Maandag 23 maart 2009

We zijn weer terug in Christchurch. 2 nachtjes op dezelfde camping waar we enkele weken begonnen. En ze konden ons nog. Dat hebben we niet eerder gehad. Dus dat zegt wel iets over de eigenaren.

We hadden een rustdag ingepland. Ik loop precies een week achter met dit verhaaltje. Jemig wat gaat de tijd toch snel! We proberen elke avond wel iets aan onze ‘administratie’ te doen. Naast deze internet verhaaltjes houdt Lia voor ons ook een papieren dagboek bij. Ook moeten we af en toe onze dag planning en route bespreken. En natuurlijk onze foto’s van die dag bekijken. We lopen wat achter, maar da’s tijdelijk denken we.

We krijgen steeds meer het juiste reisritme. Het klink voor jullie vast gek, maar deze reis (net als de 2 voorgaande) voelt niet als een vakantie, maar als een manier van leven. En “Life is Good!”

Maar waar waren we gebleven?

Maandag 16 maart zijn we vanuit Milford Sound vertrokken. Ondanks dat dit paradijs geen stilte gebied is, heeft het iets mystieks en kun je je hier best vermaken met mooi weer. Hoe dat is met regen willen we niet weten; wij hebben echt alleen maar mooi weer gehad. Maar het is niet voor niets zo groen….

Natuurlijk hebben we over de terugweg weer een hele dag gedaan. Het hiken na onze lunch was geweldig. Geweldig als er zo’n vogeltje voor je voetjes meeloopt. Wel weer een beetje jammer dat bepaalde camper toeristen niet begrijpen dat ze hun WC moeten legen bij een dump station en niet in een longdrop… dan kun je toch zien dat het hier drukker wordt en de aangeboden faciliteiten in de bush niet meer toereikend zijn voor deze stroom/dit soort toeristen.

Dinsdag 17-03 een rijdag vanuit Te Anau naar Invercargill. Een mooi ritje tussen de bergen door via de Scenic route. Dit is een binnendoor route en duurt daarom ook wel ietsje langer dan de recht toe, recht aan ‘snelweg’. Er stond heel veel wind die dag, maar het was nog steeds prachtig korte broeken weer. Op een rijdag leggen we gemiddeld tussen de 150 en 250 km af. De afstand hangt meestal af van hoe laat we vertrekken (meestal moet je voor 10 uur van de camping), wat we allemaal daarvoor nog moeten doen (boodschapjes en tanken), en hoe de wegen zijn (recht toe recht aan of kriskras door de bergen). Tja, en dan willen we ook nog vroeg op de volgende camping zijn om bijv. de speeltuin te bezoeken, te voetballen of vroeg aan het eten te beginnen en dan heb ik het wasjes draaien en drogen nog niet eens genoemd (of toch wel? Net nu?…). Ach je begrijpt het al, tijd te kort.

Woensdag 18-03 hadden we gemarkeerd als rustdag. Eerst onze pot laten repareren , Stewart eiland tour (boot heen – hike + glasbodemboot – vliegtuig terug) bespreken bij de i-site (NZse VVV) en zwemmen met de boys. De ochtend van vertrek in Te Anau gebeld naar de camperboer en deze zou het onderdeel met spoedkoerier van ’t Noord Eiland naar Invercargill brengen. Aangekomen bij het adres, kreeg ik een flasback…. Bleek ’t onderdeel geleverd te zijn bij een soort garage en die wilde een lootgieter laten komen. Toen de 1^ste deze afspraak was vergeten en de 2^de loodgieter z’n telefoon niet opnam en wij meldden dat we echt op doorreis zijn en niet nog een keertje terugkomen als de loodgieter in de buurt was, besloot ‘de baas’ een van zijn medewerkers te vragen of deze ff wilde kijken. Tjonge jonge wat had deze persoon het er moeilijk mee dat ie ff moest kijken. Oh ja, het regende die ochtend wel een beetje veel, misschien was dat het wel… In ieder geval wist ie al bij het zien van het onderdeel (een klein buisje) dat, dat iets was dat hij niet kon fixen en dat dit toch echt loodgieters werk was (helemaal toen hij hoorde dat het een onderdeel van de wc was; en die had ik nog wel ie ochtend helemaal schoon en droog gemaakt!). Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Mij duurde dit gezeur al snel te lang en wees ‘m de 2 mogelijke schroefjes die losgedraaid moesten worden. Jemig moest ie ook nog een schroevendraaier halen. Uiteindelijk is de pot weer gefixed en konden we verder. Op naar de I-site. Daar gaf de medewerkers al aan dat het pas vanaf vrijdag weer beter weer zou gaan worden. Ons vermoeden werd werkelijkheid 🙁

