Maui camper Tassie:

Het wasemmertje moet je ‘s nachts ook niet voor de deur zetten

Dakraam bij de boys

Gaten afgeplakt tegen de kou

Brrr

Het grootste gat in de camper, afgeplakt tegen kou en stof

Losgetrild en niet snel te repareren met het rode zwitserse zakmes

Ducktape doet wonderen

Als een deurtje niet wil luisteren naar de baas dan… ducktape repareerd alles

Hier had ducktape kunnen zitten maar

Niet voor slechts 3 dagen. gelukkig waren we verzekerd.

Kea camper mainland:

Standaard afplak actie tegen de kou en stof

Een nieuw gat gevonden! van de afzuigkap

Nee, niet weer een deuk. de zijkant laat gewoon los en voordat we verplicht zijn dit te laten repareren en het ons een dag kost. Plakkie plakkie met ducktapie

Dag familie en vrienden,

Hier weer eens een berichtje van ons. Maar allereerst bedankt voor jullie reactie, zowel op de site als via email, sms en whats-app. Het is altijd heerlijk om jullie berichtjes en reacties te lezen! Na alle positieve belangstellingen en goede hulp voor ons vertrek, is het ook een goed gevoel dat jullie ons een beetje volgen op onze reis.

Hopelijk hebben jullie er begrip voor dat we niet iedereen een persoonlijk reactie geven, maar wij hebben je berichtje/reactie echt allemaal gelezen!

De afgelopen 2 weken hebben we weinig tot geen telefoonbereik (en dus internet) gehad, en na een kort contact gaan we straks weer de bush in, eerst de goldfields daarna Karijini en uiteindelijk Cape Range.

Ook lopen we wat achter net de blog en foto’s, maar we doen ons best. Hieronder enkel kort belevenissen

Shorts

–         We love Woolworths (Woolies) homebrand! Goede prijs/kwaliteit.verhouding.
Ian zegt: “Moeten we meer kopen ivm de Jamie Oliver stickers!”

–         Wij missen de Aldi. De Aldi is wel aanwezig in Victoria, maar niet in South Australia. Net als in Nederland zijn ze met sommige artikelen veel goedkoper met dezelfde kwaliteit. Maar wij missen vooral de 2 liter pakken Shiraz van Brooke James for slechts $9,- Gelukkig hadden we er 4 ingeslagen! Wat kan Lia zuipen 😉

–         Kun je bij ons in NL gewoon de drank in de supermarkt kopen, hier heb je de (drive-in / pub) bottle shops. Het blijft grappig. BWS is de duurste (soort Gall ’n Gall) terwijl ‘N Thirsty Camel een van de goedkopere is. Een blikje bier van 375 ml kost ongeveer $1,50 (vaak te koop per doos van 30 blikjes) en voor +/-$19,- heb je 6 flesjes (375 ml) bier.

–         Op elk blikje, flesje (plastic of glas) en melkpak (karton) staat dat ze 10 dollarcent waard zijn bij recycle depots in South Australia en/of Northern Teritory. Wij hebben dus alle blikjes, flesjes die we ingekocht en gebruikt hebben in Victoria bewaard en uiteindelijk in Port Augusta (South Australia) ingeleverd. Lachen hoor! De boys kregen elk $2,- en een zakje met snoep! Toch werkt dit systeem niet echt. Je ziet nog overal in South Australia flesjes, blikjes, e.d. langs de weg of in de bush liggen. Wat ook gek is, is dat jij in South Australia niet extra hoeft te betalen voor de blikjes bier. Als je dus de lege blikjes gewoon inlevert heb je dus echt winst!? Statiegeld heffing kennen ze niet.

–         Cola blikjes (ook 375 ml) kost vaak + 33 dollar voor 30 blikjes, maar dit moet je dus alleen in de aanbieding kopen. Dan heb je er bijv. 60 blikjes voor 40 dollar. Blikjes zijn wel duurder, maar passen makkelijker in de koelkast en … in je stubby holder.

–         Stubby holders zijn weer mijn souvenirtjes. Vandaag (26 juni) eentje gekocht van de Nullarbor. En ook uit deze drinkt een XXXX (four x) lekker weg 🙂

–         Supermarkt brood is er in overvloed, met grote prijsverschillen. Duurste bijna $6,- goedkoopste (en vaak niet minder slecht dan de duurste) $1,- Wat wel lekker is, is dat ze hier ook dikke boterhammen hebben.

–         We hebben nog geen enkele Brumby’s gezien in Tassie, Vic of SA. Brumby’s is een soort Bakker Bart.

–         Handje(s) in de lucht voor de tegenovergestelde travelers en roadtrain bestuurders.

–         We blijven ons verbazen dat er zoveel kleuren groen (planten), blauw (lucht en zee), grijs (lucht), geel/orangje (zon) en rood (aarde) bestaan. Mooi, mooi, mooi.

–         Bij Port Augusta zagen we het weer voor het eerst. Bordjes met de tekst dat er in deze stad geen alcohol in het openbaar gedronken mag worden. Hier waren er ook meer Aboriginals aanwezig. We zien deze bordjes nu steeds vaker en in Ceduna zien we ook continu politie rondrijden. De Aboriginals zijn nu echt onderdeel van het straatbeeld geworden en niet altijd positief. De politie agent was echter ook van Aboriginal afkomst.

