PIELEKESPOTJAN!!! (dat proberen we Tim te laten zeggen ipv gevede).

Wat was dat koud! Als ik ergens een hekel aan heb dan is dat kou. Als ik nog ergens een hekel aan heb dan is het een douche die geen water geeft. En PIELEKESPOTJAN als ik dan een douche treft die niet warm wordt en bijna geen water geef! Grrrrrrr!! Als je denkt dat dat erg is… maar het kan nog erger. Als er ook nog een timer op de douche zit die dan onverwachts uitgaat en het kleine beetje warme water dat ie gaf, afsluit. Dan wordt het ff gewoon weer GEVEDE!!

De afgelopen maanden hebben we heel wat verschillende douches (amenities/ablutions, zoals ze hier het gebouw met de douche, wc, wasserette, keuken, tv kamer e.d. noemen) gezien. Sommige werkelijk geweldig en anderen ook werkelijk geweldig…slecht. Sommige durf je niet eens naar binnen omdat het er gewoon niet clean is (gelukkig zijn de openbare/publieke wc in de dorpen bijna wel altijd ‘fris’, dus dan ga je daar maar ff je boodschap(je) doen), of is het binnen nog kouder dan buiten (dan zitten er meer gaten in de muren dan in de grond). Natuurlijk begrijpen we het allemaal wel;

– de campingeigenaren hebben vaak een eigen verwarmde wc en douche in huis en maken deze waarschijnlijk zelf schoon en hebben daarom nog nooit hun eigen amenities gebruikt (zouden ze wel eens moeten doen).

– De gaten in de muur zijn er om de geurtjes van je buurman weg te laten waaien.

– Weinig en koud water voor de douche incl. een timers is goed voor het milieu (en je portemonnee) en dat wordt hier zeer goed gepromoot met allerlei oorkondes e.d. van verschillende instanties. Ik begrijp alleen niet waarom de wc dan wel 50-60 liter water mag wegspoelen terwijl mijn boodschap me nog steeds aan zit te kijken? En waarom moet die plasmuur en urinoir elke minuut, 24/7, doorgespoeld worden… Ik heb dat water liever als ik douche en dan het liefst ook nog warm!
Natuurlijk hebben we op dit kleinood wat gevonden. Gebruik een gebruikte 2 liter melkfles en snij deze schuin open zodat het handvat heel blijft en de douchekop er in past (een 3 liter fles duur te lang met vullen en dan word het wel heel erg klein koud).

Maar al deze ‘ongemakken’ maken wel je vakantie!

Net als onze camper. Deze camper is het eerste (en wat ons betreft ook het laatste) model waarbij wij op de motor zitten ipv achter de motor. Tijdens het rijden wordt ons kontje warm en als we op de camping staan wordt onze nek stijf van de kou. Wat een kou komt er van die cabine onze hut in. Op sommige plekken onder de stoel kun je gewoon naar buiten kijken. Een voordeel is dan wel dat je dicht bij elkaar ligt, alleen missen paps en mams elkaar wel… Tja en dan die ochtenden… wie gaat er als eerste uit om de kachel aan te zetten? In het begin hebben we de interne kachel geprobeerd, maar dat schoot niet op. Het gat dat de warme lucht de camper inblaast zit onder het bed van de jongens…. Gelukkig zijn we doorgewinterde camper campers en weten we dat het gasfornuis de hut wel snel verwarmt. Alleen dat ding staat  in het midden van de hut en wie gaat er nu als eerste z’n warme bed uit om ‘m aan te zetten!?

Maar ook dit maakt onze vakantie!

Ach, het zijn vaak allemaal van die kleine dingentjes die, als de eigenaar/bouwer nu zelf eens had uitgeprobeerd, onze vakantie nog perfecter zou maken!

Q: Waaraan weet je nog meer dat je in Nieuw Zeeland bent?
A: Als je naar het nieuws luistert en je geen verschil hoort in: het nieuws, de reclame, sport en het weerbericht.
E: “Man shot .. the warehouse .. pakistan beats opponent .. fine” Ja echt waar, dat nieuws hier is lachwekkend van monotoonheid.

Q: En waar zijn toch al die schapen gebleven?
A: Op het Zuid Eiland achter de bergen. Op het Noord Eiland hebben we ze nog niet echt gezien.

Hier een tip:
Koop niet alleen de goedkoopste telefoonkaart om te bellen naar huis, maar ook een lokale telefoonkaart om daadwerkelijk via het goedkoopste tarief te kunnen bellen!

En nog een:
Hier zijn er, net als bij ons, een paar grote supermarkt ketens (Pak ’n Save, Woolworths, Countdown, 4square, en New World) die net als bij ons kortingsacties hebben via een soort klantenkaart. Ze hebben deze echter ook beschikbaar voor ons via een travellers versie,. Vragen en gebruiken! Net als die 4 dollar cent korting per liter benzine als je meer dan $40,- besteed (bij meer dan $200,- is het soms zelfs 0,20/l). En van al dit kortingsgeld kun je dan weer een Tip Top ijsje kopen.

En wat dacht je van deze Tip:
Er zijn heel wat campings e.d. in NZ waar je met je camper kunt overnachten. Het merendeel is wel aangesloten bij een of andere organisatie waar je, als je daar een klantkaart van hebt gekocht (Kiwi $20,- & Top10 $40,-), elke keer 10% korting krijgt op je overnachting. Deze kaart kun je echter ook weer gebruiken als je in Australië bent (Top Tourist & Big4) en is vaak 1 tot 2 jaar geldig. Family Parks is ook zo’n organisatie en heeft ook zijn eigen kaart, alleen deze is maar 2 maanden geldig maar .. deze is gratis! Je moet er wel even om vragen. Net als hun boekje met kortingsbonnen voor van alles en nog wat (zowel geldig in NZ als in Ozzie).

