenlucht ons gelijk verwelkomen. Vorig keer hadden we Rotorua gedaan en door het slechte weer Taupo overgeslagen. Nu slaan we Rotorua over. Mocht je ooit deze kant opkomen en moeten kiezen tussen Rotorua en Taupo adviseren wij de vulkanische activiteiten en Maori cultuur van Rotorua te bezoeken.

Woensdag zijn we via Kiwi 360 (best leuk om eens te zien hoe een kiwi plantage eruit ziet; vergeet niet je kortingsbonnetje voor een gratis volwassene!) terecht gekomen in Mt. Maunganui waar je inderdaad een mooi (surf) strand heb.

Vanochtend donderdag 9 april, was het in Mt. Maunganui al twijfelachtig wat betreft het weer, maar nog steeds droog. Aangekomen in Waihi (zuidgrens van Coromandel) begon het goed te regen met weel wind. We waren hierna toe gereden omdat er hier een stoomtreintje zou rijden door de historische goud mijnen/dorpjes omgeving; een ritje van een uurtje. Aangekomen bij de i-Site komen we erachter dat ze ook een goudmijn toer hebben, echter die van vandaag is al helemaal vol. De goudmijn is midden in het dorpje  precies achter ons parkeerplek! Na een uitgebreide Ozzie lunch, 2 keer hen en weer lopen voor 2 wc stopjes van Tim binnen 5 minuten en een teleurstellend bericht dat er morgen geen tours zijn i.v.m. goede vrijdag besluiten we maar naar de mijn blast te gaan van 14:30. Het weer is weer opgeklaard en z’n gigantische ontploffing moeten we zien! Gewapend met camera en grote verwachting horen we de sirene gaan….. brrrrrooooeeeemmm en een beetje rook, en dat was het weer. Het was niet eens BRRRRROOOEEEEMMM!? Toch was het geweldig om een keertje live mee te maken (hihihih). Omdat het weer is opgeklaard en we voor de helft om de (20% goud & 80 zilver) opendag mijn kunnen lopen besluiten we maar om in dit dorpje een nachtje te blijven. Misschien dat we morgen met de trein gaan als ie gaat, met goede vrijdag is nl. alles dicht in NZ.

Nu ff Ian troosten.
Doegie