Maandag 23 maart 2009

We zijn weer terug in Christchurch. 2 nachtjes op dezelfde camping waar we enkele weken begonnen. En ze konden ons nog. Dat hebben we niet eerder gehad. Dus dat zegt wel iets over de eigenaren.

We hadden een rustdag ingepland. Ik loop precies een week achter met dit verhaaltje. Jemig wat gaat de tijd toch snel! We proberen elke avond wel iets aan onze ‘administratie’ te doen. Naast deze internet verhaaltjes houdt Lia voor ons ook een papieren dagboek bij. Ook moeten we af en toe onze dag planning en route bespreken. En natuurlijk onze foto’s van die dag bekijken. We lopen wat achter, maar da’s tijdelijk denken we.

We krijgen steeds meer het juiste reisritme. Het klink voor jullie vast gek, maar deze reis (net als de 2 voorgaande) voelt niet als een vakantie, maar als een manier van leven. En “Life is Good!”

Maar waar waren we gebleven?

Maandag 16 maart zijn we vanuit Milford Sound vertrokken. Ondanks dat dit paradijs geen stilte gebied is, heeft het iets mystieks en kun je je hier best vermaken met mooi weer. Hoe dat is met regen willen we niet weten; wij hebben echt alleen maar mooi weer gehad. Maar het is niet voor niets zo groen….

Natuurlijk hebben we over de terugweg weer een hele dag gedaan. Het hiken na onze lunch was geweldig. Geweldig als er zo’n vogeltje voor je voetjes meeloopt. Wel weer een beetje jammer dat bepaalde camper toeristen niet begrijpen dat ze hun WC moeten legen bij een dump station en niet in een longdrop… dan kun je toch zien dat het hier drukker wordt en de aangeboden faciliteiten in de bush niet meer toereikend zijn voor deze stroom/dit soort toeristen.

Dinsdag 17-03 een rijdag vanuit Te Anau naar Invercargill. Een mooi ritje tussen de bergen door via de Scenic route. Dit is een binnendoor route en duurt daarom ook wel ietsje langer dan de recht toe, recht aan ‘snelweg’. Er stond heel veel wind die dag, maar het was nog steeds prachtig korte broeken weer. Op een rijdag leggen we gemiddeld tussen de 150 en 250 km af. De afstand hangt meestal af van hoe laat we vertrekken (meestal moet je voor 10 uur van de camping), wat we allemaal daarvoor nog moeten doen (boodschapjes en tanken), en hoe de wegen zijn (recht toe recht aan of kriskras door de bergen). Tja, en dan willen we ook nog vroeg op de volgende camping zijn om bijv. de speeltuin te bezoeken, te voetballen of vroeg aan het eten te beginnen en dan heb ik het wasjes draaien en drogen nog niet eens genoemd (of toch wel? Net nu?…). Ach je begrijpt het al, tijd te kort.

Woensdag 18-03 hadden we gemarkeerd als rustdag. Eerst onze pot laten repareren , Stewart eiland tour (boot heen – hike + glasbodemboot – vliegtuig terug) bespreken bij de i-site (NZse VVV) en zwemmen met de boys. De ochtend van vertrek in Te Anau gebeld naar de camperboer en deze zou het onderdeel met spoedkoerier van ’t Noord Eiland naar Invercargill brengen. Aangekomen bij het adres, kreeg ik een flasback…. Bleek ’t onderdeel geleverd te zijn bij een soort garage en die wilde een lootgieter laten komen. Toen de 1^ste deze afspraak was vergeten en de 2^de loodgieter z’n telefoon niet opnam en wij meldden dat we echt op doorreis zijn en niet nog een keertje terugkomen als de loodgieter in de buurt was, besloot ‘de baas’ een van zijn medewerkers te vragen of deze ff wilde kijken. Tjonge jonge wat had deze persoon het er moeilijk mee dat ie ff moest kijken. Oh ja, het regende die ochtend wel een beetje veel, misschien was dat het wel… In ieder geval wist ie al bij het zien van het onderdeel (een klein buisje) dat, dat iets was dat hij niet kon fixen en dat dit toch echt loodgieters werk was (helemaal toen hij hoorde dat het een onderdeel van de wc was; en die had ik nog wel ie ochtend helemaal schoon en droog gemaakt!). Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Mij duurde dit gezeur al snel te lang en wees ‘m de 2 mogelijke schroefjes die losgedraaid moesten worden. Jemig moest ie ook nog een schroevendraaier halen. Uiteindelijk is de pot weer gefixed en konden we verder. Op naar de I-site. Daar gaf de medewerkers al aan dat het pas vanaf vrijdag weer beter weer zou gaan worden. Ons vermoeden werd werkelijkheid 🙁