Vandaag is het vrijdag 27 maart.
Je ziet het, we zijn al weer een heel end achter met onze dagboek.
Op dit moment sta ik met Ian (doet een ochtend slaapje) op de parkeerplaats van de Kaikoura’s seal kolonie. Lia en Tim zijn vanochtend 10 uur met de boot op spotjacht gegaan naar Sperm Wales, oftewel potvissen. Gisteren waren alle tochten gecanceld omdat de potvissen te ver weg waren gezwommen. Maar vandaag zijn ze er blijkbaar weer. Ben benieuwd hoeveel ze er gezien hebben en of ze nog wat kiekjes hebben kunnen maken. Ian mocht niet mee omdat kinderen pas vanaf  3 jaar mee mogen. Met de gedachte Ian achter te laten bij een professionele oppas crèche kreeg Lia ineens een vuiltje in haar oog. Tim heeft gekozen. Mamma mag mee en pappa mag op Ian passen.
Okay, rest volgt later. Nu weer terug naar waar ik was gebleven (ff mijn eigen verhaaltjes lezen, ik ben nu echt zelf de draad kwijt)

Okay ik ben er weer. Jullie ook?
Wij zijn dus nog steeds in Invercargill. En hebben bij de i-site gehoord en gezien dat het morgen (donderdag 19-03) dus snert weer wordt. Een van de redenen om terug te gaan naar Nieuw -eeland was dat we Tim Stewart Eiland wilde laten zien. Dat gaat dus helaas niets worden… Wij en met name ik vond dat best wel jammer. Tim begreep dat wel, maar een vooruitzicht op een zwembad was ook goed. Diezelfde dag zijn we toch naar Bluff gereden (daar waar de overtocht naar Stewart Eiland is) en wezen zwemmen in Invercargill. Na het slechte bericht van vanochtend was het de rest van de dag droog en warm weer. Als we ons nu maar niet vergist hebben! De tijd gaat te snel (of wij gaan te langzaam), we hebben er al 22 dagen opzitten en wat we volgens onze ‘planning’ op het Zuid Eiland allemaal nog willen doen gaat niet meer lukken in de 10 dagen die we ons nog gegeven hebben. We hebben dus enkele drastische beslissingen moeten nemen. We moeten nog een keertje terug voor de rest van het Zuid Eiland :):):):)

Vannacht werden we wakker van het schudden van de camper. Het onweerde en ze hadden de kraan letterlijk opengezet. De volgende dag was het nog steeds aarde donker en regende het pijpestelen. Die dag hebben we de langste rit tot nu toe gereden; 234 km. In 1 ruk rechtstreeks doorgereden naar Dunedin en hebben ons daar verwend met een bezoekje aan Cadbury’s chocolade fabriek.Met z’n 4-tjes hebben we voor 1 volle maand dagelijks een heerlijke reep. Vrijdag 20-03 hebben we de Taiero Gorge treintocht gedaan. Spectaculaire treintocht met allemaal LOTR (voor de onwetende; Lord Of The Rings) landschappen, maar met 2 van die kereltjes erbij is het toch anders genieten. Het was een heerlijke relaxdag met als lunch o.a. een sneetje bruinbrood met een warm bbq worst van de plaatselijke Rotaryclub. Een grappige ervaring waar je bij had moeten zijn.

Zaterdag 21-03 zijn we ’s ochtends naar Albatrossen wezen kijken. Geweldig om die majestueuze vogels met een spanwijdte van 3 meter te zien zweven. Tijdens de koffie nog even in gesprek gekomen met andere Hollanders en toen snel naar het Zee(touch)aquarium.
Het idee was om ’s avond te overnachten in Moeraki (vlakbij de Moeraki Bolders) i.v.m blue pinguïn spotting, maar Tim vond het aquarium zo leuk, dat dat een beetje uitliep. Toen we binnen kwamen gingen ze net alle vissen voeren, en de kinderen mochten meehelpen. Jemig wat stinkt squid (pijlinktvis) als het op je gezicht beland. Zelfs na 3 keer boenen ruikt Tim nog steeds naar vis… Gauw nog wat inkopen gedaan bij The Warehouse (where everybody gets a bargain) & Pak ’n Save (supermarkt) en vroeg naar bed; morgen een rijdag direct naar Christchurh. Hebben we 1 rust dag en zijn we dinsdag weer bij Lia’s nicht en fam. zodat Tim kan spelen met Liam (1 van Lida’s oppaskindjes)

Zondag 22-03 was echt een rijdag, bah. We hebben in totaal 393km gereden, en de weg was saaier dan saai. Van Dunedin naar Christchurch is (zeker vanaf Timaru) nagenoeg 1 rechte weg ons provinciale weg kwaliteit. En druk dat het was…Allemaal zondagsrijders. Maar het was voor het goede doel.

Sinds opa Goes 300 gratis smsjes per maand mag versturen worden we bijna elke dag gewekt rond 8 uur. Mooie tijd om wakker te worden, maar waar we nu staan hebben we geen ontvangst dus…  maandag hebben we heerlijk uitgeslapen. Met Tim weer naar het Spencer Park speeltuin geweest, ff met de locals gebabbeld en… toch maar weer ff zwemmen!