Vandaag vrijdag 10 april hebben we ons getrakteerd op ons 2^de Tip Top ijsje van deze vakantie. We hebben er nu al spijt van dat we niet meer smaken geproefd hebben. Voor slechts 2 dollar heb je 2 hele grote scoops. Zelfs Tim had medelijden met Ian dat ie niets kon proeven omdat hij sliep. Ja, wij durven te zeggen dat deze Tip Top ijsjes beter zijn dan welke Cornetto’s ($2,50) of Magnum’s ($3,-) dan ook, Zelfs lekkerder dan de Italiaan !!!

Vandaag zijn we op een plek geweest die we ook 5 jaar geleden bezocht hadden. Toen maakte de klas schoolkindjes in het gras met de juf’s slip, slop, slap versje ‘grote’ indruk. Voor de thuis blijvers: slip, slop, slap = t-shirt, zonnebrand, hoed. We wisten alleen niet meer dat we daar geweest waren totdat we de parkeerplaats opgelanceerd werden; SPEEDHUMP! (later ook weer een paaltje geraakt, maar geen zichtbare schade)

Daar hebben we 2 loop tracks gedaan van in totaal 3,5 uur. Mocht je hier ooit in de buurt zijn dan is de Crown tramway track + Window walk en the old railway tunnel (in Karangahake gorge) echt een aanrader. Neem wel een hele goede zaklamp mee!! In de omgeving van Karangahake gorge hebben vele goudmijn dorpen furore gemaakt. Alle bergen werden kaalgehakt voor hout en als een gatenkaas doorboort voor goud en zilver. De bergen hebben weer een redelijke begroeiing, maar die gatenkazen zijn nog overal te vinden en zelfs op eigen houtje te bezoeken! Ja, dat was spannend!

Oh ja, het treintje in Waihi ging niet. De vrijwilliger was er wel, maar die wist niet of de betaalde kracht zou komen. Het lijntje was pas onder nieuw management en die krijgt blijkbaar niet betaald met goede vrijdag.

JA EINDELIJK! Lia is helemaal in haar nopjes. Opgeteld zijn we al heel wat weekeindjes op vakantie geweest, maar nog nooit hebben we echt een ‘wekelijkse’ markt kunnen meepakken. Maar nu is het dan zover! We zijn op de zaterdagochtend markt (11 april) van het dorpje Thames (op ‘t Coromandel schiereiland) en het is leuk, gezellig en toch ook wel weer lachwekkend tegelijk, maar we zijn blij. Ook dit dorpje is in het verleden ontstaan door de gold rush, en dat zie je ook gelijk als je het centrum inrijdt. Geweldig z’n openlucht museum! Sla een willekeurige Lucky Luck open, asfalteer de straten en voila, daar is Thames in al zijn houten glorie. Als je echt in de buurt bent moet je dit gezien hebben! In alle deze ‘cowboy’ winkeltjes zitten nu natuurlijk ‘eigentijdse’ winkeltjes en deze winkeltjes samen met lokale bewoners hebben tijdens de zaterdagmarkt hun waren uitgestald. Hierdoor wordt het een soort gezellige braderie van ongeveer 200 meter aan beide kanten. Natuurlijk hebben we een sneetje worst gekocht als lunch en wat oude NZ muntjes voor opa.

Wat wel een beetje jammer is van dit dorpje (ooit groter dan Auckland!) is dat er aan de rand een gigantisch shopping mall is neergezet incl. een giant ‘The Warehouse’ & ‘Pack ’n Save’ Het is wel begrijpelijk dat ze deze winkels graag willen hebben (en gezien de drukte ook nodig hebben), maar hadden ze er nu niet iets in stijl van het dorp kunnen neer zetten? Nu is het er echt een lelijke puist op een mooi gezicht.

Na de nodige inkopen zijn we naar Kauaeranga Valley gereden. De paasdagen willen we in alle rust doorbrengen zonder hedendaagse hectiek, maar met rust en enkele leuke korte hikes.

Maandag 30-03. Yep weer heerlijk uitgeslapen en gevoetbald, gespeeld in de plaatselijke speeltuin en (ja ja inderdaad) ons eerste Subway broodje van deze vakantie gescoord

Het was weer een heerlijke dag met een rustige Cook Strait. Wij zijn hebben de overtocht deze keer met BleuBridge ipv Interislander. Deze was ietsje goedkoper, maar dat was aan de boot ook wel weer te merken :). Volgende keer gewoon The Interislander weer voor die $30 extra. Dinsdag (31-03) was het weer iets minder met mogelijk een buitje. Omdat we dachten dat het woensdag weer beter weer zou gaan worden, zijn we naar het Te Papa museum geweest. Dit is hét nationaal museum van NZ en is geheel gratis. Het is een echt doe museum dat ook gebruikt wordt als lesmateriaal voor scholen. Tim heeft zich echt vermaakt, en wij trouwens ook. De nacht van dinsdag op woensdag hebben we geslapen op een camping waar we 5 jaar geleden ook waren. Eerst konden we het niet vinden en toen we Hutt Park H+V gevonden hadden wilde we weer weggaan; 55 NZ dollars! Da’s gewoon dieverij!! En het was niet eens een Top 10 camping waardig!