–         Af en toe (en op 1 hand te tellen) zien we een fietser op de weg tussen Norseman en Ceduna. Petje af voor ze!

–         Altijd leuk om te zien hoe een boom of struik behangen is met lege flessen, schoenen of andere kleding stukken. Niet echt goed voor de natuur, maar wel grappig.

–         Oude koelkasten als brievenbus

Deze Camper

In Tassie hadden we een Maui (daar hadden we best wel het een en ander over te zeggen….).
Nu hebben we een Kea. Ook hier kunnen we wel een dagboek overschrijven, maar … hij doet het! Al valt er hier en daar nu wel een schroefje uit.. Gelukkig lukt het me deze meestal er weer in te draaien met mijn rode Zwitserse zakmes!   (Ilse!)

–         Er zit in ieder geval meer kast ruimte in voor onze kleren en voor onze (water/drank/blik/hout) voorraad. Alleen…

–         Het onderstel van deze camper is ook een Volkswagen automaat, hmmmm.

–         Hij is volgens mij zwaarder dan de Maui want hij haalt net 5 kilometer op 1 liter diesel.

–         Deze camper is beter geïsoleerd en dus warmer. Toch heb ik alle gaten waar lucht in en uit kunnen weer afgeplakt met duck-tape.

–         Deze camper heeft een irritante harde piep, piep, piep als we ‘m in zijn achteruit zetten. Gelukkig lijkt ie (ik mag het eigenlijk niet zeggen…) bijna kapot naar de eerste dirt-road trip in de Flinders Ranges NP en wordt ie steeds stiller na de +/- 50 km dirt-road van en naar Fowlers Bay (waar ze helemaal geen walvissen hadden zoals in het foldertje stond, maar wel hele hoge duinen, een Ozzie zeeleeuw en een heel duur caravan park)

–         Wat een K.. tafeltje hebben ze er ingezet. Echt een waardeloos ding waar je niet normaal aan kan eten, laat staan je dagboek kunt schrijven/typen. Hij is te klein, staat schuin en beweegt. Het is een raar ding .

–         De 4^de stoel is een soort strafbankje aan de ander kant van de camper. Die gebruiken we dus niet om te zitten, maar om onze zooi spulletjes op te leggen. Deze opzet geeft wel extra loopruimte in de hut, dus die gebruiken we maar weer om er een buitenstoel neer te zetten. Kunnen we toch gezellig bij elkaar zitten (met ons bord op schoot, hihihi).

–         Er zit een douchecabine in waar je met zijn tweeën ruim in kunt staan. Voor ons niet echt praktisch want wij douchen niet in de camper, maar de ruimte is wel weer handig voor de extra gekookt drinkwater, de was en de vaat en onze tassen met boeken, schoolspullen, spelletjes en souvenirs.

–         Die kunnen nl niet in de kastjes want er zit geen slotje op de kastjes en dan valt alles er uit als ik weer eens een speedhump of dip te hard neem. Maar een goede bocht naar links of rechts geeft ook vaak een leuk effect. Sorry schat.

–         Door deze riante douche met draai wc en een aparte spoelbak in het kastje is ons bed schuin. Da’s niet echt handig, maar licht wel lekker warm. De jongens slapen weer boven de cabine, waar zowel Tim als Ian rechtop kunnen zitten zonder het met koeienhuid beklede platfond aan te raken.

–         Ian en Lia kunnen nu wel goed door de vooruit en opzij kijken, terwijl ik nu ook door de achteruit en zijruit kan kijken (als ik ze heb schoongemaakt…)

–         De koelkast is lekker koud en het vriesvakje doet het goed!

–         Je kunt helaas nergens iets ophangen om te drogen. Gelukkig had Bunnies Warehouse van die ‘tesa power’ haken.

–         De camper heeft een verlaagde intrap en dus geen uitschuif treetje meer waar we vanaf kunnen vallen.

–         Hij heeft heerlijke gordijntjes, alleen ze zijn het enige dakraampje vergeten te verduisteren.

Zo…waar waren we gebleven.
Vandaag is het maandag 9 juni 2014 en is de Koningin van Engeland en dus ook van Ozzie weer een jaartje ouder geworden. Ons is dit allemaal voorbij gegaan. Wij hebben ons nl. vermaakt in Sovereign Hill (Ballarat), waar we morgen wéér naar toe gaan. We hebben ons nieuwe baan gevonden! We worden goudzoekers!!!!!
Maar dat horen jullie later. Eerst nog even Tassie afmaken, Melbourne de revue laten passeren voordat we jullie informeren over ‘the mainland’.

Oja… net als de verhalen, lopen we wat achter met de foto’s. We hebben ze wel, maar nog niet allemaal bekeken/uitgezocht. Maar ze komen zeker (een keertje) op de site….
We hebben bijna ons ritme en rust weer terug en dan komt alles vanzelf weer goed.

Terug naar het verleden. De laatste update van Tassie was van zondag 25 mei. Oeps.
Bij de botsing met de balustrade, heeft Ian de tand verloren. Hij ligt er bijna af en ondanks dat het niet zeer doet (zegt Ian, de bink!) wil Ian ‘m er graag uit hebben, maar het lukt mij nog niet zo, hij zit gewoon nog te strak.

