Maandag 30-03. Yep weer heerlijk uitgeslapen en gevoetbald, gespeeld in de plaatselijke speeltuin en (ja ja inderdaad) ons eerste Subway broodje van deze vakantie gescoord

Het was weer een heerlijke dag met een rustige Cook Strait. Wij zijn hebben de overtocht deze keer met BleuBridge ipv Interislander. Deze was ietsje goedkoper, maar dat was aan de boot ook wel weer te merken :). Volgende keer gewoon The Interislander weer voor die $30 extra. Dinsdag (31-03) was het weer iets minder met mogelijk een buitje. Omdat we dachten dat het woensdag weer beter weer zou gaan worden, zijn we naar het Te Papa museum geweest. Dit is hét nationaal museum van NZ en is geheel gratis. Het is een echt doe museum dat ook gebruikt wordt als lesmateriaal voor scholen. Tim heeft zich echt vermaakt, en wij trouwens ook. De nacht van dinsdag op woensdag hebben we geslapen op een camping waar we 5 jaar geleden ook waren. Eerst konden we het niet vinden en toen we Hutt Park H+V gevonden hadden wilde we weer weggaan; 55 NZ dollars! Da’s gewoon dieverij!! En het was niet eens een Top 10 camping waardig!

Toen we vandaag (woensdag 1-43) wakker werd regende het…. Dus ons plan aangepast en op internet even gekeken wat de weersverwachtingen was voor Wellington. Vanaf morgen wordt het weer perfect weer. Vandaag zijn we dan na tanken en boodschappen doen (incl. ff ons tondeuse omgewisseld bij The Warehouse omdat ie het niet deed) maar weer naar het Te Papa museum geweest. Gisteren hadden we alleen verdieping 1 en 2 gezien en Tim (ja, hij vond het echt leuk) wilde ook nog 3, 4 5, en 6 zien. De dag was weer veel te kort (zeker na ons Chinees ‘diner’ bij een foodcourt). We zijn maar weer gaan slapen op dezelfde camping als de eerste nacht. Was dischterbij en ‘t scheelde ons weer $10,-. Morgen gaan we hiken in de botanische tuinen van Wellington incl. een bezoekje aan een speeltuin, trammuseum en een ritje naar beneden met de cable car. Daarna… weer verder.

In Picton hebben we besloten om ons reis-roer helemaal om te goeien. Ondanks dat we voor onszelf rustig gedaan hebben, merken we dat het vooral voor Tim toch wel intensief is. Het liefst willen we minder rijen en meer zien, maar ja dat gaat niet. Onze eerste planning voor het noord eiland was ongeveer: Wellington, westkust tot Waitoma, naar Taupo en Rotorua, langs Napier/Hasting voor de Jan van Gent kolonie en naar boven via de oost kust naar Coromandel om te eindigen in Auckland. We denken geleerd te hebben van het zuiden en van Tim’s interesses en onze nieuwe planning is geworden: Wellington, westkust tot Waitoma en direct naar Coromandel om te eindigen in Auckland. Onze insteek is dat we toch niet alles kunnen zien, dat we ooit wel weer een keertje terug komen en dat we Tim meer aandacht willen geven met bijv. het leren van het alfabet & veterstrikken. Voor ons is zowel de westkust als Coromandel geheel onbekend terwijl we vorig keer Taupo, Rotorua en Napier/Hasting al eens bezocht hebben. We zien wel hoe het loopt, onze enige restrictie is de datum dat het vliegtuig weer vertrekt uit Auckland.

Trusten.  Ehhh, werk ze, want de meeste van jullie hebben dit vast niet gelezen toen jullie pas thuis waren (hihihihi).

[Klik hier voor een diavoorstelling]

Zondag 05-04. Het is alweer april, tijd vliegt als je het leuk heb. Vandaag zijn we naar ‘Craters of the Moon’, ‘Aratiata Dam’, Lava Glas, Steam Valley en de ‘Honey Hive’ geweest. We zijn in Taupo.