Toen we vandaag (woensdag 1-43) wakker werd regende het…. Dus ons plan aangepast en op internet even gekeken wat de weersverwachtingen was voor Wellington. Vanaf morgen wordt het weer perfect weer. Vandaag zijn we dan na tanken en boodschappen doen (incl. ff ons tondeuse omgewisseld bij The Warehouse omdat ie het niet deed) maar weer naar het Te Papa museum geweest. Gisteren hadden we alleen verdieping 1 en 2 gezien en Tim (ja, hij vond het echt leuk) wilde ook nog 3, 4 5, en 6 zien. De dag was weer veel te kort (zeker na ons Chinees ‘diner’ bij een foodcourt). We zijn maar weer gaan slapen op dezelfde camping als de eerste nacht. Was dischterbij en ‘t scheelde ons weer $10,-. Morgen gaan we hiken in de botanische tuinen van Wellington incl. een bezoekje aan een speeltuin, trammuseum en een ritje naar beneden met de cable car. Daarna… weer verder.

In Picton hebben we besloten om ons reis-roer helemaal om te goeien. Ondanks dat we voor onszelf rustig gedaan hebben, merken we dat het vooral voor Tim toch wel intensief is. Het liefst willen we minder rijen en meer zien, maar ja dat gaat niet. Onze eerste planning voor het noord eiland was ongeveer: Wellington, westkust tot Waitoma, naar Taupo en Rotorua, langs Napier/Hasting voor de Jan van Gent kolonie en naar boven via de oost kust naar Coromandel om te eindigen in Auckland. We denken geleerd te hebben van het zuiden en van Tim’s interesses en onze nieuwe planning is geworden: Wellington, westkust tot Waitoma en direct naar Coromandel om te eindigen in Auckland. Onze insteek is dat we toch niet alles kunnen zien, dat we ooit wel weer een keertje terug komen en dat we Tim meer aandacht willen geven met bijv. het leren van het alfabet & veterstrikken. Voor ons is zowel de westkust als Coromandel geheel onbekend terwijl we vorig keer Taupo, Rotorua en Napier/Hasting al eens bezocht hebben. We zien wel hoe het loopt, onze enige restrictie is de datum dat het vliegtuig weer vertrekt uit Auckland.

Trusten.  Ehhh, werk ze, want de meeste van jullie hebben dit vast niet gelezen toen jullie pas thuis waren (hihihihi).

Zondag 05-04. Het is alweer april, tijd vliegt als je het leuk heb. Vandaag zijn we naar ‘Craters of the Moon’, ‘Aratiata Dam’, Lava Glas, Steam Valley en de ‘Honey Hive’ geweest. We zijn in Taupo.

Zoals je gemerkt heb zijn we heel flexibel in ons reisplan. Nadat we donderdag 2 april heerlijk in het zonnetje de gehele Botanische Tuin onveilig hadden gemaakt en laat in de middag via de cable car weer richting Ta papa zijn gelopen (daar stond onze camper de gehele dag voor $10,-) hebben we gelijk een camping opgezocht aan de west kust. In Paekakiriki zou nl. ook een tram museum zijn. Die hebben we vrijdag 3 april (nadat de sleutel gehaald werd) dan ook bezocht, maar ‘t was wel een lachertje. Er stonden in totaal 8 trams waar van je er 3/5 kom bezichtigen. De andere 4 waren niet toegankelijk omdat daar net de kippen uitgejaagd waren (hahahah). In die 0.5 tram kom je binnen de trailer van ‘King Kong’ bekijken. Die 0.5 tram is nl. gebruikt in die film (er was alleen een foto van genomen en die is digitaal gebruikt). Gelukkig was daar nog wel de grootste mobile middel-spoorbaan van NZ. Op een aanhangwagen reden enkele grote model treinen en volgens hem was het de enige die verrijdbaar was! Alles wat je zag deed hij op vrijwillige basis en hij was er 3 jaar geleden mee begonnen. Jammer dat nog niet alle baantje stroom hadden en dat ie er niet wat meer uurtjes aan gespendeerd had. Hij zag er dan ook niet uit als een echte harde werker, maar ‘t was wel een joviale kerel (hihihi). Tim vond het in ieder geval prachtig! Nadat de ochtend weer voorbij was, zijn we maar weer gaan rijden naar het noorden. Afgelopen nacht hebben we nog maar eens alle foldertjes en boekjes door gesnuffeld en … we kwamen er achter dat er toch niet heel veel leuks voor ons te doen was aan de westkust met uitzondering van de Waitomo Caves. De weg naar boven (van Paekakiriki naar Bulls) is een saaie recht toe recht weg, stedelijk en met een onaantrekkelijk vlak landschap. En met het uitzicht van een saaie weg en weinig te doen, hebben we onderweg maar gekozen om niet via Palmerston North maar direct naar Bulls (t-splitsing naar het westen of naar Taupo) te rijden. Toen wij de eerste keer in Taupo en Rotorua waren regende het alleen maar dus…

Onderweg zijn we nog wel even gestopt in Foxton. Daar hebben enkele Dutchie oudjes 3 jaar geleden een betonnen/houten Nederlandse molen neergezet. Echt leuk! Inclusief een winkeltje met Nederlandse (Spar) etenswaren. Tim was dubbel blij. Hij is gek van molens en hij zag een hele schap met speculaaskoekjes. Wij zelf kijken overal altijd even rond en vragen voordat we weggaan of Tim nog iets leuks gezien heeft. 9 Van de 10 keer zegt ie nee en nu…. Glunderend en springend van blijdschap gaf hij aan dat ie wel wat had gezien. Natuurlijk had hij de speculaas allang al in de supermarkten zien liggen, maar wij hadden hem uitgelegd dat als je in een ander land bent niet Dutchie food gaat kopen. De slimmerd! Oh ja, in Foxton hebben ze ook een echte tram museum…