Ff tussendoor: vandaag is het donderdag 19 juni 2014. Het gaat lekker met ons zoals jullie kunnen lezen 😛

We staan nu op een Big 4 in aan de kust Adelaide, bedoeling was dat we ergens 200 km boven Adelaide zouden uitkomen, maar onze noodzakelijke inkopen duurde langer dan gehoopt. We hebben de zowel de Big W (extra strand vishengel met diverse toebehoren) als de Woolies (groente, fruit, zuivel, brood, vlees, blik e.d.) leeg gekocht. Gelukkig heeft Qantas de helft meebetaald, maar nu zijn alle dollars op deze kaart echt allemaal op. Daarnaast nog even getankt en toen moesten we gelijk weer langs de ATM (pin automaat). Deze camper (zelfde Volkswaren onderstel en automaat… rijdt 1 op een lekke emmer. We halen net geen 6 km op 1 litertje diesel en de diesel is nu al $1,60 en straks in de bush zal het wel ietsje duurder gaan worden vrees ik. Maar ja .. dan hadden we thuis moeten blijven. Om het verhaal voor jullie dan maar helemaal compleet te maken: de Big 4 (vaak de beste camping onder de campings) waar we nu staan kost $50,40 met 10% korting er al af. En het staat hier voor de winter gewoon redelijk vol met grote campers en caravans?! Als je het sec bekijkt valt het voor wat er geboden wordt (tov andere campings) wel mee. Alle faciliteiten zien er tip top uit. Twee grote verwarmde zwembaden, een water splash tuin (willen de boys morgenochtend in), 2 grote speeltuinen met super grote jump kussens, een speelhal voor de grote en eentje voor de kleintjes en een tv kamer met 6 tv’s aan de wand. En het ligt pal aan de kust. Dus allemaal toppie, alleen wij maken er niet echt gebruik van… Vaak zijn de betaalde campings meer een noodzaak dan voor hetgeen ze aanbieden.

Bij deze hebben we alles weer eens goed opgeladen, zijn wij allen weer fris en fruitig en geschoren uit de douche gekomen, is mijn haar weer gedaan op standje 1 (met de tondeuse van de Big W betaald door Qantas) en hebben wij alles weer eens gewassen en gedroogd.

Tja en dan moesten we ook al onze inkopen weer een plekje geven ergens in deze camper en dan moeten we eigenlijk het gratis internet (met max 50 MB download) nog gaan gebruiken… Tijd te kort dus bij zo’n duur betaalde camping. Als we gewoon gratis in de bush staan hebben we deze (tijds-) problemen niet. Het enige probleem wat we dan hebben is wie mag er weer een houtje op het vuur gooien?

Oja, ik was met Tassie bezig… maar ik ga weer afsluiten. Het is tijd om te slapen. Tot gauw vrienden.

Allememaggies wat was het vannacht koud. Tim sliep bij Lia beneden en ik sliep boven bij Ian, boven de cabine. Het leek wel een vrieskist waar we in lagen. Tja en van die kou moet je wel vaker plassen en hoe doe je dat als je niet naar buiten wil en de wc vol zit… dat mogen jullie zelf invullen (hihihi). Maar nadat de wekker weer was gegaan bleek die kou allemaal voor niets geweest te zijn en was de heldere sterrenhemel verleden tijd en was het zwaar bewolkt.
Na een langzame start (zelfs de airco had moeite met deze kou), hebben we na het ontbijt gezamenlijk nog een potje getafelvoetbald en zijn we met de CM shuttle bus naar Dove Lake gereden. Onderweg zagen we eigenlijk gelijk dat we die boardwalk in laaghangende bewolking moesten doen. Uiteindelijk hebben we 2/3 van de walk (en een extra sitewalk) gedaan. Ook deze walk was weer genieten!! We weten nu al dat al die foto’s die we gemaakt hebben niet de werkelijkheid kunnen laten zien. Maar mocht je ooit ook Tassie aandoen dan is Cradle Mountain NP een MUST DO!
Tim weet nu al dat hij ooit terug gaat om de Overlander Track te doen! De ticket er naartoe heeft ie al in zijn pocket ;).

We zijn vandaag (woensdag 21 mei) uiteindelijk terecht gekomen bij Lake Mackintosh Camping, bij de Mackintosh Dam. En als je je afvraagt hoe donker, donker nu eigenlijk is kun je, of een toer in de Marakoopa Cave doen waarbij ze het licht uitdoen of hier een nachtje overnachten.
Morgenochtend de nabije omgeving bekijken en met een blikje cola eens horen of het er nog net zo echoot als 10 jaar geleden na de lunch! BURP
Vandaag waren we allemaal wat lui en hadden we dus een rustige start. Heerlijk luisteren naar de harde regenval op onze camperdak terwijl de ‘tullah’ boys boven een ‘tullah’ tent aan het maken waren en in ‘tullah’ taal spraken. Uiteindelijk hebben we een brekkie gedaan en toen het even droog was nog een keer via de bootramp (de plek waar je, je boot het water in kunt laten; kweet ff niet wat het NL woord hiervoor is) het meer bekeken (top uitzicht!). Voor Ian echt visdraad gevonden (wat wil dat kereltje graag vissen :)) en toen weer de dam opgereden en daar schoolwerk gedaan. Ondanks een heel blikje cola (375 ml) galmde het toch niet zoals we hadden gehoopt, maar het was wel lachwekkend. Het kwam vast door de regen. Het is eigenlijk niet echt droog geweest vandaag.
Gezamenlijk hebben we de planning van deze laatste Tassie week nogmaals doorgenomen en omdat we weer enkele bezienswaardigheden op ons lijstje niet zullen afstrepen hebben we ‘belooft’ om hier ooit nog een keertje terug te komen. Bij het plaatsje Tullah kort wat history opgesnoven om daarna nog even (het was toen even droog) de Murchison dam bezocht waar we zagen dat door deze regen er wel heel veel mooie watervallen spontaan van de bergen komen vallen!. Voor de boys (en onszelf) is het leerzaam en leuk (omdat je overal gewoon bij kunt komen) om te zien hoe die dammen gemaakt zijn en hoe de ‘overloop’ is geregeld. Beide dammen hebben een ander soort overloop en dag is geen stopje onderin in het meer 😛

