Schiphol – Ida Bay Railway – Hasting Caves – Hobart

Vandaag is het zaterdag 3 mei en we zitten weer op de Big4 camping tegen het vliegveld van Hobart aan… 🙁
Maar eerst terug naar het begin:

Na een voorbereiding van ongeveer 3 jaar zitten we weer in Australië. Voor sommige die ons al wat langer kennen is dat geen verrassing meer, anderen zullen zich wel afvragen waarom naar Australië? Eigenlijk is dat best moeilijk uit te leggen maar eigenlijk ook weer niet.

Het is een gevoel. Een soort van virus. En iedereen die wel eens langer dan de 3 weken vakantie van huis is geweest weet wat voor gevoel we bedoelen.
– De vrijheid; doen waar jezelf zin in hebt, niets moet alles mag. Gaan we links of rechts? Blijven we of gaan we weer verder?
– De natuur, zo divers. Oerbossen en diverse soorten regenwouden, woestijnen en stranden, onbekende dieren en gekleurde vogels, etc..
– De ruimte; zo ver je kunt kijken zonder menselijke obstakels. Echte stilte en donker
– De mensen, hun gastvrijheid en hun gewoonten; G’day mate
– Het onbekende. Na elke bocht is er weer iets anders leuks en moois te bewonderen
– Etc, etc.
– Maar vooral, alles wat we doen en beleven doen we met z’n 4-tjes, 24/7 (twentyfour-seven)!

Tijdens onze reis die we nu aan het maken zijn hebben we ook onze vakantie ingepland. Weer terug naar Exmouth (zie voorgaande 3 blog jaren) voor die 3 weken zomervakantie. Uiteindelijk moeten we uitgerust zijn als we weer thuis komen en naar ons werk en school moeten :). Maar ook hier heeft de tijd niet stil gestaan :(. Tijdens onze planning kwamen we er achter dat we hier niet meer op de bonnefooi naar toe kunnen gaan. We moesten via internet een plekje boeken en gelijk betalen?! Ook zagen we dat de kleine camping met slecht 12 plekjes en een longdrop nu ineens 26 plekken heeft, maar gelukkig nog wel een longdrop… Het is niet anders, reizen is je aanpassen aan je omgeving. Dus boeken die hap! Ondanks dat we nu weer vast zitten aan een bepaalde datum, vinden we het ergst dat we daar maar (aaneengesloten) 16 nachtjes kunnen slapen. Het is gewoon vol geboekt!!!

Bijna een week geleden zijn we met de trein vertrokken naar Schiphol. De dagen daarvoor hebben de boy’s een heus afscheids- en verjaardagsmoment gehad op school. Echt top! Maar aan het einde van de vrijdagmiddag was er voor Tim toch wel dat momentje van ‘oeps’ nu gaat het pas echt gebeuren! Geen school, geen klasgenootjes, niet kunnen afspreken, geen scouting… de tranen liepen over zijn wangen. En ook tijdens de vlucht en deze week heeft hij het (net als Ian) een paar keer moeilijk gehad. Begrijpelijk en gelukkig maar.
Guus en Roan, Ian heeft nog steeds jullie vriendschapsbandje om!

De (30 urige) reis hierna toe (via A’dam – Londen – Dubai – Melbourne – Hobart) in een Airbus A380 verliep voorspoedig. Hadden we in het verleden oordopjes bij ons voor tegen de herrie, nu kun je gewoon met elkaar praten en werkt de entertainment ook gewoon als we nog op de grond staan. Een wereldvliegtuig! En aangekomen in Melbourne mochten we er gewoon in?! Een aantal van jullie hadden ons visum probleem thuis al meegekregen, maar onze visums waren ‘just in time’. Ga je niet langer dan 3 maanden naar Ozz dan heb je een elektronische visum binnen enkele uren (gratis) geregeld, maar wij moeten natuurlijk weer langer en dan kom je in een andere visum/aanvraag categorie. Dat wisten we wel, maar … om een lang verhaal kort te maken, we hadden onze (dure) elektronische visums 5 dagen voor vertrek, terwijl we er al 3 maanden mee bezig waren. En nu gaf die van Lia ook nog een error als we ‘m wilde bekijken…. Maar jammer voor jullie, we komen niet op Border Security deze week 🙂

Dus na al met al een prettige vlucht hebben we dinsdag 29 april onze 6 persoons Maui camper opgehaald.
( Ff een tip tussen door: van onze eerdere Qantas vluchten hadden we nog Frequent Flyer Points over. Deze hebben we verzilverd in Woolworth gift vouchers en op laten sturen naar de camper depot. Dus onze eerste grote boodschappen ronde is betaald door Qantas!)
De introductie van onze camper viel ons een beetje tegen. Wij zijn van de afgelopen keren een Kea kwaliteit gewend, maar die hebben ze hier niet op Tasmanië. De Maui zou een net zo goede vervanger zijn.. De camper oogt groot van binnen, maar heeft geen huiselijk warmte, en was niet echt schoon. Na de eerste grote inkoop hadden we ons gemeld bij de camping die ons was voorgesteld door de dame van de camper depot. Een camping met wat ouder maar schoon sanitair en met een mini golfbaan, tropisch zwembad en houtoven pizza’s. Ideaal voor de kids. Daar aangekomen (om de camper een kleine beurt te geven en in te ruimen) schrokken we van de overnachtingsprijs (duurder dan onze eigen keuze waar we nu zitten), moesten we voor de midgetgolf en zwembadje bijbetalen en kwamen we erachter dat een buitenluik van de camper onherstelbaar kapot was. Het hing eigenlijk gewoon los. Daar gaan we dus niet verder mee rijden. Ook omdat het luik toegang geeft tot de ruimte onder ons 2 persoons bed en wij de winterkou buiten willen houden. Dus terug naar het camper depot. Tja… Dat kunnen ze niet meer maken… dat wordt een nieuwe, maar die is nog niet schoon… kom morgen maar terug.