Dinsdag en woensdag waren we bij Lida, Leendert en de kids. Gewelige mensen! Openhartig en gastvrij. Als ze ooit die B&B gaan beginnen, moet je er een nachtje of 2 boeken. Dinsdag was Liam al aan het wachten op Tim, maar wij waren helemaal de weg kwijt en kwamen dus later dan gehoopt. Woensdag heeft Lida en Leendert ons meegenomen naar een stukje bush voor een korte hike naar een waterval (‘t weer was weer perfect!). We hebben genoten van het heerlijke eten van Lida en Tim was zo onder de indruk van Leendert dat hij in Hamner Spring spontaan met een kaart bij de kassa stond. Voor Leendert om hem te bedanken. Leendert hij komt eraan!

Donderdag 26 maart zijn we met een zelfgemaakt brood van Lida en een blauwe babyrugdrager (gekocht dankzij Lida via trademe.co.nz) richting Hamner Springs gereden. Die zelfde middag lagen we al in het fameuze Hamner Springs Thermal Pool. Wat ons betreft was het niet wereld schokkend om er voor om te rijden. De verschillende thermal pools zijn voor ons ‘ouderen’ heerlijk, maar het enige bad waar Tim en Ian wat aan hadden werd voor les zwemmen gehalveerd en Tim mocht weer niet in de glijbanen omdat ie nog niet 1.20 meter was. Dus voor ons als gezin was Hamner Springs een kleine domper.

Wel ff gratis geslapen op een veldje van NZMCA; een of andere motorhome club waar je lid van kunt worden bij voordragen van een ander lid. We werden dan ook wel aangesproken dat dit niet de bedoeling was, maar toen Lia vertelde dat we graag een donatie wilde doen, dan wel lid wilde worden werden we voor die ene nacht getolereerd.

De weg van Hamner Springs naar Kaikoura is een echt mooi rit van maar155 km maar daar doe je wel 2 uur over. Na een lunch aan de kust en wat shoppen bij New World (supermarkt) hebben we heerlijk stenen gegooid in zee (zie foto’s) .

Vanochtend (zaterdag 28 maart) hebben we eerst dolfijnen gespot vanuit onze camper en daarna Lia en Tim gedropt bij de WhaleWatch. Tim vond het allemaal spannend!

Uiteindelijk hebben ze er slechts 1tje gezien en 50+ dolfijnen. Tim vond die doodse vis wel leuk, maar die springende dolfijntjes waren TOP! Geluncht en gehiked (ff onze nieuwe Ian rugdrager uitgetest) hebben we weer bij de Kaikoura’s seal kolonie. Gaan we misschien morgen nog een keertje doen voordat we richting Picton gaan. Daar hebben we maandag middag de overtocht naar het Noord Eiland.

Zo nu zijn jullie weer bij.

Rest mij alleen nog een internet verbinding te vinden en alle foto’s uit te zoeken. Die komen dus waarschijnlijk later.

Doegie.

Zondag 29-03. Vandaag hebben we heerlijk uitgeslapen. Tim heeft nog even lekker gespeeld met enkele andere kindjes op de camping en hij wilde nog ff hiken bij de zeeleeuwen kolonie. Na inkopen bij New World en BP hebben we de mooie route gevolgd langs de kust via Blenheim naar Picton. Dat Blenheim een redelijke dorp was had we wel gedacht, maar je mag het gerust een stad noemen. Het heeft alles wat bijv. Dunedin of Christchurch ook heeft. Van Picton was ons alleen de Ferry terminal bij gebleven, maar nu we van de andere kant aankwamen blijkt ook dat het een dorp is en ook nog een behoorlijke groot dorp. Wat wel steeds opvalt is dat alle dorpen waar veel backpakkers (moeten) komen wel veel weg hebben van ‘ons’ Valkenburg; vreettentjes, bars en souvenirs winkeltjes in overvloed. Ondanks dat we laat vertrokken, waren we er redelijk vroeg in de middag. Gauw ff een emmer met was op ons campeerplekkie gezet (office van de camping was gesloten) en snel naar het centrum. We hebben we de gehele maand perfect zonweer gehad, maar nog niet eens Tip Top ijsje gegeten! Een Tip Top ijsje is weer zo’n NZ icoon dat je gewoon zelf geproefd moet hebben. 1000 en 1 smaken en voor een habbekrats (Tante en oom…zelfs nog goedkoper dan de ijsjes in Duitsland). Dus omdat Tim zich goed had gedragen (moet toch iets verzinnen om onszelf op een ijsje met 2 superbolletjes te trakteren :)) hebben we er op de valreep toch nog eentje op het Zuid Eiland gescoord.

Morgenmiddag 2 uur gaan we met de boot naar de overkant. Tim kan dan ’s ochtend mooi spelen in de plaatselijke speeltuin (elk NZ dorpje/stad heeft er wel 1tje) terwijl wij dan voor de lunch ons eerste Subway broodje van deze vakantie kunnen scoren (toen we nog zonder kids waren, leefde we op deze ‘gezonde’ broodjes).