De korte, maar langzame weg van Tullah naar Queenstown gaat over diverse bergtoppen waar ze allemaal dammen en Hydro-lakes hebben aangelegd. Echt mooi om te zien, zelfs ondanks de harde regen. Het is soms gewoon jammer dat ze niet veel meer lookouts hebben aangelegd waar je met de camper wat langer kunt genieten van de mooie landschapsgezichten.
We slapen nu op de Historic Gravel Football Oval in mijnstadje Queenstown en laten ze vanavond een training hebben! Morgen gaan we de training nadoen als gymles 🙂

Bye, bye.
Dat was lekker!  We zijn allemaal weer heerlijk fris. We staan vandaag, zondag 25 mei 2014, op de campground bij Mt Field NP Visitors Center voor $20,- inclusief een gratis onbeperkt warme douche en power, kunnen we gelijk alles (2 laptopbatterijen, 3 Sony batterijen, 2 Nikon batterijen, iPhones en Ipods en 3 usb batterijen) weer eens goed opladen. Jullie zullen vast wel afvragen hoe doen ze dat opladen als ze zo vaak ‘bushcampen’. Misschien ook niet, maar ik vertel het toch 🙂 Ook deze keer hebben we weer onze power inverter meegenomen die 12 volt omzet naar 240 volt. En deze maakt met name voor de camera batterijen overuren als we weer eens een stukje aan het rijden zijn. Net als nu moeten we dat wel een beetje plannen anders kunnen wij (Tim en ik) niet onbeperkt onze fotootjes schieten. Lia en Ian worden daar wel eens ‘moei’ van :). Maar ach, het is allemaal voor het goede doel.. later zeggen ze: “hebben we daar geen foto’s van…”. Daarnaast hebben we 3 usb batterijen bij ons voor de iPones en iPods maar die worden nog bijna niet gebruikt.. Onze telefoons hebben meestal geen bereik omdat er gewoon geen netwerk beschikbaar is waar wij zijn geweest en de jongens hebben bijna geen tijd meer over om een spelletje te spelen. De dagen zijn gewoon te kort voor alles wat we willen doen, om 17:00 wordt het alweer donker!

In Queenstown (donderdag 23 mei) hebben we (na de Oval onveilig gemaakt te hebben) eerst weer onze wc en afvalwater geloosd en het drinkwater bijgevuld. Niet overal is dit mogelijk (omdat we de gewone caravan parken mijden) en als dit wel mogelijk is dan moet je mbt het drinkwater nogal eens goed uitkijken. Het is hier niet zo vanzelfsprekend dat het water uit de kraan ‘drinkbaar’ is, maar dat zijn we al gewend. Vaak is het water opgevangen hemelwater dat verzameld wordt in een hele grote ton of meertje. We hebben dus altijd wel een paar 3 liter flessen drinkwater achter de hand voor als we niets meer hebben. Daarna de plaatselijke lookout, speeltuin en publieke wc bezocht en weer naar de volgende lookout gereden. Queenstown is zowel een ‘past’ als ‘present’ mijnstadje en zal dat voorlopig in de toekomst ook wel blijven. Gisteren hadden we bij de Information Center een gratis boekje opgehaald over de ‘past’ deze gelezen en nu stonden we daar dus bij deze ‘past’. Een redelijk opendag mijntje waar Queenstown oa. zijn bestaan aan te danken heeft. De omgeving van Queenstown (allemaal bergen op en bij elkaar) bestaat uit een walhalla van mineralen. Goud, zilver, zink, tin en héééél veel koper. Dat gat voor ons bestond uit al deze mineralen maar dus voornamelijk koper. Komt er op dat moment een werknemer van het plaatselijke mijnbedrijf langs om te kwam kijken hoe hoog het water stond na al de regen van gisteren. Blijkt er nl. op 1.2 km ook weer een opendag kopermijn te zitten die kaarsrecht naar beneden gaat. Dit is een nieuwe methode en ze houden in de gaten of het water niet zomaar door mogelijk nieuwe scheuren in de grond, de nieuwe mijn in gaat. Gelijk krijgen we allerlei andere leuke informatie te horen en vermeld hij terloops dat de nieuwe mijn tijdelijk stilligt ivm een dodelijk ongeluk…. Meeste bergen die om Queenstown staan zijn allemaal kaal en zien er uit als een maanlandschap. Alle bomen zijn in het verleden gekapt door de kopersmeltovens die hier stonden en die hebben ook de omgeving dusdanig vergiftigd dat er niets meer op groeit. Het blijft fascinerend die mijnbouw en alle geschiedenis daaromheen.

