Donderdag 8 mei.

Het was weer koud vannacht en het wordt waarschijnlijk alleen maar kouder… We hebben wel een airco die ook warmte kan afgeven, maar dan moeten we wel aan een stroomkabeltje zitten en dat hebben ze niet op de gratis plekjes waar wij slapen. Vanmiddag dus eindelijk de duck-tape gekocht bij Woolies (de Woolworth supermarkt) die thuis al hoog boven aan ons boodschappenlijstje stond en vanmiddag gelijk alle gaten in de camper dicht geplakt. En nu we onze planning en dagboek aan het bijwerken zijn vinden we het beide minder koud!? Het helpt nu al!

Oh ja, ik heb vanmiddag ook nog alle schroeven van alle (5) kastjes vast geschroefd en de douche deur gerepareerd. Echt handig zo’n rood Zwitsers zakmes!

En wat die planning betreft… Het ziet er naar uit dat we wat weekjes te kort komen met wat we thuis allemaal wilde zien. Het gaat allemaal wat langzamer met de boys dan we dachten. Maar ach.. wat geef dat, moeten we net als Piet en Erna (met hondje Cooper) nog maar een keer terug komen. Zij zijn nu al 2 maanden rond aan het toeren en dat voor de derde keer! Ze staan nu ook op deze gratis campsite (Northeast Park) in Scottsdale. Met een wijntje en een cuppa hebben we lekker zitten babbelen over van alles en nog wat; line-dance en opvouw bootje, nu en heden, Australië vs Nederland, het glaasje cola en natuurlijk het uitwisselen van enkele recepten en tips. Dachten wij dat we onze naam als zuinige Hollanders hooghielden, tijdens hun reis door Tasmanie hebben zij nog geen 1 keer op een ‘normale’ camping gestaan waar je moet betalen. Leukste om te horen was dat zij nooit hun kleren wassen. Dat is nl. veel te duur (een wasje kost hier vaak 5 dollar en een droger ook 5, en die moet je vaak 2 keer aanzetten). Zij gaan gewoon naar de Opshop (kringloop winkel) of de ‘Best for Less’ (Zeeman) en kopen dan daar ‘nieuwe’ kleren. Dat is vaak voordeliger dan steeds opnieuw wassen. Ook je boodschappen aan het einde van de middag doen blijkt hier voordeliger te zijn. Met name voor dagverse artikelen zoals brood, dat gemiddeld zo’n 5-6 dollar kost maar dan in de aanbieding is voor 1-3 dollar. Wij hebben dus nog wel wat te leren 😉
(voor deze reis berekenen wij voor elke Ozzie $, € 0,80)

<
Diedelies, we hebben vanmiddag ook gehoord dat er geen ‘Camps Australia Wide’ boek meer gemaakt gaat worden. Ze zijn nl. opgekocht door alle ‘echte’ campings. Dus zuinig zijn op jullie boek! Wij waren thuis al blij met dit boek, maar het heeft zijn geld nu al dubbel en dwars opgebracht!
>

We komen nu echt in een soort van ritme. De wekker gaat af om 6:58 en dan hopen we dat iemand van ons er uitgaat om de ‘kachel’ aan te zetten. Deze kachel verwarmt gelijk de waterketel voor een warm bakkie thee of koffie :). Snel je slaapkleren uit en je dag kleren aan + jas en dan zetten we de tweede ‘kachel’ aan. Deze ‘kachel’ maakt voor onze de warme (fruitloaf en gewone) toast. Na het ontbijt gaan we buiten ff warm worden (rennen , voetballen, wandelen) en daarna begint de school. Tim doet zijn werkje (taal, rekenen oid) en Ian leert de lettertjes. Vandaag de a. Daarna een stuk(je) rijden en iets bezoeken/bekijken waarna we meestal nog een stukje rijden naar onze volgende slaapplek.

Wat we merken is dat als we 2 ‘dingen’ willen doen we of niet op tijd bij onze volgende slaapplek zijn of dat de boys (en wij) te laat naar bed gaan. Dus wakker worden, ontbijt, leren, bekijken, rijden, spelen, eten en slapen. En tja… als je dan weer ‘bekende’ tegen komt dan loopt ineens onze hele avond planning in de soep.