Ons volgend verhaaltje begint op het noord eiland.

Met het internet schiet het niet zo op zoals we gehoopt hadden. Deze vakantie zitten we als het kan voornamelijk bij een Kiwi camping. En het internet dat ze aanbieden gaat bijna altijd via dezelfde provider. En bij deze provider hebben we in het begin van de vakantie dus een account aangeschaft. Helaas zijn de laatste Kiwi campings die we bezocht hebben niet aangesloten bij deze provider :(. En omdat we niet bij elk ander provider een account willen aanschaffen (anders hadden we er nu een stuk of 10 gehad)… moeten jullie helaas langer wachten dan jullie zouden willen. En dit geldt ook voor de foto’s, die moeten we nog uitzoeken…. Die komen dus wat later.

Toedeloe

Zaterdag 14 maart 2008

We zijn aan het einde van de wereld beland. Letterlijk!
We slapen op het parkeerterrein van Milford Sound -Fiordland National Park-
Tuurlijk mag dat niet, maar alles was al vol; er is een hele kleine camping, een motel en een bar (maar daar kun je niet slapen tenzij je Tinus heet).
Normaal als je doorrijd ben je vanuit Te Anau binnen 2 uur in Milford Sound, maar wij die alles willen zien (hebben we zelfs nog ’t een en ander overgeslagen; gaan we op de terugweg doen) hebben er 6 uur over gedaan. We hadden weer perfect weer!!! Uitzonderlijk gewoon!!!
Tja, en dan ben je dan uiteindelijk aan het einde van de wereld, dan kun je vooral Tim belonen met een ijsje; maar ook Ian is er gek op. Naast de bar zit ook gelijk de ‘i’ (informatie) waar je kunt boeken. Die was natuurlijk al een uur dicht en wij waren er om 5:30. Dus de bar was de 2de optie. Drie grote bollen ijs voor Tim en voor ons een heerlijk koude Montheith’s van de tap. Optie nummer 3 was een slaapplaats. De camping met z’n 10 plekjes was vol en slapen op een DOC camping is alleen mogelijk voor de Homer Tunnel; weer een kilometer of 30 terug. Dan maar naar het motel. Maar omdat ie ook vol was gaf een medewerker daar het advies om de parkeerplek maar op te zoeken. Dat alles vol is gebeurt dagelijks. En hier staan we dan met nog een tiental lotgevallen. En jemig wat een mooie plek. Er kunnen hier wel 100+ auto’s staan maar dat uitzicht… foto’s zeggen echt te weinig. Dit moet je gewoon zelf voelen. Net als de laatste 50km van de 122 km die we moesten doen vandaag. Elke kilometer van die laatste 50 km werd steeds beter, onbeschrijfelijk zo mooi.

Gisterenavond (vrijdag 13-03) hebben we besloten om toch maar de langste boottocht te gaan doen als deze nog beschikbaar is (gaan we morgenochtend bekijken). Die duurt 3 uur incl. een BBQ lunch en met een bezoek aan een onderwater observatorium.
Dit is een beetje een gok. Gisteren hebben we de Manapouri Power Station bezocht. Dit is de enige commerciële Elektrische Waterkracht Centrale van NZ. Hij levert bijna 100% aan de Aluminium smeltfabriek in Bluff en is helemaal onder de grond gemaakt. Dit tripje duurde 4 uur; 50 minuten boot, uurtje centrale (met de bus 2 km de berg in), uurtje rijden op de duurste weg van NZ om te stoppen voor ‘the million dollar view’ op Doubtful Sound en weer 50 minuutjes met de boot terug. Zolang Tim maar actief bezig gehouden wordt gaat alles perfect. “Pa, waarom zitten we nu in die bus? En waarom zijn we nog niet met de boot waar we moeten zijn”. Het gaat ‘m allemaal niet snel genoeg :), maar hij houdt zich kranig. Net als Ian! Zolang hij op tijd maar zijn natje en z’n droogje krijgt. De oudjes die ook dezelfde tour doen als ons, entertainen ‘m wel (of is het hij hun?)
We zullen zien of een Milford Sound cruise met vooruitzicht op dolfijnen, zeeleeuwen en mogelijk een verdwaalde pinguïn zijn geduld en interesse kunnen prikkelen.

Oh ja 1, een heel klein stukje van de Milford Sound weg is slechts 1,5 baan breed. Worden we daar toch bijna gesandwiched door een tourbus. Ja, busladingen vol worden in Milford Sound gebracht en weer opgehaald en die scheuren allemaal 100! Het scheelde echt sneedjes dik aan beide kanten (bergwand || onze camper || bus).
Oh ja 2, lookouts zijn nog steeds niet Tim’s favorieten, maar als er een stukje gelopen moet worden is hij als eerste uit de auto. Hij is gek op hiken.