Uiteindelijk weer de weg op naar onze volgende bestemming Lake St Clare NP. De enige weg  vanuit Queenstown richting Hobart gaat dwars door 2 World Heritage natuurgebieden. Onbeschrijfelijk hoe mooi. Onderweg nog 3 walks gedaan waarvan de Donaghy’s Wilderness Lookout toch wel de allermooiste is!!. Als je ergens het gevoel krijgt dat er zomaar dinosaurussen voor je gezichtsveld voorbij kunnen lopen, is het hier wel! Oh ja, daar ook nog enkele black yellow tailed cockatoos gezien, toppie!
Bij de meeste short walks wordt er wel het een en ander uitgelegd over wat je daar allemaal te zien krijgt en hoe de omgeving gevormd is. Key van die verhalen is eigenlijk altijd Grondwana en hoe deze miljoenen jaren geleden uit elkaar ‘gevallen’ is waarna diverse onderaardse krachten de verschillende grondlagen vormden en de verschillende ijstijden die er weer voor zorgden dat deze onderlagen weer blootlegden.

In het donker kwamen we aan bij het Derwent Bridge Hotel (direct tegenover de ingang van het NP) waar we gratis op de parkeerplaats konden overnachten. En daar wilde Tim eigenlijk gelijk zijn gemiste ‘eten in het restaurant voor zijn verjaardag’ verzilveren. Begrijpelijk, want ook ik had niet echt zin in het avondeten dat we van plan waren te gaan eten. Dus omdat we de afgelopen dagen gratizz hadden geslapen moesten we dit maar doen, en maar goed ook! Wat was het eten daar geweldig lekker! Van buiten ziet het er eigenlijk niet uit, maar van binnen is het echt een ‘outback’ ding. Het Derwent Bridge Hotel is een groot houten hoog en lang gebouw met 2 grote openhaarden en een geweldige ouderwetse uitstraling. Dus gewoon lekker eten, drinken, potje biljarten met de kids (“we kregen zomaar 2 dollar van die aardige meneer om ook te biljarten”) en babbelen met enkele ‘old Dutchies’.

We lagen wat later in bed dan gepland, maar zonder knorre morren stonden we allemaal weer vroeg op om naar het park te gaan. Om 9 uur of 12 uur zou misschien de boot gaan. Dus we moesten daar op tijd zijn.
Tussen Cradle Mountain en Lake St Clare lopen diverse meerdaagse tracks waaronder de Overlander Track. Ook langs het Lake en in het park zijn diverse dagen tracks te lopen. De boot haalt of brengt de wandelaars van of naar hun walks. Wij hadden de boottocht op de Gordon River bij Strahan al geschrapt ivm tijdgebrek en als vervanging zouden we een enkeltje met deze boot nemen en langs het meer teruglopen. Omdat er echter nog geen andere passagiers waren zou de boot alleen voor ons uitvaren en moesten we het minimale ‘start’ tarief betalen… Dat was echter ‘ietsje’ meer dan het eten van gisterenavond en dat vonden wij dus te veel. Tim echter (hij weer 🙂 ) vond dat wel jammer… “hadden we net zo goed wel die ander boottocht kunnen doen”. En eigenlijk had hij daar wel gelijk in. Daarnaast wisten wij thuis al wat deze boottocht zou gaan kosten alleen… Uiteindelijk hoorde we dat er nog een familie met de boot wilden gaan wat ervoor zorgde dat kosten gesplitst zouden worden. Voor beide families een win win en dus toch maar geboekt. En omdat we allemaal wel een beetje moe waren van de afgelopen loopdagen (alleen Ian gaf dat eerlijk toe) hebben we de cruise geboekt. Dus een rondje met de boot ‘om’ het meer.
Achteraf is het grappig dat alles zo moet lopen zoals het loopt. Het weer was geweldig, Tim mocht nadat we de andere familie hadden afgezet, bijna de hele terugreis alleen de boot besturen. Ondertussen werden we op alle vlakken geïnformeerd over dit natuurgebied door Steven onze schipper en door deze zelfde Steven later geattendeerd op de Tiger Snake die lag te zonnen naast het waarschuwingsbordje dat vertelde dat er Tiger snakes in het park rondkruipen en waar wij nog geen 2 minuten eerder bij hadden gestaan!!
Die middag toch nog enkele korte tracks in het park gedaan en na een kilometer of 40 weer beland bij een nieuw gratis slaap plekkie op de ‘Bronte Lagoon Camping Area. Daar weer al het natte hout verzameld dat er lag en uiteindelijk een perfect fikkie gemaakt. Jammer dat we allemaal te moe waren om er echt van te genieten.

Vanochtend dus rustig wakker geworden, ontbeten en met Ian’s hengeltje met echt visgaren en veiligheidsspeld lekker in het zonnetje gevist op forel. Het water was zo helder dat we de polony (worst) op de boden zagen liggen :). Na een lunch bij een speeltuin, kwamen we later dan gepland aan in Mt Field NP. Daar besloten dat we niet doorrijden naar de Strathgordon Dam (doen we de volgende keer wel :P), maar dat we in dit NP overnachten en morgen nog en een kleine walk voordat we naar de Cadburry’s chocoladefabriek rijden om uiteindelijk te eindigen bij de Tahune Air Walk.