Vandaag is het vrijdag 27 maart.
Je ziet het, we zijn al weer een heel end achter met onze dagboek.
Op dit moment sta ik met Ian (doet een ochtend slaapje) op de parkeerplaats van de Kaikoura’s seal kolonie. Lia en Tim zijn vanochtend 10 uur met de boot op spotjacht gegaan naar Sperm Wales, oftewel potvissen. Gisteren waren alle tochten gecanceld omdat de potvissen te ver weg waren gezwommen. Maar vandaag zijn ze er blijkbaar weer. Ben benieuwd hoeveel ze er gezien hebben en of ze nog wat kiekjes hebben kunnen maken. Ian mocht niet mee omdat kinderen pas vanaf  3 jaar mee mogen. Met de gedachte Ian achter te laten bij een professionele oppas crèche kreeg Lia ineens een vuiltje in haar oog. Tim heeft gekozen. Mamma mag mee en pappa mag op Ian passen.
Okay, rest volgt later. Nu weer terug naar waar ik was gebleven (ff mijn eigen verhaaltjes lezen, ik ben nu echt zelf de draad kwijt)

[Klik hier voor een diavoorstelling]

Okay ik ben er weer. Jullie ook?
Wij zijn dus nog steeds in Invercargill. En hebben bij de i-site gehoord en gezien dat het morgen (donderdag 19-03) dus snert weer wordt. Een van de redenen om terug te gaan naar Nieuw -eeland was dat we Tim Stewart Eiland wilde laten zien. Dat gaat dus helaas niets worden… Wij en met name ik vond dat best wel jammer. Tim begreep dat wel, maar een vooruitzicht op een zwembad was ook goed. Diezelfde dag zijn we toch naar Bluff gereden (daar waar de overtocht naar Stewart Eiland is) en wezen zwemmen in Invercargill. Na het slechte bericht van vanochtend was het de rest van de dag droog en warm weer. Als we ons nu maar niet vergist hebben! De tijd gaat te snel (of wij gaan te langzaam), we hebben er al 22 dagen opzitten en wat we volgens onze ‘planning’ op het Zuid Eiland allemaal nog willen doen gaat niet meer lukken in de 10 dagen die we ons nog gegeven hebben. We hebben dus enkele drastische beslissingen moeten nemen. We moeten nog een keertje terug voor de rest van het Zuid Eiland :):):):)

Vannacht werden we wakker van het schudden van de camper. Het onweerde en ze hadden de kraan letterlijk opengezet. De volgende dag was het nog steeds aarde donker en regende het pijpestelen. Die dag hebben we de langste rit tot nu toe gereden; 234 km. In 1 ruk rechtstreeks doorgereden naar Dunedin en hebben ons daar verwend met een bezoekje aan Cadbury’s chocolade fabriek.Met z’n 4-tjes hebben we voor 1 volle maand dagelijks een heerlijke reep. Vrijdag 20-03 hebben we de Taiero Gorge treintocht gedaan. Spectaculaire treintocht met allemaal LOTR (voor de onwetende; Lord Of The Rings) landschappen, maar met 2 van die kereltjes erbij is het toch anders genieten. Het was een heerlijke relaxdag met als lunch o.a. een sneetje bruinbrood met een warm bbq worst van de plaatselijke Rotaryclub. Een grappige ervaring waar je bij had moeten zijn.