Zondag. Heerlijk geslapen bij de boys. Onze buurvrouw moest blijkbaar ff pissen want met het dichtgooien van haar Toyota schuifdeur werden Ian en ik wakker. Schone luier en een flessie en slapen maar weer. We hadden de wekker gezet op 7 uur om op tijd te zijn om te boeken. En vroeg opstaan wordt hier beloond. Niet alleen door het spectaculaire uitzicht, zien we daar toch eindelijk de KEA’s! Overal (al vanaf Mount Cook) wordt er voor gewaarschuwd niet deze grote Alpine papagaai te voeren, maar wij hadden er nog geen 1 gezien. Nu zagen we er ineens 5 ineens! Klikkie Kodak moest dus gauw naar buiten. Zachtjes sluipend, maar ze zijn zo nieuwsgierig dat dat dus niet hoeft. Er komen er vanzelf meer. Daarna naar het café om te boeken. En ja, ze hadden nog plek. Dus, ontbijtje gedaan, alles klaargezet, Ian nog ff een tukkie laten doen, elkaar ingesmeerd tegen de sandflies (kleine prikvliegjes die echt in je boren, waarvan je een jeukbultje krijg die je over 2 weken nog steeds kapot krabt) en gevoetbald. Om 11:45 de boot op en gelijk aan een heerlijk BBQ lunch. , Milford is spectaculair, maar… de volgende keer doen we toch Doubtful Sound (dit fjord is 3 keer langer en door zijn moeilijke bereikbaarheid waarschijnlijk iets minder publiek) of we doen de Milford nog een keer als het winter is. In Tim’s bewoording “Ja, ik vond het heel leuk, maar nee, morgen niet nog een keer, omdat ik veel te weinig beestjes heb gezien”. We hebben slecht een handjevol NZ zeehondjes gezien, maar het onderwater observatorium vond ie geweldig.
Natuurlijk staan we voor de 2de nacht gewoon weer op het parkeerterrein met velen anderen. Weliswaar op een ander plekkie. Dat scheelt ons weer een 40 dollar.
Morgen (maandag) gaan we terug naar Te Anau en doen onderweg een hike van een uurtje. Tim kijkt er nu al naar uit. Daarna richting Tim Stewart Goes eiland :).

Oh ja, de Blue Duck is een leuk eet-, bar-dingetje, alleen moesten ze een andere eigenaar hebben… Eentje die ook weet hoe bijv. de stofzuiger werkt 😉

Ff terug in de tijd.
Dinsdag aangekomen in Queenstown regende het en heb ik eens voor de verandering gekeken of we een televisie zender konden ontvangen (in de camper zit een lcd met dvd speler). Zowaar een aantal, maar 1tje was zuiver. Laten we daar nu het weerbericht op zien. Vanaf donderdag zou het in het zuidwesten van het zuid-eiland (en daar zitten we nu) beter worden, met vrijdag en zaterdag een top dag en zondag en maandag ook nog goed. Dus dat was ff rekenen voor ons Milford Sound bezoekje, waar het normaal altijd nat is omdat het gemiddeld 2 van de 3 dagen regent.
Op woensdag regende het nog wel een beetje. Maar ’t was meer ijskoude wind die ons besloot om te gaan zwemmen. Jemig, wat was het koud vannacht in onze hut. Het moet gevroren hebben!? De bergen om Queenstown waren in ieder geval witter dan gisteren. Na het zwemmen in Queenstown zijn we voor het eerst met de gehele familie uit eten geweest. Tim mocht kiezen en dat werd natuurlijk patat. Bij de eerste de beste UK Fish & Chips tent moesten we er aan geloven. We hebben heerlijk gegeten, zelfs met die harde UK muziek. Tim en Ian vonden het geweldig. We hebben trouwens overal goed bekijks met de 2 heren. Ian kan nu al in het Guiness Boek voor het record handjes over z’n bolletje 😉 Zijn naam is vooral bij de dames Mister Smiley. Ian heeft daar zijn eerste twee patatjes gegeten. Ja, het is leuk om te zien dat de mensen aan deze kant van de planeet opener en vriendelijk zijn dan bij ons thuis.

Note: voor wat meer gevarieerd eten kun je terecht in de food hal in de beneden verdieping van het winkel centrum. Het aantal vreetwinkeltjes t.o.v. 5 jaar geleden is in Queenstown ver20voudigd, en ook de activitybookingshops zijn t.o.v. 5 jaar geleden professioneler geworden. Ja, ze weten hier de toerist steeds meer te lokken en deze toerist is niet alleen meer die ene jonge adrenaline junk, maar ook de early pensioners uit de rest van de wereld.
De prijzen ($NZ 1 = € 0.45) daarentegen zijn nagenoeg gelijk gebleven. De overnachtingen op de campings zijn het hoogst gestegen (gemiddeld betalen we tussen de 30 en 40 dollar per nacht. Met een enkele uitschieter naar $50 (update 31-03, $55) maar ook naar $15. Bij de ene camping betalen we alleen voor het plekkie en bij de andere camping betalen we per persoon, daarbij zijn de kids soms gratis en soms niet (8-15 dollar extra voor de jongens), terwijl we de eerste keer gemiddeld niet meer dan 20 dollar betaalden voor een powered site. Diesel is een lachertje vergeleken bij ons; +/- 1 dollar de liter en met een supermarkt kortingsbon nog eens 4 cent goedkoper.
Gaat ‘t echt slecht met je dan kun je het best gewoon naar Mc Donald gaan. Voor 50 dollar cent hebben je een ijshoorntje en een Sunday ijsje kost hier slechts 1 dollar. Voor 10 dollar eet je, geheel volgens onze oude schrijf van 4, een big mac, grote cola, grote friet, een hamburger met als toetje een Sunday ijsje.

