Vandaag is het dinsdag 20 mei en slapen we (net als de boys) straks voor de 3^de nacht op de Big4 camping van Cradle Mountain NP. Maar dat voor straks, eerst nog even terug naar wat we de afgelopen dagen gedaan hebben (als ik me dat nog kan herinneren)

De hut was versiert (en nu nog steeds ;)) en we zijn de ochtend redelijk vroeg naar de plaatselijke bakery gegaan met als doel een feest ontbijtje. Alleen de ontbijtjes die ze hadden waren eigenlijk niet wat wij verwacht hadden dus… werden het enkele lekkere (en achteraf ook wat minder lekkere) taartjes, pies en een belegd broodje. Na deze eerste feestelijke start hebben we de camper ook weer zijn diesel drankje gegeven en zijn we gelijk richting onze volgende doel gereden, Cradle Mountain NP. Wat betreft het weer en de kilometers maakte het niet zoveel uit of we nu via de onderkant gingen (onze eigenlijke planning) of via de bovenkant. We gaan dus via de bovenkant.

Via een bezoek aan de Lost Falls (die bijna droog stond) en een culturele tussenstop in Campbell Town waar Tim voor een broodje Subway koos (en waar wij dus lekker aan mee mochten doen) kwamen we via de Midland Highway terecht in Deloraine (net voor Mole Creek). De weg tussen Bicheno en Campbell Town was weer een hele mooie bochtige en bossige weg, vergelijkbaar met de mooie Lake Highway die we eerder gedaan hebben toen we naar Mole Creek reden. De Midland Highway daarentegen is een echte snelweg waar je ook weer snel van af wil. Daar hadden we ook weer onze eerste regendruppels :(.
In Deloraine hadden we weer een gratis plekkie net aan het randje van het dorpje gevonden (net als diverse andere reizigers) en wilde Tim ook nog uit eten in een restaurant. Helaas was het enige restaurant dat om 17:15 open was een ‘gok’ café annex bottleshop, dus als goed gekeurd alternatief hebben we thuis maar pannenkoeken gebakken.

Maar wat heeft Tim nu als verjaardagscadeau gekregen… eigenlijk niets. Neeeee, zo erg is het nu ook weer niet hoor?! In het begin van de vakantie heeft hij zijn zinnen gezet op mooie pins voor op zijn school etui. En daar heeft hij er al een aantal van gekregen (en vandaag de Tasmanian Tiger) en er zullen er vast nog wel meer komen, zo denk ik ;).
Na de nodige inkopen op de locale Saturday Farm Market en Woolies zijn we (via Mole Creek) richting Pencile Pine (Cradle Mountain NP) gereden. In het verleden hebben we al heel veel mooie ritten gedaan, maar de weg tussen Mole Creek en CMNP is werkelijk een van de mooiste die we ooit gedaan hebben. We = Tim en Ik. Helaas zitten Lia en Ian achterin en kunnen ze in deze camper bijna niets van buiten zien. Het enige wat ze voelen is het schudden van de hut als ik weer een haakse bocht moet maken met een snelheid van 15 km per uur waarna wij (Tim en ik)  Hooeee… Aaahhh… Rustig!… We vallen oooommm… horen :).

Die dag hebben we (naast een hikje naar de awesome ‘Alum Cliffs’ en een bezoek aan een dam en een lookout op een pas) slechts 100 kilometer gereden en hebben we de scout insigne voor fikkie stoken met nat hout weer glansrijk verdient! We hebben nl. heerlijk geslapen aan Lake Gairdner (# 155 Diederlies).
In Tassie hebben ze ontelbare stuwmeren voor Hydro-energie, recreatie en water supply (nu woe 21 mei staan we ook weer bij zo’n stuwmeer, maar dat verderop :p). Wat ons wel opvalt is dat al deze meren er wel heel erg leeg uitzien, ondanks de regen. Lake Gairdner is zo’n half leeg meer, maar ondanks de grootte van het meer koste het ons bijna een uur en 20 km (+ 4 extra dirt road km) om de free campspot te vinden. We staan aan het einde van het meer op een heel groot grasveld vol met alleen maar wallabies en skippy poe (= stront) Ondanks dat hebben we allemaal ’stront’ nat hout gezocht en uiteindelijk met behulp van de droge wandelstokken van de boys en een oude pizza doos (ja, we bewaren bijna alles 😉 van een perfect fikkie kunnen genieten.
En zondag de laatste 31 AWESOME kilometers gereden.