Zaterdag 4 april. De weg van Bulls naar Taupo is (vinden wij) een hele mooie gevarieerde weg. Als je weg rijd uit Bulls is het voornamelijk groen vlak weiland. Dit gaat langzaam over groen heuvelachtige weiland dat later geel/bruin wordt (ook de graseters zijn dan verdwenen). De weg is van recht toe recht aan veranderd in bergje op bergje af met haarspel bochten. Uiteindelijk kom je bij het ‘plaatsje’ Waiouru aan waar het een vlak en dor maan landschap is geworden; Rangipo Desert. En aan de horizon zie je slapende vulkanen; Mt Ruapehu en Mt. Ngauruhoe (Mount Doom in LOTR). In deze omgeving worden het leger van NZ getraind en hier hebben ze dan ook het National Army Museum. Die hebben we dan ook bezocht. Nu is een leger/oorlog museum niet iets dat leuk is om te bezoeken, maar wel ‘leerzaam’ en zeker een onderdeel van dit land. Bij het bezoeken van dit museum wordt ’t je dan ook gelijk duidelijk waarom het nationalisme hier nog zo duidelijk aanwezig is en alle Nieuw Zeelandse en Australische oorlogsslachtoffers uit het verleden met 3 dagen actief herdacht wordt via “ANZAC Day”. Hier is het leger is nog echt onderdeel van deze samenleving. Het feit dat ze zelf een heuse kids-corner hebben waar kinderen allerlei ‘oorlog spelletjes’ kunnen doen is in deze context dan ook niet meer zo gek. Voor ons is het alleen moeilijk om aan Tim uit te leggen dat dit niet echte leuke spelletjes zijn. Het woestijnlandschap tussen Waiouru en Rangipo is echt cool om te rijden. Met een beetje fantasie kun je, je wel inbeelden hoe die vulkanen dit landschap in het verleden hebben gevormd. Uiteindelijk sta je ineens oog in oog met Lake Taupo (ontstaan door een eruptie net na de geboorte van ons jaarteling) en alles is ineens weer groen.

Terug naar de ‘Craters of the Moon’. Overal staat dat het gratis, maar de vrijwilligers bij de ingang (een opa en oma) letten op je auto en daar moet je wel $6,- per adult voor betalen; grappig J. Het park is leuk, self guided (beetje outdated), maar niet wereld schokkend. Als we heel eerlijk zijn mis je niets als je er niet bent geweest. Tim heeft de verschillende ‘stoom’ gaten snel gezien en vindt ’t eigenlijk alleen leuk omdat het een hike gehalte heeft; gedeelte van het pad gaat redelijk stijl omhoog. En omdat hij nu zijn eigen portemonneetje heeft met $5,-. We hebben even stil gestaan bij 1 van de dagelijks volautomatische sluis opening van de Aratiata dam wat wel een spectaculaire stroom versnelling veroorzaak en hebben de plaatselijke lavaglasblazer galerie (en atelier) bezocht (waarvan de blazer om 13:30 nog aan het lunchen was…) en Tim heeft heerlijke honing gekocht bij de Honey Hive. Volgens het foldertje zou de Honey Hive je alles vertellen over bijen en honing. Uiteindelijk is het gewoon een gigantische winkel dat alles verkoopt dat ook maar iets te maken heeft met bijen en ja okay, ze hebben ook 2 doorzichtige ‘bijenkasten’….

Nu staan we op een ‘camping’ ergens 2 km midden in het bos. Lia vond het niets, maar ik dacht dat het juist lekker stil zou zijn. Helaas, ook hier komen de motorremmen van de vrachtwagens tot aan je oor. En…. ik moet nu verplicht (gewapend met zaklamp) mee met Lia naar de wc; ze moet poepen :).

Voordat we het ‘Vulvanic Activity Centre’ bezocht hebben (iets dat we ook over hadden kunnen slaan…) hebben we maandagochtend 6 april eerst al ons brood uitgedeeld aan de plaatselijke camping bewoners (lama’s, eenden, kippen, pauwen); zie foto’s. Omdat we dus geen brood meer hadden. hebben we even de plaatselijke Woellies (Wooworths) bezocht en de rest van de middag Tim los gelaten in de speeltuin zodat Ian (en vaders) een tukkie konden doen. Ian heeft nu binnen 1 maand 4 tandjes erbij gereken en is hierdoor weleens halverwege de nacht ff wakker. Afgelopen nacht was de hele hut wakker en dan moet je weleens bijslapen :). Uiteindelijk toen we rond etenstijd weggestuurd werden door een parkeerwachtster (we stonden blijkbaar al meer dan 2 uur op een max. 30 minuten plek), wilde we voor morgen nog even een vluchtje met een watervliegtuig bespreken. Volgens de piloot konden we het beter nu nog doen, want morgen zou de bewolking intreden. En inderdaad, hij had gelijk.