Oh ja, ook het brood is hier beter geworden. In de supermarkt heb je 10 meer merken gekregen, maar het oude kleffe Dutchy brood van 5 jaar geleden en de Greman rice variant blijft het lekkerst en duurst; 4 dollar. Toch hebben ook de meeste supermarkten nu een eigen afbak gedeelte gekregen met lekker knapperig brood (die je wel vaak diezelfde dag nog moet opeten anders is ie rijp voor de broodrooster of Tim’s vriendjes; de eenden).

Vandaag heb ik #6 van http://www.tantrix.com afgekregen. Ik ben helemaal geen spelletjes of kaart fanaat, maar dit is leuk, leuk, leuk.

We hebben er bijna geen foto’s van, maar het aantal road kills dat we al gezien hebben is al meer dan het totaal dat we in onze vorige vakantie hebben gezien. Met name possums, konijnen en katten zijn vaak het ‘platte’ haasje. Wijzelf hebben ook al wat kills op ons geweten. In totaal 3 vogeltjes; allen onvermijdelijk.

Ik had al verteld dat ik een deukje in de bumper had gereden. Onderweg naar Manapuri heeft Lia het mechanisme van het open/dicht klepje van onze wc afgebroken. De wc lekte weer en Lia dacht dat ze het klepje nog strakker dicht moest doen. Nu kan de wc niet meer dicht of open :(. Ik heb er maar een mes ‘ingeslagen’ om ‘m toch nog dicht en open te krijgen. Hij moet nl. dicht zitten om de wc cassette te kunnen legen. Dat heb ik dus in Te Anau gedaan. Daar heb ik ook gelijk gebeld naar de camperboer, maar in Te Anau zit geen bedrijfje dat de binnenvoering kan vervangen. Dit willen we dus maar in Invercargill doen (wanneer het ons ook uitkomt). De rest van de reis moet de pot dus open blijven. Grappig genoeg stinkt ie niet en lekt ie ook niet meer… Goed gedaan Lia! Nu zullen jullie in NL zich wel afvragen of er geen pis over de rand klotst met Sjonnies rijstijl… Wees gerust dit gebeurt niet omdat we er een volle 1.5 liter cola fles rechtop in hebben staan (zie foto)

Het is heel goed dat zie hier in NZ eco green zijn. ‘t Blijft alleen heel gek om te ervaren dat ze geen statiegeld systeem hebben voor alle pet- en bierflessen. Daarentegen stellen ze (in zowel dorpen als campings) recycle inzamelpunten beschikbaar voor papier, gekleurd glas en plastic. Voor ons toerist is dat weer net iets te onhandig. Wij zijn daarom blij met elke gratis draagzakje dat we krijgen bij het boodschappen doen (iets waar ze in NZ al jaren vanaf willen en wat bij ons al decennia geleden is afgeschaft), omdat we deze plasticzakken gebruiken als onze vuilnisbak. Tja, dan wordt er dus iets minder direct gerecycled, maar we gaan er vanuit dat we wel weer een vuilnis sorteerbaan ‘in de lucht’ houden.

Oh ja, ff terug naar Milford. Als je denkt dat aan het einde van de wereld de beschaving ophoud.. dan heb je het goed mis. Minimaal 10 boten varen achter elkaar op het fjord en een handje vol vliegtuigen en heli’s vliegen rond waarbij het soms wel Tour of Duty lijkt qua geluid. Nee, overdag is het paradijs zeker geen stiltegebied. Dat heb je alleen ’s nacht op het parkeerterrein.

Weltrusten

Ja, ja, we zijn weer op pad, en nu met z’n 4tjes!
Vertrokken vanuit Schiphol naar Londen (ongeveer 1 uur vliegen + ongeveer 2,5 uur transfer), naar Bangkok (11+2), en via Sydney (10+2,5) naar Christchurch (3+2)
Die laatste 2 uur was omdat we 1 van onze 2 reistassen kwijt zijn en omdat Lia haar boots niet goed schoon gemaakt had; er zat nog een grassprietje onder 🙁

De jongens hebben zich zeer goed gedragen!
De 2de vlucht hadden we gehoopt dat ze veel zouden slapen, maar helaas, dit kwam ook omdat we eigenlijk 2 achter elkaar hoorden te zitten, maar doordat we hebben kunnen ruilen zaten we nu met zijn 4tjes op 3 stoelen. Bij het landen van de deze vlucht maakte de piloot -voor ons- een onverwachte rechter zwaai waarbij Tim’s maag ook omdraaide en in het zakkie terecht kwam. De 3e vlucht hadden we weer 4 plekkies en hebben we allemaal redelijk geslapen.