Vanmiddag nog de Russel Falls en Horseshoe Falls bekeken en vanavond na het eten nogmaals in het pikkie donker naar de Russel Falls gelopen voor de (spaarzame) glowworms.
Deze laatste nacht walk was uiteindelijk niet zo’n succes. Lia is niet zo’n held in het donker en na het zien van enkele gloeiwormpjes op de grond hoorden we ineens Ian huilen. Bleek dat hij (om de gloeiwormen te bekijken terwijl Lia en Tim zijn handen vast hadden) een botsing had met zijn laatste melk voortand op de balustrade…au.

Voor Tassie zit het er helaas alweer bijna op…
Tot de laatste blog vanuit/over Tasmanie

eerst voor het aquarium

daarna boven de aquarium, de visjes voeren

en alles wordt natuurlijk dubbel ‘geregistreerd’ 😉

Vandaag is het dinsdag 20 mei en slapen we (net als de boys) straks voor de 3^de nacht op de Big4 camping van Cradle Mountain NP. Maar dat voor straks, eerst nog even terug naar wat we de afgelopen dagen gedaan hebben (als ik me dat nog kan herinneren)

De hut was versiert (en nu nog steeds ;)) en we zijn de ochtend redelijk vroeg naar de plaatselijke bakery gegaan met als doel een feest ontbijtje. Alleen de ontbijtjes die ze hadden waren eigenlijk niet wat wij verwacht hadden dus… werden het enkele lekkere (en achteraf ook wat minder lekkere) taartjes, pies en een belegd broodje. Na deze eerste feestelijke start hebben we de camper ook weer zijn diesel drankje gegeven en zijn we gelijk richting onze volgende doel gereden, Cradle Mountain NP. Wat betreft het weer en de kilometers maakte het niet zoveel uit of we nu via de onderkant gingen (onze eigenlijke planning) of via de bovenkant. We gaan dus via de bovenkant.

Via een bezoek aan de Lost Falls (die bijna droog stond) en een culturele tussenstop in Campbell Town waar Tim voor een broodje Subway koos (en waar wij dus lekker aan mee mochten doen) kwamen we via de Midland Highway terecht in Deloraine (net voor Mole Creek). De weg tussen Bicheno en Campbell Town was weer een hele mooie bochtige en bossige weg, vergelijkbaar met de mooie Lake Highway die we eerder gedaan hebben toen we naar Mole Creek reden. De Midland Highway daarentegen is een echte snelweg waar je ook weer snel van af wil. Daar hadden we ook weer onze eerste regendruppels :(.
In Deloraine hadden we weer een gratis plekkie net aan het randje van het dorpje gevonden (net als diverse andere reizigers) en wilde Tim ook nog uit eten in een restaurant. Helaas was het enige restaurant dat om 17:15 open was een ‘gok’ café annex bottleshop, dus als goed gekeurd alternatief hebben we thuis maar pannenkoeken gebakken.

Maar wat heeft Tim nu als verjaardagscadeau gekregen… eigenlijk niets. Neeeee, zo erg is het nu ook weer niet hoor?! In het begin van de vakantie heeft hij zijn zinnen gezet op mooie pins voor op zijn school etui. En daar heeft hij er al een aantal van gekregen (en vandaag de Tasmanian Tiger) en er zullen er vast nog wel meer komen, zo denk ik ;).
Na de nodige inkopen op de locale Saturday Farm Market en Woolies zijn we (via Mole Creek) richting Pencile Pine (Cradle Mountain NP) gereden. In het verleden hebben we al heel veel mooie ritten gedaan, maar de weg tussen Mole Creek en CMNP is werkelijk een van de mooiste die we ooit gedaan hebben. We = Tim en Ik. Helaas zitten Lia en Ian achterin en kunnen ze in deze camper bijna niets van buiten zien. Het enige wat ze voelen is het schudden van de hut als ik weer een haakse bocht moet maken met een snelheid van 15 km per uur waarna wij (Tim en ik)  Hooeee… Aaahhh… Rustig!… We vallen oooommm… horen :).

Die dag hebben we (naast een hikje naar de awesome ‘Alum Cliffs’ en een bezoek aan een dam en een lookout op een pas) slechts 100 kilometer gereden en hebben we de scout insigne voor fikkie stoken met nat hout weer glansrijk verdient! We hebben nl. heerlijk geslapen aan Lake Gairdner (# 155 Diederlies).
In Tassie hebben ze ontelbare stuwmeren voor Hydro-energie, recreatie en water supply (nu woe 21 mei staan we ook weer bij zo’n stuwmeer, maar dat verderop :p). Wat ons wel opvalt is dat al deze meren er wel heel erg leeg uitzien, ondanks de regen. Lake Gairdner is zo’n half leeg meer, maar ondanks de grootte van het meer koste het ons bijna een uur en 20 km (+ 4 extra dirt road km) om de free campspot te vinden. We staan aan het einde van het meer op een heel groot grasveld vol met alleen maar wallabies en skippy poe (= stront) Ondanks dat hebben we allemaal ’stront’ nat hout gezocht en uiteindelijk met behulp van de droge wandelstokken van de boys en een oude pizza doos (ja, we bewaren bijna alles 😉 van een perfect fikkie kunnen genieten.
En zondag de laatste 31 AWESOME kilometers gereden.

Wat een geweldige mooie weg!!! SPEECHLESS.