Wat een geweldige mooie weg!!! SPEECHLESS.

Aangekomen op Cradle Mountain NP hebben we na het bezoek aan het Visitor Center gelijk ons intrek genomen op de (bijna uitgestorven) Big4 campground. We staan pal naast de campkitchen met pizza oven (wil ik ook!!) en openhaard! Die middag hebben we met behulp van de laatste weer prognoses, 2 extra nachten bijgeboekt, pizza deeg gemaakt en met onze net verworven scouting skills de openhaard met hele grote natte houtblokken aangekregen, en dat hebben we gisteren en vandaag ook weer gedaan; lekkerrrr fikkie steken.!!!

Die middag hebben we ook nog even 2 kleine walks gedaan. We waren nog net niet nat tot onze onderbroek, maar jemig wat is het hier mooi!!

Het National Park heet eigenlijk ‘Cradle Mountain – Lake St Clare NP en is eigenlijk niet echt toegankelijk voor bezoekers, maar er zijn 2 makkelijk bereikbaar (toeristische) delen en verder zijn er voornamelijk alleen maar meerdaagse tracks (wandeltochten). In het Cradle Mountain NP gedeelte is Dove Lake het meest toegankelijke waar je kunt komen met je eigen personen auto of met de CMNP shuttle bus. Voor het CM-LSC NP heb je een aparte parkpas nodig en daar zit de shuttle bus bij in (of je neemt de Holiday Vehicle Park Pas zoals wij hebben gedaan en deze geldt voor alle Np’s in Tassie). Omdat het gisteren nog steeds heel hard regende hebben we de 1^ste shuttle bus genomen naar het Dove Lake en de 2^de shuttle bus weer terug. Verder die dag, schoolwerk, iPod/luieren en tafelvoetbal.

Vandaag (maandag 19 mei) zou het in de ochtend gaan regenen en in de middag droog zijn, maar toen we om 6:58 wakker werden scheen de zon! Dus iedereen snel in de kleren, ontbijtje en als een speer met de shuttle bus mee. De tocht om het meer (4,33 km) hebben we in 4 uurtjes gedaan. Tuurlijk hij is te doen in 1-2 uur, maar dan moet je net als al die andere Aziaten die hier maar een halve dag in het NP zijn, flink doorlopen. En ja dat kunnen wij wel, maar dat willen wij niet! Het is moeilijk uit te leggen hoe mooi het is wat we allemaal gezien hebben. Hopelijk zeggen de foto’s genoeg, maar denk ’t niet…

Morgen gaan we de boardwalk van Dove Lake terug naar het Visitor Centre lopen. Staat ongeveer 3 uur voor….

[Klik hier voor een diavoorstelling]

Tussen de regels door.
Onverwachtse ontmoeting met andere rondreizigers geven ‘dat’ extra van het reizen, zoals:
– Piet en Erna in Scottsdale
– Die mensen uit Deloraine die we ook weer in Cradle zagen
– Of de Maleisische vader en zoon die we ontmoet hebben in de campkitchen en bij Dove Lake

Tussen de regels door.
Tijdens de planning die we thuis hebben gemaakt, ontwikkel je een bepaalde verwachting van hetgeen je straks gaat zien, en als je er dan bent en je ziet het met je eigen ogen… Onbetaalbaar!

Tussen de regels door.
Als je ergens langer dan 1 dag bent (zoals in Bicheno en nu in Cradle) ‘leer’ je de mensen van het park ‘kennen’ en zij ‘weten’ wie wij zijn (the Dutch Family). Het is alsof je hier al jaren rondloopt.