Vandaag dus maar pompoen soep gemaakt voor morgen (de pan staat nu aan het voeten eind zijn warmte af te geven voor Lia) en hebben we chip en dip als avondeten genomen. Maar even terug naar vanochtend.
Na het ontbijt liet ik Tim een grote mot (nachtvinder) zien en vroeg of hij er nog meer kon vinden op de muur van de amenities (wc) bleek hij een heuse zwarte schorpioen gevonden te hebben! (zie foto).
Daarna hebben we de Lilydale Falls bezocht en terug in de camper schooltje gespeeld ;).
De weg tussen Launceston en Lilydale is een mooie, kronkelige weg door het bos, maar tevens ook een hele drukke weg. Je kun aan de hoeveelheid ‘road kills’ zien dat er veel forensen verkeer met verstralers op deze weg is. Wallibies, possums en andere kleine diertjes liggen bij bosjes dood platgereden op de weg of langs de berm. De kraaien hebben het er maar druk mee..

Scottsdale (waar we nu zitten) zou eigenlijk een tussenstop zijn om freshwater in te slaan, maar na bezoek aan het Visitors Center, Woolies, een Bakery, het heerlijke zonnetje en de Forest EcoCenter (waar we 10 jaar geleden ook geweest waren en wat nu toch wel een tegenvaller was) besloten we om hier maar te blijven. Kunnen we morgen Derby bekijken met zijn Tin mijn en Chinese gemeenschap historie. En kunnen we waarschijnlijk weer alles opladen via mijn Ozz-Dutchy verlengkabel in Weldbourough.

PS1 Alweer 9 mei, nog 7 nachtjes slapen en dan wordt onze kleine Tim 9 jaar!

PS2 In Lilydale Falls camp area stonden enkel ‘Europese’ bomen en de geur die daar hing was er echt eentje van thuis; geurige herfst bossen.
Nu staan we onder een hele grote geurige eucalyptus boom. Horen we van Erna dat we dat beter niet kunnen doen. Die grote gum trees staan er om bekend dat tijdens hevige wind zomaar, zonder waarschuwing, hun takken breken. Gelukkig is het wind stil.

[Klik hier voor een diavoorstelling]

Gisteren zijn we na een kort afscheid van Piet, Erna en Cooper vertrokken naar Derby. We hadden hoge verwachting van dit bezoek (daarom hebben we de vernachting bij Scottsdale gedaan) maar het was eigenlijk niet wat we verwacht hadden van dit dorpje en … het Tin/Chinees informatie centrum waar het een en ander van deze historie verteld zou worden was nog dicht ook op vrijdag?!

Dus maar doorgereden naar Weldbourough. Daar waren we net na lunchtijd, dus… doorrijden maar, want de korte ‘Rainforest Walk’ en de ‘St. Columba Falls’ was net ietsje verderop.

Het valt ons elke keer weer op dat die Ozzies weten wat een bezoeker wil. Overal weer duidelijke bewegwijzigingen, een parkeerplek met toilet en perfect aangelegen wandelpaden.
Tasmanie heeft diverse kleine- en grote Natuur Parken (NP) waar je van mag genieten als je in het bezit ben van een parkpas ($30,-) van dat betreffende NP. Je kunt, net als wij (voor $60,-), ook een parkpas kopen voor geheel Tasmanie. Het geld van deze passen komt duidelijk terug in de faciliteiten van de verschillende parken.

De weg vanuit Derby naar uiteindelijk St. Helens is werkelijk prachtig. Voor degene die al eens in Nieuwe Zeeland zijn geweest, het is net of je in Nieuw Zeeland rond rijdt. Smalle kronkelige weggetjes (+/- 350 meter) hoog in de bergen met alleen maar hoge Eucalyptus bossen en grote Fern Trees (varens). Genieten !!

Overal staat duidelijk vermeld hoeveel tijd een wandeltochtje duurt, maar wij zijn het al gewend dat wij ons bezoek deze indicatie met 2-3 keer moeten vermenigvuldigen. Naast het feit dat we alle informatie bordjes vertalen voor de boys genieten we ook echt van hetgeen dat we bezoeken!. Wat dat betreft zijn wij het tegenovergestelde van de Aziaten die we in deze winter toch nog wel veel tegen komen.; snelwandelen, klik klik klik en weg zijn ze weer.

Na toch nog even een bliksem bezoek aan een cheddar kaasboerderij (met tasting en natuurlijk aankoop) kwamen we voor ons gevoel, aan de late kant aan in St. Helens.
Maar dat was het meer dan de moeite waard.

Tot onze volgende blog.