Aangekomen op Cradle Mountain NP hebben we na het bezoek aan het Visitor Center gelijk ons intrek genomen op de (bijna uitgestorven) Big4 campground. We staan pal naast de campkitchen met pizza oven (wil ik ook!!) en openhaard! Die middag hebben we met behulp van de laatste weer prognoses, 2 extra nachten bijgeboekt, pizza deeg gemaakt en met onze net verworven scouting skills de openhaard met hele grote natte houtblokken aangekregen, en dat hebben we gisteren en vandaag ook weer gedaan; lekkerrrr fikkie steken.!!!

Die middag hebben we ook nog even 2 kleine walks gedaan. We waren nog net niet nat tot onze onderbroek, maar jemig wat is het hier mooi!!

Het National Park heet eigenlijk ‘Cradle Mountain – Lake St Clare NP en is eigenlijk niet echt toegankelijk voor bezoekers, maar er zijn 2 makkelijk bereikbaar (toeristische) delen en verder zijn er voornamelijk alleen maar meerdaagse tracks (wandeltochten). In het Cradle Mountain NP gedeelte is Dove Lake het meest toegankelijke waar je kunt komen met je eigen personen auto of met de CMNP shuttle bus. Voor het CM-LSC NP heb je een aparte parkpas nodig en daar zit de shuttle bus bij in (of je neemt de Holiday Vehicle Park Pas zoals wij hebben gedaan en deze geldt voor alle Np’s in Tassie). Omdat het gisteren nog steeds heel hard regende hebben we de 1^ste shuttle bus genomen naar het Dove Lake en de 2^de shuttle bus weer terug. Verder die dag, schoolwerk, iPod/luieren en tafelvoetbal.

Vandaag (maandag 19 mei) zou het in de ochtend gaan regenen en in de middag droog zijn, maar toen we om 6:58 wakker werden scheen de zon! Dus iedereen snel in de kleren, ontbijtje en als een speer met de shuttle bus mee. De tocht om het meer (4,33 km) hebben we in 4 uurtjes gedaan. Tuurlijk hij is te doen in 1-2 uur, maar dan moet je net als al die andere Aziaten die hier maar een halve dag in het NP zijn, flink doorlopen. En ja dat kunnen wij wel, maar dat willen wij niet! Het is moeilijk uit te leggen hoe mooi het is wat we allemaal gezien hebben. Hopelijk zeggen de foto’s genoeg, maar denk ’t niet…

Morgen gaan we de boardwalk van Dove Lake terug naar het Visitor Centre lopen. Staat ongeveer 3 uur voor….

Tussen de regels door.
Onverwachtse ontmoeting met andere rondreizigers geven ‘dat’ extra van het reizen, zoals:
– Piet en Erna in Scottsdale
– Die mensen uit Deloraine die we ook weer in Cradle zagen
– Of de Maleisische vader en zoon die we ontmoet hebben in de campkitchen en bij Dove Lake

Tussen de regels door.
Tijdens de planning die we thuis hebben gemaakt, ontwikkel je een bepaalde verwachting van hetgeen je straks gaat zien, en als je er dan bent en je ziet het met je eigen ogen… Onbetaalbaar!

Tussen de regels door.
Als je ergens langer dan 1 dag bent (zoals in Bicheno en nu in Cradle) ‘leer’ je de mensen van het park ‘kennen’ en zij ‘weten’ wie wij zijn (the Dutch Family). Het is alsof je hier al jaren rondloopt.

Hééééé Tinusssss, We zitten weer in Bichenooooooo !!!

Het is alweer zaterdag 10 mei. Time flies when you are having fun!
Gisteren, toen we die extra kilometers in de schemer hebben gereden, kwamen we uit bij een awesome plekje direct aan het strand; Jeanneret Beach iets boven St. Helens. Terwijl Tim en Lia het strand gingen inspecteren hebben Ian en ik zoveel mogelijk hout gesprokkeld als we konden vinden en hebben we de aanwezige stenen weer netjes in een kring gestapeld. Tijd voor een fikkieeee!!! Dat heb je met die scouts ;). Eerder deze week hadden Ian en Tim al diverse lange wandel stokken verzameld en die werden (weer met dat handige Zwitserse zakmes) nu vakkundig bewerkt om broodjes mee te roosteren. Het was een zwoele top avond met getoost brood van het vuur, gedoopt in de homemade zoete pompoensoep.

We hebben de planning wat aangepast en zijn na een nieuwe zonsopgang heerlijk gebruik gaan maken van het bounty strand en zijn uitdagende rotsen. Net na de middag (toen het begon te miezeren) zijn we naar Bicheno gereden voor onze wekelijks douchebeurt op een betaalde camping. Morgen eens kijken of we de gratis internet verbinding van het dorpje kunnen gebruiken.

PS1 Een rood wijntje smaakt warm beter dan ijskoud.

PS2 Wees gerust. Nu zijn de verhaaltjes nog wat lang, maar daar komt geleidelijk aan tijdens de reis verandering in 😉

En of ik een vooruitziende blik heb… Die korte verhaaltjes beginnen nu al ;).
Het is alweer dinsdag 13 mei. De boys liggen alweer op bed en wij proberen weer ‘onze’ administratie te doen. Lia houdt een papieren dagboek bij (met de nodige plak en knip werkjes) en ik ben van de elektronische variant. Vandaag hadden we een rustig dagje. We slapen straks voor de 2^de keer op Friendly Beaches in Freycinet NP. Vandaag (en straks) geen wekker gezet en heerlijk uitgeslapen. Laat ontbeten met onze buren (zie foto’s) waarna de boys weer naar school moesten. Daarna naar het ‘schoolplein’ 😉 om na een late Ozzie lunch weer school te bezoeken. Om de dag ‘af te toppen’ hebben we de diverse stenen ‘klimrekken’ bedwongen. Oh ja, we hebben vandaag ook nog 2 afleveringen gezien van “Er was eens… De Mens” een leuke informatieve serie uit 1978!