Dinsdag 7 april was het zo bewolkt dat we zelf het meer van Taupo niet eens meer konden zien, laat staan de 3 vulkanen. Dan maar richting the hidden valley; Orakei Korako, cave and thermal park. Het is wel handig dat meeste attracties aangeven hoe lang de gemiddelde verblijfsduur is. Met Tim erbij mag je deze gemiddelde tijd van 1 uur wel met 2 vermenigvuldigen. Hierdoor is de prijs en tijd weer een beetje evenredig ($62,- entree en dan zijn de jongens nog gratis). Wij hebben ons (net voor de grote bui) heerlijk vermaakt en mooie dingen gezien, maar om nu te zeggen dat je dit niet mag missen zoals blijkbaar de Lonely Planet suggereert..

Ondanks dat we met regen in Rotorua aankomen, komt de rotte eierenlucht ons gelijk verwelkomen. Vorig keer hadden we Rotorua gedaan en door het slechte weer Taupo overgeslagen. Nu slaan we Rotorua over. Mocht je ooit deze kant opkomen en moeten kiezen tussen Rotorua en Taupo adviseren wij de vulkanische activiteiten en Maori cultuur van Rotorua te bezoeken.

Woensdag zijn we via Kiwi 360 (best leuk om eens te zien hoe een kiwi plantage eruit ziet; vergeet niet je kortingsbonnetje voor een gratis volwassene!) terecht gekomen in Mt. Maunganui waar je inderdaad een mooi (surf) strand heb.

Vanochtend donderdag 9 april, was het in Mt. Maunganui al twijfelachtig wat betreft het weer, maar nog steeds droog. Aangekomen in Waihi (zuidgrens van Coromandel) begon het goed te regen met weel wind. We waren hierna toe gereden omdat er hier een stoomtreintje zou rijden door de historische goud mijnen/dorpjes omgeving; een ritje van een uurtje. Aangekomen bij de i-Site komen we erachter dat ze ook een goudmijn toer hebben, echter die van vandaag is al helemaal vol. De goudmijn is midden in het dorpje  precies achter ons parkeerplek! Na een uitgebreide Ozzie lunch, 2 keer hen en weer lopen voor 2 wc stopjes van Tim binnen 5 minuten en een teleurstellend bericht dat er morgen geen tours zijn i.v.m. goede vrijdag besluiten we maar naar de mijn blast te gaan van 14:30. Het weer is weer opgeklaard en z’n gigantische ontploffing moeten we zien! Gewapend met camera en grote verwachting horen we de sirene gaan….. brrrrrooooeeeemmm en een beetje rook, en dat was het weer. Het was niet eens BRRRRROOOEEEEMMM!? Toch was het geweldig om een keertje live mee te maken (hihihih). Omdat het weer is opgeklaard en we voor de helft om de (20% goud & 80 zilver) opendag mijn kunnen lopen besluiten we maar om in dit dorpje een nachtje te blijven. Misschien dat we morgen met de trein gaan als ie gaat, met goede vrijdag is nl. alles dicht in NZ.

Nu ff Ian troosten.
Doegie

Maandag 23 maart 2009

We zijn weer terug in Christchurch. 2 nachtjes op dezelfde camping waar we enkele weken begonnen. En ze konden ons nog. Dat hebben we niet eerder gehad. Dus dat zegt wel iets over de eigenaren.

We hadden een rustdag ingepland. Ik loop precies een week achter met dit verhaaltje. Jemig wat gaat de tijd toch snel! We proberen elke avond wel iets aan onze ‘administratie’ te doen. Naast deze internet verhaaltjes houdt Lia voor ons ook een papieren dagboek bij. Ook moeten we af en toe onze dag planning en route bespreken. En natuurlijk onze foto’s van die dag bekijken. We lopen wat achter, maar da’s tijdelijk denken we.

We krijgen steeds meer het juiste reisritme. Het klink voor jullie vast gek, maar deze reis (net als de 2 voorgaande) voelt niet als een vakantie, maar als een manier van leven. En “Life is Good!”

Maar waar waren we gebleven?

Maandag 16 maart zijn we vanuit Milford Sound vertrokken. Ondanks dat dit paradijs geen stilte gebied is, heeft het iets mystieks en kun je je hier best vermaken met mooi weer. Hoe dat is met regen willen we niet weten; wij hebben echt alleen maar mooi weer gehad. Maar het is niet voor niets zo groen….

Natuurlijk hebben we over de terugweg weer een hele dag gedaan. Het hiken na onze lunch was geweldig. Geweldig als er zo’n vogeltje voor je voetjes meeloopt. Wel weer een beetje jammer dat bepaalde camper toeristen niet begrijpen dat ze hun WC moeten legen bij een dump station en niet in een longdrop… dan kun je toch zien dat het hier drukker wordt en de aangeboden faciliteiten in de bush niet meer toereikend zijn voor deze stroom/dit soort toeristen.

Dinsdag 17-03 een rijdag vanuit Te Anau naar Invercargill. Een mooi ritje tussen de bergen door via de Scenic route. Dit is een binnendoor route en duurt daarom ook wel ietsje langer dan de recht toe, recht aan ‘snelweg’. Er stond heel veel wind die dag, maar het was nog steeds prachtig korte broeken weer. Op een rijdag leggen we gemiddeld tussen de 150 en 250 km af. De afstand hangt meestal af van hoe laat we vertrekken (meestal moet je voor 10 uur van de camping), wat we allemaal daarvoor nog moeten doen (boodschapjes en tanken), en hoe de wegen zijn (recht toe recht aan of kriskras door de bergen). Tja, en dan willen we ook nog vroeg op de volgende camping zijn om bijv. de speeltuin te bezoeken, te voetballen of vroeg aan het eten te beginnen en dan heb ik het wasjes draaien en drogen nog niet eens genoemd (of toch wel? Net nu?…). Ach je begrijpt het al, tijd te kort.