In het hotel kwamen we vrijdag uiteindelijk geradbraakt aan en zijn we dan ook na het douchen allemaal in een diepe slaap gevallen. Dat vroeg slapen gaf alleen als probleem dat we er ook weer vroeg uit waren; 3 uur s’ nachts. We hadden die dag dus een lange extra dag en waren al vroeg bij de camperboer.

Het is een mooie United Camper. Precies zoals we verwacht hadden, lekker met z’n 3-en voor in de cabine. Alleen was hij minder schoon dan we gewend zijn. Ja, Kea Campers zijn toch waar voor hun geld. Dus eerst alles nog maar eens schoon, schoon gemaakt (uiteindelijk zit ‘t tussen je oren) kwamen we er achter dat de wc lekt.

Zondag gebeld met Jetstar…. Onze koffer was gelokaliseerd in Bangkok en op weg naar Nieuw Zeeland en zou morgen gebracht worden op onze logeeradres; Spencer Beach Holiday Park. Uiteindelijk is dat niet gelukt en hebben we ‘m maandag zelf maar gehaald bij het vliegveld, we moesten toch ook terug voor die WC. Samen met een 2de inkoop ronde was die dag weer snel voorbij.
Spencer Beach Holiday Park is een zeer grote camping naast een hele grote speeltuin met alles erop en eraan en op 5 min. van het strand. Za, zo en ma hebben we (dankzij goed weer) gretig gebruik gemaakt van de speeltuin.

Dinsdag zij we naar Lida, Leendert en kids gereden. Dit hadden we eigenlijk voor ’t weekeind gepland, maar met die koffer en WC kwam daar niets van. En nu we toch nog niet in ons reis ritme zijn is dit een goed begin. We hebben een geweldige 1,5 dag gehad. Dinsdag past Lida op 2 kindjes en het jongetje was net zo oud als Tim, dus dolle pret voor beide! De gastvrijheid was geweldig. Ze hebben 8 hectare grond, met kalfjes, paarden, Millie (de hond) en een mooi huis. Hun uitzicht is fenomenaal. Onze planning is zo dat we daar over een week of 2 nogmaals langsgaan (als het lukt weer op een dinsdag).

Na diverse goede tips zijn we woensdag rond de middag vertrokken naar Mount Cook. Volgens Leendert is dat ‘normaal’ 4 uur rijden. Tja, dat gaat ons dus niet lukken ?. Wij zien zoveel en stoppen zo vaak dat we niet verder kwamen dan Mount Somers (slechts 142 km verderop). Tja, dat dorpje is (net als heel veel dorpjes) 2 scheten en een knikker, maar dat is nu juist het leuke daarvan. Parkeren op een ANZAC memorial park en terwijl je daar net onder de douche vandaan komt, land er een helikopter. Geweldige actie voor de kids en ouders.

Daarna weer een poging naar Mt. Cook. Dankzij een tip van Leendert hebben we onderweg heerlijk de zalmen gevoerd op een zalmkwekerij die zijn bestaansrecht heeft dankzij een van de vele krachtcentrales; hij is nl gevestigd in een aanvoerkanaal van gletsjerwater. Geweldige attractie en ‘s avonds heerlijke zalm voor maar €6,- de kilo.
Aangekomen 20km voor het Mt Cook National park in Glentanner Park) zijn we met een heldere Mount Cook in slaap gevallen. De tocht (231 km) hier naar toe was fenomenaal mooi, net als het weer.

We werden wakker van de regen en in de verte… geen Cook meer te bekennen. Ons idee om met een vliegtuigje te landen ging in de wolken op. Na familie beraad en wat korte lontjes hier en daar (tja, echt rust hadden we nog niet echt genomen) hadden we besloten dat we maar een dagje rust moesten nemen op deze camping. Konden we alle ‘administratieve zaken’ op de rit zetten en misschien zou het weer ook weer beter worden.
De volgende dag was het weer droog, maar nog wel te bewolkt en veel wind voor een vlucht. Toch zijn we naar het park gegaan. Uiteindelijk kun je niet eeuwig wachten. En dit was achteraf ook niet nodig. Dankzij de hiking tips van Leendert en de rugdraagzak van Lida hebben we kilometers gehiked. En Tim vond het geweldig!! Hij zei er zelf bij dat hij een hele goede klimgeit was. We hebben de Tasman gletsjer en het gletsjermeer met ijsschotsen bekeken, vanaf een voor Dutchies hele hoge berg, en in de Hooker Valley naar de 2de hangbrug gelopen. Al met al zo’n 6 uur! En het weer… was prachtig! Het is net als aan zee. Het slechte weer waait over de berg heen. Die nacht heerlijk op een DOC camping geslapen. (Een camping van Staatsbosbeheer waar je mag overnachten zonder faciliteiten. Aangezien deze camping naast een parkeerplaats ligt waar wandeltochten starten,was er een openbaar flushing/doorspoelend toilet en shelter/schuilplaats bij slecht weer en een dumpsite, waar je het chemisch toilet kunt legen).