Gisteren (11-12 mei) hebben we geslapen achter het Visitors Centre van Freycinet National Park. Bewust daar omdat we vroeg wilden beginnen met een lange track; de Wineglass Bay and Hazard Beach Circuit, 4-5 hours return (rondje van 11 km). 10 Jaar geleden hebben we deze track ook gedaan alleen was het toen nog niet duidelijk hoe lang hij was en hoe lang je er ongeveer over liep. De tocht naar de Wineglass Bay Lookout was toen ook veel moeilijker en (in)spannender. Toen moest je nog echt je weg omhoog klauteren over grote rotsblokken. Nu is het een aangelegd paadje. Verder is er eigenlijk niet veel veranderd. De Wineglass Bay en Beach liggen er nog steeds mooi bij. Wat een plaatje!!!
We zijn (na ons eerst in te smeren met Woolies 50+ sunscreen lotion) om 9:30 begonnen en waren weer terug om 16:30. De boys hebben niet 1 keer geklaagd!! Ze vonden het een geweldige tocht! Tim heeft rond de 200 foto’s gemaakt (ik ietsje meer…) en Ian? Hij heeft geen minuut zijn mond gehouden. Hele verhalen was hij aan het vertellen en hij had aan het einde van de dag nog steeds genoeg energie over! Alleen zijn beentjes deden een beetje zeer. Een TOP dag was het!!

Voordat we vanuit Bicheno vertrokken naar het Visitors Centre van Freycinet National Park hebben we jullie geüpdate via de gratis hotspot in het park en hebben we een nachtduik geboekt bij het plaatselijke duikcentrum. Morgen om 18:00 ga ik een kijkje nemen tussen de kelpwouden van het Marine National Park voor de kust van Bicheno. Hopelijk zie ik daar dan een of meerdere seadragons rond dobberen!!

Wordt vervolgt…

Woensdag 14 mei 2014
Net terug van de duik. En ondanks dat het alweer een tijdje geleden geweest is dat ik gedoken heb ging het perfect. We waren met zijn 2-en en het was een kadeduik door de haven van Bicheno. Ik had de kelpwouden iets anders verwacht (mogelijk omdat we in de haven waren), maar de seadragons zijn echt prachtig!! Drie stuks gezien! Ruim een A4 pagina groot, dun als je vinger en prachtige kleuren. Voor de mooie plaatjes, ff Googlen. Ze lijken echt op zeewier als je ze zo tussen het kelp ziet hangen. En helemaal niet bang. Dat zijn trouwens alle vissen niet. Naast de seadragons, heel veel ander mooi leven gezien zoals, squid (zeekat), een hele grote zwarte ray, cowfish (ook heel erg kleurrijk en ‘tam’), nudibranch (4-kant en oranje gestippeld), grote anemonen (geel/bruin) en heel vele klein witte, doorzichtig kreeftjes met fluoriserende oranje ogen, grote blauwe vissen met een grote stekel op hun kop, diverse cod soorten, een geel fluoriserende spin(achtige), heel veel kleine soorten visjes en mooie verschillende koralen e.d.
Morgenochtend om 10 uur nog een extra duikje. Hoeven we alleen de lucht ($10) te betalen.

Eerder deze dag hebben we weer heerlijk uitgeslapen, beetje school gedaan, geklauterd op de rotsen waarbij alle kerels een nat pak hebben opgelopen :), boodschappen gedaan in Bicheno en heerlijke steenoven pizza’s gegeten.
Doei, doei.
Alweer donderdag 15 mei, vanavond de hut versieren voor Tim; morgen wordt hij negen!
Vanochtend nog een duik gedaan en bijna dezelfde bewoners gezien; 2 weedies (seadragons op zijn Tassies), een mooie grote zeekat, weer een hele grote (Steve Irwin) ray, een hele grote heremietkreeft en natuurlijk weer alle andere kleine en grotere vissen, planten, koraal e.d. Het was een koude (15 graden), leuke en rustige duik waar mijn buddy (ook John) met professionele duikcamera, leuke foto’s van mij en onze de zeebewoners heeft gemaakt. Wanneer ik de foto’s van John ontvangen heb krijgen jullie ze natuurlijk ook te zien. Nog even geduld dus.
Vandaag gaan we ook kijken of we via de onderkant (Hobart) of via de bovenkant (Launceston) onze reis gaan vervolgen. Dat zien jullie de volgende keer.
Oh ja we hebben ook weer even gebruik gemaakt van de gratis wifi spot om voor jullie wat foto’s te uploaden. Nog niet alles is gelukt, maar ze staan klaar voor de volgende keer.

@ Derwent Bridge Hotel

raak!

zomaar $2,- gekregen van die engelse meneer?!
wat een leuk spelletje is dit!!

en mama mag het tweede potje meedoen

@ Lake St Clare NP

net nadat wij uit de boot stapten en van het bord een foto hadden gemaakt. zelf hadden we ‘m niet gezien….