Zoals je gemerkt heb zijn we heel flexibel in ons reisplan. Nadat we donderdag 2 april heerlijk in het zonnetje de gehele Botanische Tuin onveilig hadden gemaakt en laat in de middag via de cable car weer richting Ta papa zijn gelopen (daar stond onze camper de gehele dag voor $10,-) hebben we gelijk een camping opgezocht aan de west kust. In Paekakiriki zou nl. ook een tram museum zijn. Die hebben we vrijdag 3 april (nadat de sleutel gehaald werd) dan ook bezocht, maar ‘t was wel een lachertje. Er stonden in totaal 8 trams waar van je er 3/5 kom bezichtigen. De andere 4 waren niet toegankelijk omdat daar net de kippen uitgejaagd waren (hahahah). In die 0.5 tram kom je binnen de trailer van ‘King Kong’ bekijken. Die 0.5 tram is nl. gebruikt in die film (er was alleen een foto van genomen en die is digitaal gebruikt). Gelukkig was daar nog wel de grootste mobile middel-spoorbaan van NZ. Op een aanhangwagen reden enkele grote model treinen en volgens hem was het de enige die verrijdbaar was! Alles wat je zag deed hij op vrijwillige basis en hij was er 3 jaar geleden mee begonnen. Jammer dat nog niet alle baantje stroom hadden en dat ie er niet wat meer uurtjes aan gespendeerd had. Hij zag er dan ook niet uit als een echte harde werker, maar ‘t was wel een joviale kerel (hihihi). Tim vond het in ieder geval prachtig! Nadat de ochtend weer voorbij was, zijn we maar weer gaan rijden naar het noorden. Afgelopen nacht hebben we nog maar eens alle foldertjes en boekjes door gesnuffeld en … we kwamen er achter dat er toch niet heel veel leuks voor ons te doen was aan de westkust met uitzondering van de Waitomo Caves. De weg naar boven (van Paekakiriki naar Bulls) is een saaie recht toe recht weg, stedelijk en met een onaantrekkelijk vlak landschap. En met het uitzicht van een saaie weg en weinig te doen, hebben we onderweg maar gekozen om niet via Palmerston North maar direct naar Bulls (t-splitsing naar het westen of naar Taupo) te rijden. Toen wij de eerste keer in Taupo en Rotorua waren regende het alleen maar dus…

Onderweg zijn we nog wel even gestopt in Foxton. Daar hebben enkele Dutchie oudjes 3 jaar geleden een betonnen/houten Nederlandse molen neergezet. Echt leuk! Inclusief een winkeltje met Nederlandse (Spar) etenswaren. Tim was dubbel blij. Hij is gek van molens en hij zag een hele schap met speculaaskoekjes. Wij zelf kijken overal altijd even rond en vragen voordat we weggaan of Tim nog iets leuks gezien heeft. 9 Van de 10 keer zegt ie nee en nu…. Glunderend en springend van blijdschap gaf hij aan dat ie wel wat had gezien. Natuurlijk had hij de speculaas allang al in de supermarkten zien liggen, maar wij hadden hem uitgelegd dat als je in een ander land bent niet Dutchie food gaat kopen. De slimmerd! Oh ja, in Foxton hebben ze ook een echte tram museum…

Zaterdag 4 april. De weg van Bulls naar Taupo is (vinden wij) een hele mooie gevarieerde weg. Als je weg rijd uit Bulls is het voornamelijk groen vlak weiland. Dit gaat langzaam over groen heuvelachtige weiland dat later geel/bruin wordt (ook de graseters zijn dan verdwenen). De weg is van recht toe recht aan veranderd in bergje op bergje af met haarspel bochten. Uiteindelijk kom je bij het ‘plaatsje’ Waiouru aan waar het een vlak en dor maan landschap is geworden; Rangipo Desert. En aan de horizon zie je slapende vulkanen; Mt Ruapehu en Mt. Ngauruhoe (Mount Doom in LOTR). In deze omgeving worden het leger van NZ getraind en hier hebben ze dan ook het National Army Museum. Die hebben we dan ook bezocht. Nu is een leger/oorlog museum niet iets dat leuk is om te bezoeken, maar wel ‘leerzaam’ en zeker een onderdeel van dit land. Bij het bezoeken van dit museum wordt ’t je dan ook gelijk duidelijk waarom het nationalisme hier nog zo duidelijk aanwezig is en alle Nieuw Zeelandse en Australische oorlogsslachtoffers uit het verleden met 3 dagen actief herdacht wordt via “ANZAC Day”. Hier is het leger is nog echt onderdeel van deze samenleving. Het feit dat ze zelf een heuse kids-corner hebben waar kinderen allerlei ‘oorlog spelletjes’ kunnen doen is in deze context dan ook niet meer zo gek. Voor ons is het alleen moeilijk om aan Tim uit te leggen dat dit niet echte leuke spelletjes zijn. Het woestijnlandschap tussen Waiouru en Rangipo is echt cool om te rijden. Met een beetje fantasie kun je, je wel inbeelden hoe die vulkanen dit landschap in het verleden hebben gevormd. Uiteindelijk sta je ineens oog in oog met Lake Taupo (ontstaan door een eruptie net na de geboorte van ons jaarteling) en alles is ineens weer groen.

Terug naar de ‘Craters of the Moon’. Overal staat dat het gratis, maar de vrijwilligers bij de ingang (een opa en oma) letten op je auto en daar moet je wel $6,- per adult voor betalen; grappig J. Het park is leuk, self guided (beetje outdated), maar niet wereld schokkend. Als we heel eerlijk zijn mis je niets als je er niet bent geweest. Tim heeft de verschillende ‘stoom’ gaten snel gezien en vindt ’t eigenlijk alleen leuk omdat het een hike gehalte heeft; gedeelte van het pad gaat redelijk stijl omhoog. En omdat hij nu zijn eigen portemonneetje heeft met $5,-. We hebben even stil gestaan bij 1 van de dagelijks volautomatische sluis opening van de Aratiata dam wat wel een spectaculaire stroom versnelling veroorzaak en hebben de plaatselijke lavaglasblazer galerie (en atelier) bezocht (waarvan de blazer om 13:30 nog aan het lunchen was…) en Tim heeft heerlijke honing gekocht bij de Honey Hive. Volgens het foldertje zou de Honey Hive je alles vertellen over bijen en honing. Uiteindelijk is het gewoon een gigantische winkel dat alles verkoopt dat ook maar iets te maken heeft met bijen en ja okay, ze hebben ook 2 doorzichtige ‘bijenkasten’….