Gisteren zo 8 maart zitten we in Wanaka op een TOP 10 Camping. Jemig, wat kost dat een rib uit ons lijf. In alle voorgaande vakanties hebben we nog nooit zoveel betaald voor een nachtje slapen; $50,- En voor die €20,- moet je ook nog eens $2,- voor de Barbie betalen. Ze zijn niet goed!! Top 10 heef hierdoor afgedaan en we gaan verder met de Kiwi Campings. (grappig, 5 jaar geleden was dit dus andersom)
In die 5 jaar is er sowieso veel veranderd. Alleen al het aantal soorten camper maatschappijen die er rond rijden, is niet meer bij te houden. Vandaag waren we voor diesel, gas en boodschappen in Twizel en daar stonden er alleen al 30 verschillende. En de afgelopen dagen hebben we al meer Nederlands gehoord en gepraat dan in de vorige vakanties bij elkaar. Het wordt hier druk.

De laatste dagen is Ian een kleine spelbreker. Eerst maakt ie ons wakker omdat ie honger heeft (’s avonds te moe om te drinken of te gewoon nog honger; groeistuip) of omdat het te koud is (meestal is dit rond 6 uur en da’s net 1 uurtje te vroeg). Natuurlijk leren wij daar van en krijgt ie nu een bord pap en extra drinken en een extra warme deken. Was ie vannacht toch weer wakker?? Ja nu was ie helemaal nat! Z’n luier is te klein en dus heeft ie nu een grotere aan. Gaat we vandaag weer uitslapen? Tim krijgt hier alles niets van mee. Hij ligt letterlijk in coma. Vandaag hadden we dus een langzame start en zijn we alleen naar Puzzling World geweest. Gemideld 1-2 uur staat er voor. Wij hebben we er bijna 4 uur rond gehuppeld! Geweldig om te zien hoe Tim ons door het labyrint loodste. In een record tijd hadden we alle 4 de torens bezocht, alleen daarna weer de uitgang vinden koste ons meer tijd! Daarna de shop in voor boekjes en een kopie koffie. Liggen daar op de tafel alle puzzel ter uit probeer. Hebben we daar ook nog meer dan een uur gezeten. Uiteindelijk nog even de illusie afdeling bezocht en toch nog het spel Tantrix (met uitbreidingsset) gekocht). We hebben nu al overgewicht van alle souvenirs.
Tot gauw.

Note, we hebben twee camera’s bij ons. Een Sony @100 en een onderwater camera. Deze laatste wordt bediend door Tim (en mijzelf als het regent of als ik ga duiken). Daardoor zullen de onderwatercamera foto’s niet in een chronologische volgorder staan (maar altijd als laatste).

Ja, daar ben zijn we weer. Gisterenavond waren we helemaal klaar om alles op ’t internet te zetten kreeg ik een ERROR bij het inloggen. Balen natuurlijk alles geprobeerd, maar het probleem zat natuurlijk gewoon bij de provider. Deze vanochtend gelijk gebeld, maar volgens mij beginnen ze hier pas om 10 uur; kreeg nl. een bandje. Vanmiddag in Arrowtown nog maar een keertje gebeld en….. ze hadden mijn cry for help gehoord en alles gefixed!
Vandaag zijn we naar Queenstown gereden via Arrowtown. Arrowtown is een klein goudzoekerplaatsje zoals er velen waren. Alleen deze bestaat nog met een ‘hoofdstraat’ zoals deze er toen in die tijd uitzag. Daar hadden ze toen ook een Chinese nederzetting en hier van deze huisjes zijn er ook nog enkele van ‘over’. Toen we daar rond liepen begon het goed te regenen. Morgen is er ook nog regen voorspeld en daarna wordt het weer, weer beter. Waarschijnlijk blijven we hier dus nog een dag of 2. Morgen zwemmen met de kids en de ‘stad’ in, overmorgen de kabelbaan naar boven en als alles me zit eventueel ook nog paraglijden. Daarna gaan we richting Te Anau en Milford Sound. Het voorspelling voor het weer voor dit weekeind en de dagen daarna is goed tot zeer goed. Dus daar moeten we gebruik van maken.

Oh ja we zitten hier nu op dezelfde Kiwi camping als 5 jaar terug en het lijkt hier wel een parkeerplaats vol campers. We staan zo dicht op elkaar dat we de buren een hand kunnen geven (zie foto’s). De jongens slapen nu eindelijk. Van vermoeidheid heeft Ian z’n bed en kleren onder gespuugd. Morgen dus maar weer een verplicht wasje doen. En Lia is met http://www.tantrix.nl/ bezig; best verslavend spel.

Doegie.