Terug op de camping regende het met bakken uit de hemel en was Ian al in slaap gevallen. We dachten, even een uurtje liggen en dan, op naar de pizza. Wij werden inderdaad wakker om 18:00 maar besloten de boy’s te laten slapen en deden lekker met hun mee. Niet handig want op 5 uur waren we allen wakker. Dus lekker vroeg begonnen met douchen en eten (ondanks dat alles nog in onze 3 koffertassen zat en de etenswaren her en der snel een plekje hadden gekregen). Terug bij de camperboer hebben we onze spullen over verhuisd, onderweg nog even de extra inkopen gedaan (Qantas weer bedankt!) en zijn we naar Iday Bay gereden. Een goede 100 km door een prachtig landschap (Tim heeft onderweg 200 foto’s gemaakt!)

In dit zuidwestelijke punt van Tasmanie heb je de naast de Hasting Caves ook de Iday Bay Railway. Die avond hebben we alle kastjes een schoonmaak beurt gegeven met Homebrand Baby Wipes (1 doos van 6 pakken met 80 vel voor $10,- terwijl de aanbieding was: 3 pakjes van 80 voor $9,-) en alle boodschappen een plekje gegeven.
Ivm de weerberichten zijn we donderdag 1 mei eerst met de Iday Bay Railway mee geweest en hadden we verder een rommeldag:
– Ian strafregels (;)) omdat hij om 5 uur s’nachts lag te keten,
– Spelletjes gedaan,
– Geconstateerd dat we weer naar de camperboer moeten omdat de tafel in de camper dusdanig kapot is dat ik ‘m zelf niet kan maken
– Geconstateerd dat er over de indeling van deze 6 persoon camper niet is nagedacht.
– Geconstateerd dat we in deze 6 persoons camper geen kastjes hebben om onze kleren in op de bergen en we nu dus (na herindeling van onze koffertassen) elke avond en ochtend 2 tassen moeten verplaatsten van bed naar tafel en weer terug.

[Klik hier voor een diavoorstelling]

Vrijdag 2 mei waren we nog voordat de Visitors center van Hasting Caves open was al present en gingen we als laatste die middag, ivm kapotte tafel, weer terug naar Hobart. De grot is echt de moeite waard om te bezichtigen, helemaal omdat in het prijskaartje een gratis duik in het Thermal Springs zwembad zit inbegrepen, en waar we dus ook gretig gebruik van hebben gemaakt. Het was een leuke en leerzame dag!

Aangekomen op de Big4 vlakbij het vliegveld en de camperboer hebben we al onze reiskleren gewassen en zijn we vroeg gaan slapen.

Vandaag dus als een speer weer naar de camperboer om de tafel te laten repareren. Richting Hobart (we zijn nl. naar de Salamanca Market geweest) hebben we een Ozzie WK voetbal en nog wat teken- en knutsel spullen voor de boys gekocht en een losse Australische stekker.
Hadden we “vroeger” maar 1 camera en een oplader voor onze Nokia bij ons nu hebben we een arsenaal aan elektronica mee genomen die allemaal graag aan een stopcontact vast wil zitten. We hebben slechts 1 reisstekker en deze camper heeft slechts 4 stopcontacten (2 naast de gootsteen en 2 ergens onder de bank). Van thuis hebben we van de Action een verlengsnoer voor 3 Nederlandse stekkers meegenomen. Vandaar de Australische stekker.

Blijkt dat je wettelijk helemaal niet zelf een stekker aan een snoer mag maken! Dit moet je door een erkend elektricien laten doen. Je mag de stekker wel zelf monteren, maar dan moet je je ‘werk’ toch ook nog laten controleren door een erkend elektricien. Rare jongens die Ozzies. Als je het niet laat ‘keuren’ en je huis zou afbranden door deze stekker dan ben je niet verzekerd. Is wat van te zeggen, maar een stekker aan een snoer monteren… We hebben nu dus een mooi Nederlands verlengsnoer met Australische stekker. Handuug!!

Oh ja, we zijn dus vandaag ook nog naar de wereldberoemde Salamanca Market geweest. Elke zaterdag van het jaar, weer of geen weer. Tja….ons viel het erg tegen. Veel kleiner dan we dachten en 80% van de kraampjes verkoopt mooie houten, of glazen artikelen voor een te hoge prijs. Wel hebben we Dutch oliebollen gegeten met icing sugar. Niet slecht voor een niet Nederlander, maar hij moet iets meer zout in het beslag doen en niet meer zijn friteuse pan gebruiken. Nee dat heb ik ‘m niet verteld 🙂

Zo, jullie zijn weer een beetje op de hoogte en wij zijn eindelijk op orde en in het juiste ritme om te beginnen verder gaan met onze reis.

Tot de volgende keer,

John, Lia, Tim & Ian