Nu staan we op een ‘camping’ ergens 2 km midden in het bos. Lia vond het niets, maar ik dacht dat het juist lekker stil zou zijn. Helaas, ook hier komen de motorremmen van de vrachtwagens tot aan je oor. En…. ik moet nu verplicht (gewapend met zaklamp) mee met Lia naar de wc; ze moet poepen :).

Voordat we het ‘Vulvanic Activity Centre’ bezocht hebben (iets dat we ook over hadden kunnen slaan…) hebben we maandagochtend 6 april eerst al ons brood uitgedeeld aan de plaatselijke camping bewoners (lama’s, eenden, kippen, pauwen); zie foto’s. Omdat we dus geen brood meer hadden. hebben we even de plaatselijke Woellies (Wooworths) bezocht en de rest van de middag Tim los gelaten in de speeltuin zodat Ian (en vaders) een tukkie konden doen. Ian heeft nu binnen 1 maand 4 tandjes erbij gereken en is hierdoor weleens halverwege de nacht ff wakker. Afgelopen nacht was de hele hut wakker en dan moet je weleens bijslapen :). Uiteindelijk toen we rond etenstijd weggestuurd werden door een parkeerwachtster (we stonden blijkbaar al meer dan 2 uur op een max. 30 minuten plek), wilde we voor morgen nog even een vluchtje met een watervliegtuig bespreken. Volgens de piloot konden we het beter nu nog doen, want morgen zou de bewolking intreden. En inderdaad, hij had gelijk.

Dinsdag 7 april was het zo bewolkt dat we zelf het meer van Taupo niet eens meer konden zien, laat staan de 3 vulkanen. Dan maar richting the hidden valley; Orakei Korako, cave and thermal park. Het is wel handig dat meeste attracties aangeven hoe lang de gemiddelde verblijfsduur is. Met Tim erbij mag je deze gemiddelde tijd van 1 uur wel met 2 vermenigvuldigen. Hierdoor is de prijs en tijd weer een beetje evenredig ($62,- entree en dan zijn de jongens nog gratis). Wij hebben ons (net voor de grote bui) heerlijk vermaakt en mooie dingen gezien, maar om nu te zeggen dat je dit niet mag missen zoals blijkbaar de Lonely Planet suggereert..

Ondanks dat we met regen in Rotorua aankomen, komt de rotte eierenlucht ons gelijk verwelkomen. Vorig keer hadden we Rotorua gedaan en door het slechte weer Taupo overgeslagen. Nu slaan we Rotorua over. Mocht je ooit deze kant opkomen en moeten kiezen tussen Rotorua en Taupo adviseren wij de vulkanische activiteiten en Maori cultuur van Rotorua te bezoeken.

Woensdag zijn we via Kiwi 360 (best leuk om eens te zien hoe een kiwi plantage eruit ziet; vergeet niet je kortingsbonnetje voor een gratis volwassene!) terecht gekomen in Mt. Maunganui waar je inderdaad een mooi (surf) strand heb.

Vanochtend donderdag 9 april, was het in Mt. Maunganui al twijfelachtig wat betreft het weer, maar nog steeds droog. Aangekomen in Waihi (zuidgrens van Coromandel) begon het goed te regen met weel wind. We waren hierna toe gereden omdat er hier een stoomtreintje zou rijden door de historische goud mijnen/dorpjes omgeving; een ritje van een uurtje. Aangekomen bij de i-Site komen we erachter dat ze ook een goudmijn toer hebben, echter die van vandaag is al helemaal vol. De goudmijn is midden in het dorpje  precies achter ons parkeerplek! Na een uitgebreide Ozzie lunch, 2 keer hen en weer lopen voor 2 wc stopjes van Tim binnen 5 minuten en een teleurstellend bericht dat er morgen geen tours zijn i.v.m. goede vrijdag besluiten we maar naar de mijn blast te gaan van 14:30. Het weer is weer opgeklaard en z’n gigantische ontploffing moeten we zien! Gewapend met camera en grote verwachting horen we de sirene gaan….. brrrrrooooeeeemmm en een beetje rook, en dat was het weer. Het was niet eens BRRRRROOOEEEEMMM!? Toch was het geweldig om een keertje live mee te maken (hihihih). Omdat het weer is opgeklaard en we voor de helft om de (20% goud & 80 zilver) opendag mijn kunnen lopen besluiten we maar om in dit dorpje een nachtje te blijven. Misschien dat we morgen met de trein gaan als ie gaat, met goede vrijdag is nl. alles dicht in NZ.

Nu ff Ian troosten.
Doegie