Woensdag 18-03 hadden we gemarkeerd als rustdag. Eerst onze pot laten repareren , Stewart eiland tour (boot heen – hike + glasbodemboot – vliegtuig terug) bespreken bij de i-site (NZse VVV) en zwemmen met de boys. De ochtend van vertrek in Te Anau gebeld naar de camperboer en deze zou het onderdeel met spoedkoerier van ’t Noord Eiland naar Invercargill brengen. Aangekomen bij het adres, kreeg ik een flasback…. Bleek ’t onderdeel geleverd te zijn bij een soort garage en die wilde een lootgieter laten komen. Toen de 1^ste deze afspraak was vergeten en de 2^de loodgieter z’n telefoon niet opnam en wij meldden dat we echt op doorreis zijn en niet nog een keertje terugkomen als de loodgieter in de buurt was, besloot ‘de baas’ een van zijn medewerkers te vragen of deze ff wilde kijken. Tjonge jonge wat had deze persoon het er moeilijk mee dat ie ff moest kijken. Oh ja, het regende die ochtend wel een beetje veel, misschien was dat het wel… In ieder geval wist ie al bij het zien van het onderdeel (een klein buisje) dat, dat iets was dat hij niet kon fixen en dat dit toch echt loodgieters werk was (helemaal toen hij hoorde dat het een onderdeel van de wc was; en die had ik nog wel ie ochtend helemaal schoon en droog gemaakt!). Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Mij duurde dit gezeur al snel te lang en wees ‘m de 2 mogelijke schroefjes die losgedraaid moesten worden. Jemig moest ie ook nog een schroevendraaier halen. Uiteindelijk is de pot weer gefixed en konden we verder. Op naar de I-site. Daar gaf de medewerkers al aan dat het pas vanaf vrijdag weer beter weer zou gaan worden. Ons vermoeden werd werkelijkheid 🙁

Vandaag is het vrijdag 27 maart.
Je ziet het, we zijn al weer een heel end achter met onze dagboek.
Op dit moment sta ik met Ian (doet een ochtend slaapje) op de parkeerplaats van de Kaikoura’s seal kolonie. Lia en Tim zijn vanochtend 10 uur met de boot op spotjacht gegaan naar Sperm Wales, oftewel potvissen. Gisteren waren alle tochten gecanceld omdat de potvissen te ver weg waren gezwommen. Maar vandaag zijn ze er blijkbaar weer. Ben benieuwd hoeveel ze er gezien hebben en of ze nog wat kiekjes hebben kunnen maken. Ian mocht niet mee omdat kinderen pas vanaf  3 jaar mee mogen. Met de gedachte Ian achter te laten bij een professionele oppas crèche kreeg Lia ineens een vuiltje in haar oog. Tim heeft gekozen. Mamma mag mee en pappa mag op Ian passen.
Okay, rest volgt later. Nu weer terug naar waar ik was gebleven (ff mijn eigen verhaaltjes lezen, ik ben nu echt zelf de draad kwijt)

Okay ik ben er weer. Jullie ook?
Wij zijn dus nog steeds in Invercargill. En hebben bij de i-site gehoord en gezien dat het morgen (donderdag 19-03) dus snert weer wordt. Een van de redenen om terug te gaan naar Nieuw -eeland was dat we Tim Stewart Eiland wilde laten zien. Dat gaat dus helaas niets worden… Wij en met name ik vond dat best wel jammer. Tim begreep dat wel, maar een vooruitzicht op een zwembad was ook goed. Diezelfde dag zijn we toch naar Bluff gereden (daar waar de overtocht naar Stewart Eiland is) en wezen zwemmen in Invercargill. Na het slechte bericht van vanochtend was het de rest van de dag droog en warm weer. Als we ons nu maar niet vergist hebben! De tijd gaat te snel (of wij gaan te langzaam), we hebben er al 22 dagen opzitten en wat we volgens onze ‘planning’ op het Zuid Eiland allemaal nog willen doen gaat niet meer lukken in de 10 dagen die we ons nog gegeven hebben. We hebben dus enkele drastische beslissingen moeten nemen. We moeten nog een keertje terug voor de rest van het Zuid Eiland :):):):)

Vannacht werden we wakker van het schudden van de camper. Het onweerde en ze hadden de kraan letterlijk opengezet. De volgende dag was het nog steeds aarde donker en regende het pijpestelen. Die dag hebben we de langste rit tot nu toe gereden; 234 km. In 1 ruk rechtstreeks doorgereden naar Dunedin en hebben ons daar verwend met een bezoekje aan Cadbury’s chocolade fabriek.Met z’n 4-tjes hebben we voor 1 volle maand dagelijks een heerlijke reep. Vrijdag 20-03 hebben we de Taiero Gorge treintocht gedaan. Spectaculaire treintocht met allemaal LOTR (voor de onwetende; Lord Of The Rings) landschappen, maar met 2 van die kereltjes erbij is het toch anders genieten. Het was een heerlijke relaxdag met als lunch o.a. een sneetje bruinbrood met een warm bbq worst van de plaatselijke Rotaryclub. Een grappige ervaring waar je bij had moeten zijn.