Zaterdag 21-03 zijn we ’s ochtends naar Albatrossen wezen kijken. Geweldig om die majestueuze vogels met een spanwijdte van 3 meter te zien zweven. Tijdens de koffie nog even in gesprek gekomen met andere Hollanders en toen snel naar het Zee(touch)aquarium.
Het idee was om ’s avond te overnachten in Moeraki (vlakbij de Moeraki Bolders) i.v.m blue pinguïn spotting, maar Tim vond het aquarium zo leuk, dat dat een beetje uitliep. Toen we binnen kwamen gingen ze net alle vissen voeren, en de kinderen mochten meehelpen. Jemig wat stinkt squid (pijlinktvis) als het op je gezicht beland. Zelfs na 3 keer boenen ruikt Tim nog steeds naar vis… Gauw nog wat inkopen gedaan bij The Warehouse (where everybody gets a bargain) & Pak ’n Save (supermarkt) en vroeg naar bed; morgen een rijdag direct naar Christchurh. Hebben we 1 rust dag en zijn we dinsdag weer bij Lia’s nicht en fam. zodat Tim kan spelen met Liam (1 van Lida’s oppaskindjes)

Zondag 22-03 was echt een rijdag, bah. We hebben in totaal 393km gereden, en de weg was saaier dan saai. Van Dunedin naar Christchurch is (zeker vanaf Timaru) nagenoeg 1 rechte weg ons provinciale weg kwaliteit. En druk dat het was…Allemaal zondagsrijders. Maar het was voor het goede doel.

Sinds opa Goes 300 gratis smsjes per maand mag versturen worden we bijna elke dag gewekt rond 8 uur. Mooie tijd om wakker te worden, maar waar we nu staan hebben we geen ontvangst dus…  maandag hebben we heerlijk uitgeslapen. Met Tim weer naar het Spencer Park speeltuin geweest, ff met de locals gebabbeld en… toch maar weer ff zwemmen!

Dinsdag en woensdag waren we bij Lida, Leendert en de kids. Gewelige mensen! Openhartig en gastvrij. Als ze ooit die B&B gaan beginnen, moet je er een nachtje of 2 boeken. Dinsdag was Liam al aan het wachten op Tim, maar wij waren helemaal de weg kwijt en kwamen dus later dan gehoopt. Woensdag heeft Lida en Leendert ons meegenomen naar een stukje bush voor een korte hike naar een waterval (‘t weer was weer perfect!). We hebben genoten van het heerlijke eten van Lida en Tim was zo onder de indruk van Leendert dat hij in Hamner Spring spontaan met een kaart bij de kassa stond. Voor Leendert om hem te bedanken. Leendert hij komt eraan!

Donderdag 26 maart zijn we met een zelfgemaakt brood van Lida en een blauwe babyrugdrager (gekocht dankzij Lida via trademe.co.nz) richting Hamner Springs gereden. Die zelfde middag lagen we al in het fameuze Hamner Springs Thermal Pool. Wat ons betreft was het niet wereld schokkend om er voor om te rijden. De verschillende thermal pools zijn voor ons ‘ouderen’ heerlijk, maar het enige bad waar Tim en Ian wat aan hadden werd voor les zwemmen gehalveerd en Tim mocht weer niet in de glijbanen omdat ie nog niet 1.20 meter was. Dus voor ons als gezin was Hamner Springs een kleine domper.

Wel ff gratis geslapen op een veldje van NZMCA; een of andere motorhome club waar je lid van kunt worden bij voordragen van een ander lid. We werden dan ook wel aangesproken dat dit niet de bedoeling was, maar toen Lia vertelde dat we graag een donatie wilde doen, dan wel lid wilde worden werden we voor die ene nacht getolereerd.