Zaterdag 21-03 zijn we ’s ochtends naar Albatrossen wezen kijken. Geweldig om die majestueuze vogels met een spanwijdte van 3 meter te zien zweven. Tijdens de koffie nog even in gesprek gekomen met andere Hollanders en toen snel naar het Zee(touch)aquarium.
Het idee was om ’s avond te overnachten in Moeraki (vlakbij de Moeraki Bolders) i.v.m blue pinguïn spotting, maar Tim vond het aquarium zo leuk, dat dat een beetje uitliep. Toen we binnen kwamen gingen ze net alle vissen voeren, en de kinderen mochten meehelpen. Jemig wat stinkt squid (pijlinktvis) als het op je gezicht beland. Zelfs na 3 keer boenen ruikt Tim nog steeds naar vis… Gauw nog wat inkopen gedaan bij The Warehouse (where everybody gets a bargain) & Pak ’n Save (supermarkt) en vroeg naar bed; morgen een rijdag direct naar Christchurh. Hebben we 1 rust dag en zijn we dinsdag weer bij Lia’s nicht en fam. zodat Tim kan spelen met Liam (1 van Lida’s oppaskindjes)

Zondag 22-03 was echt een rijdag, bah. We hebben in totaal 393km gereden, en de weg was saaier dan saai. Van Dunedin naar Christchurch is (zeker vanaf Timaru) nagenoeg 1 rechte weg ons provinciale weg kwaliteit. En druk dat het was…Allemaal zondagsrijders. Maar het was voor het goede doel.

Sinds opa Goes 300 gratis smsjes per maand mag versturen worden we bijna elke dag gewekt rond 8 uur. Mooie tijd om wakker te worden, maar waar we nu staan hebben we geen ontvangst dus…  maandag hebben we heerlijk uitgeslapen. Met Tim weer naar het Spencer Park speeltuin geweest, ff met de locals gebabbeld en… toch maar weer ff zwemmen!

Dinsdag en woensdag waren we bij Lida, Leendert en de kids. Gewelige mensen! Openhartig en gastvrij. Als ze ooit die B&B gaan beginnen, moet je er een nachtje of 2 boeken. Dinsdag was Liam al aan het wachten op Tim, maar wij waren helemaal de weg kwijt en kwamen dus later dan gehoopt. Woensdag heeft Lida en Leendert ons meegenomen naar een stukje bush voor een korte hike naar een waterval (‘t weer was weer perfect!). We hebben genoten van het heerlijke eten van Lida en Tim was zo onder de indruk van Leendert dat hij in Hamner Spring spontaan met een kaart bij de kassa stond. Voor Leendert om hem te bedanken. Leendert hij komt eraan!

Donderdag 26 maart zijn we met een zelfgemaakt brood van Lida en een blauwe babyrugdrager (gekocht dankzij Lida via trademe.co.nz) richting Hamner Springs gereden. Die zelfde middag lagen we al in het fameuze Hamner Springs Thermal Pool. Wat ons betreft was het niet wereld schokkend om er voor om te rijden. De verschillende thermal pools zijn voor ons ‘ouderen’ heerlijk, maar het enige bad waar Tim en Ian wat aan hadden werd voor les zwemmen gehalveerd en Tim mocht weer niet in de glijbanen omdat ie nog niet 1.20 meter was. Dus voor ons als gezin was Hamner Springs een kleine domper.

Wel ff gratis geslapen op een veldje van NZMCA; een of andere motorhome club waar je lid van kunt worden bij voordragen van een ander lid. We werden dan ook wel aangesproken dat dit niet de bedoeling was, maar toen Lia vertelde dat we graag een donatie wilde doen, dan wel lid wilde worden werden we voor die ene nacht getolereerd.

De weg van Hamner Springs naar Kaikoura is een echt mooi rit van maar155 km maar daar doe je wel 2 uur over. Na een lunch aan de kust en wat shoppen bij New World (supermarkt) hebben we heerlijk stenen gegooid in zee (zie foto’s) .

Vanochtend (zaterdag 28 maart) hebben we eerst dolfijnen gespot vanuit onze camper en daarna Lia en Tim gedropt bij de WhaleWatch. Tim vond het allemaal spannend!

Uiteindelijk hebben ze er slechts 1tje gezien en 50+ dolfijnen. Tim vond die doodse vis wel leuk, maar die springende dolfijntjes waren TOP! Geluncht en gehiked (ff onze nieuwe Ian rugdrager uitgetest) hebben we weer bij de Kaikoura’s seal kolonie. Gaan we misschien morgen nog een keertje doen voordat we richting Picton gaan. Daar hebben we maandag middag de overtocht naar het Noord Eiland.

Zo nu zijn jullie weer bij.

Rest mij alleen nog een internet verbinding te vinden en alle foto’s uit te zoeken. Die komen dus waarschijnlijk later.

Doegie.

Zondag 29-03. Vandaag hebben we heerlijk uitgeslapen. Tim heeft nog even lekker gespeeld met enkele andere kindjes op de camping en hij wilde nog ff hiken bij de zeeleeuwen kolonie. Na inkopen bij New World en BP hebben we de mooie route gevolgd langs de kust via Blenheim naar Picton. Dat Blenheim een redelijke dorp was had we wel gedacht, maar je mag het gerust een stad noemen. Het heeft alles wat bijv. Dunedin of Christchurch ook heeft. Van Picton was ons alleen de Ferry terminal bij gebleven, maar nu we van de andere kant aankwamen blijkt ook dat het een dorp is en ook nog een behoorlijke groot dorp. Wat wel steeds opvalt is dat alle dorpen waar veel backpakkers (moeten) komen wel veel weg hebben van ‘ons’ Valkenburg; vreettentjes, bars en souvenirs winkeltjes in overvloed. Ondanks dat we laat vertrokken, waren we er redelijk vroeg in de middag. Gauw ff een emmer met was op ons campeerplekkie gezet (office van de camping was gesloten) en snel naar het centrum. We hebben we de gehele maand perfect zonweer gehad, maar nog niet eens Tip Top ijsje gegeten! Een Tip Top ijsje is weer zo’n NZ icoon dat je gewoon zelf geproefd moet hebben. 1000 en 1 smaken en voor een habbekrats (Tante en oom…zelfs nog goedkoper dan de ijsjes in Duitsland). Dus omdat Tim zich goed had gedragen (moet toch iets verzinnen om onszelf op een ijsje met 2 superbolletjes te trakteren :)) hebben we er op de valreep toch nog eentje op het Zuid Eiland gescoord.