De weg van Hamner Springs naar Kaikoura is een echt mooi rit van maar155 km maar daar doe je wel 2 uur over. Na een lunch aan de kust en wat shoppen bij New World (supermarkt) hebben we heerlijk stenen gegooid in zee (zie foto’s) .

Vanochtend (zaterdag 28 maart) hebben we eerst dolfijnen gespot vanuit onze camper en daarna Lia en Tim gedropt bij de WhaleWatch. Tim vond het allemaal spannend!

Uiteindelijk hebben ze er slechts 1tje gezien en 50+ dolfijnen. Tim vond die doodse vis wel leuk, maar die springende dolfijntjes waren TOP! Geluncht en gehiked (ff onze nieuwe Ian rugdrager uitgetest) hebben we weer bij de Kaikoura’s seal kolonie. Gaan we misschien morgen nog een keertje doen voordat we richting Picton gaan. Daar hebben we maandag middag de overtocht naar het Noord Eiland.

Zo nu zijn jullie weer bij.

Rest mij alleen nog een internet verbinding te vinden en alle foto’s uit te zoeken. Die komen dus waarschijnlijk later.

Doegie.

Zondag 29-03. Vandaag hebben we heerlijk uitgeslapen. Tim heeft nog even lekker gespeeld met enkele andere kindjes op de camping en hij wilde nog ff hiken bij de zeeleeuwen kolonie. Na inkopen bij New World en BP hebben we de mooie route gevolgd langs de kust via Blenheim naar Picton. Dat Blenheim een redelijke dorp was had we wel gedacht, maar je mag het gerust een stad noemen. Het heeft alles wat bijv. Dunedin of Christchurch ook heeft. Van Picton was ons alleen de Ferry terminal bij gebleven, maar nu we van de andere kant aankwamen blijkt ook dat het een dorp is en ook nog een behoorlijke groot dorp. Wat wel steeds opvalt is dat alle dorpen waar veel backpakkers (moeten) komen wel veel weg hebben van ‘ons’ Valkenburg; vreettentjes, bars en souvenirs winkeltjes in overvloed. Ondanks dat we laat vertrokken, waren we er redelijk vroeg in de middag. Gauw ff een emmer met was op ons campeerplekkie gezet (office van de camping was gesloten) en snel naar het centrum. We hebben we de gehele maand perfect zonweer gehad, maar nog niet eens Tip Top ijsje gegeten! Een Tip Top ijsje is weer zo’n NZ icoon dat je gewoon zelf geproefd moet hebben. 1000 en 1 smaken en voor een habbekrats (Tante en oom…zelfs nog goedkoper dan de ijsjes in Duitsland). Dus omdat Tim zich goed had gedragen (moet toch iets verzinnen om onszelf op een ijsje met 2 superbolletjes te trakteren :)) hebben we er op de valreep toch nog eentje op het Zuid Eiland gescoord.

Morgenmiddag 2 uur gaan we met de boot naar de overkant. Tim kan dan ’s ochtend mooi spelen in de plaatselijke speeltuin (elk NZ dorpje/stad heeft er wel 1tje) terwijl wij dan voor de lunch ons eerste Subway broodje van deze vakantie kunnen scoren (toen we nog zonder kids waren, leefde we op deze ‘gezonde’ broodjes).

Ons volgend verhaaltje begint op het noord eiland.

Met het internet schiet het niet zo op zoals we gehoopt hadden. Deze vakantie zitten we als het kan voornamelijk bij een Kiwi camping. En het internet dat ze aanbieden gaat bijna altijd via dezelfde provider. En bij deze provider hebben we in het begin van de vakantie dus een account aangeschaft. Helaas zijn de laatste Kiwi campings die we bezocht hebben niet aangesloten bij deze provider :(. En omdat we niet bij elk ander provider een account willen aanschaffen (anders hadden we er nu een stuk of 10 gehad)… moeten jullie helaas langer wachten dan jullie zouden willen. En dit geldt ook voor de foto’s, die moeten we nog uitzoeken…. Die komen dus wat later.

Toedeloe