Morgenmiddag 2 uur gaan we met de boot naar de overkant. Tim kan dan ’s ochtend mooi spelen in de plaatselijke speeltuin (elk NZ dorpje/stad heeft er wel 1tje) terwijl wij dan voor de lunch ons eerste Subway broodje van deze vakantie kunnen scoren (toen we nog zonder kids waren, leefde we op deze ‘gezonde’ broodjes).

Ons volgend verhaaltje begint op het noord eiland.

Met het internet schiet het niet zo op zoals we gehoopt hadden. Deze vakantie zitten we als het kan voornamelijk bij een Kiwi camping. En het internet dat ze aanbieden gaat bijna altijd via dezelfde provider. En bij deze provider hebben we in het begin van de vakantie dus een account aangeschaft. Helaas zijn de laatste Kiwi campings die we bezocht hebben niet aangesloten bij deze provider :(. En omdat we niet bij elk ander provider een account willen aanschaffen (anders hadden we er nu een stuk of 10 gehad)… moeten jullie helaas langer wachten dan jullie zouden willen. En dit geldt ook voor de foto’s, die moeten we nog uitzoeken…. Die komen dus wat later.

Toedeloe

Zaterdag 14 maart 2008

We zijn aan het einde van de wereld beland. Letterlijk!
We slapen op het parkeerterrein van Milford Sound -Fiordland National Park-
Tuurlijk mag dat niet, maar alles was al vol; er is een hele kleine camping, een motel en een bar (maar daar kun je niet slapen tenzij je Tinus heet).
Normaal als je doorrijd ben je vanuit Te Anau binnen 2 uur in Milford Sound, maar wij die alles willen zien (hebben we zelfs nog ’t een en ander overgeslagen; gaan we op de terugweg doen) hebben er 6 uur over gedaan. We hadden weer perfect weer!!! Uitzonderlijk gewoon!!!
Tja, en dan ben je dan uiteindelijk aan het einde van de wereld, dan kun je vooral Tim belonen met een ijsje; maar ook Ian is er gek op. Naast de bar zit ook gelijk de ‘i’ (informatie) waar je kunt boeken. Die was natuurlijk al een uur dicht en wij waren er om 5:30. Dus de bar was de 2de optie. Drie grote bollen ijs voor Tim en voor ons een heerlijk koude Montheith’s van de tap. Optie nummer 3 was een slaapplaats. De camping met z’n 10 plekjes was vol en slapen op een DOC camping is alleen mogelijk voor de Homer Tunnel; weer een kilometer of 30 terug. Dan maar naar het motel. Maar omdat ie ook vol was gaf een medewerker daar het advies om de parkeerplek maar op te zoeken. Dat alles vol is gebeurt dagelijks. En hier staan we dan met nog een tiental lotgevallen. En jemig wat een mooie plek. Er kunnen hier wel 100+ auto’s staan maar dat uitzicht… foto’s zeggen echt te weinig. Dit moet je gewoon zelf voelen. Net als de laatste 50km van de 122 km die we moesten doen vandaag. Elke kilometer van die laatste 50 km werd steeds beter, onbeschrijfelijk zo mooi.

Gisterenavond (vrijdag 13-03) hebben we besloten om toch maar de langste boottocht te gaan doen als deze nog beschikbaar is (gaan we morgenochtend bekijken). Die duurt 3 uur incl. een BBQ lunch en met een bezoek aan een onderwater observatorium.
Dit is een beetje een gok. Gisteren hebben we de Manapouri Power Station bezocht. Dit is de enige commerciële Elektrische Waterkracht Centrale van NZ. Hij levert bijna 100% aan de Aluminium smeltfabriek in Bluff en is helemaal onder de grond gemaakt. Dit tripje duurde 4 uur; 50 minuten boot, uurtje centrale (met de bus 2 km de berg in), uurtje rijden op de duurste weg van NZ om te stoppen voor ‘the million dollar view’ op Doubtful Sound en weer 50 minuutjes met de boot terug. Zolang Tim maar actief bezig gehouden wordt gaat alles perfect. “Pa, waarom zitten we nu in die bus? En waarom zijn we nog niet met de boot waar we moeten zijn”. Het gaat ‘m allemaal niet snel genoeg :), maar hij houdt zich kranig. Net als Ian! Zolang hij op tijd maar zijn natje en z’n droogje krijgt. De oudjes die ook dezelfde tour doen als ons, entertainen ‘m wel (of is het hij hun?)
We zullen zien of een Milford Sound cruise met vooruitzicht op dolfijnen, zeeleeuwen en mogelijk een verdwaalde pinguïn zijn geduld en interesse kunnen prikkelen.

Oh ja 1, een heel klein stukje van de Milford Sound weg is slechts 1,5 baan breed. Worden we daar toch bijna gesandwiched door een tourbus. Ja, busladingen vol worden in Milford Sound gebracht en weer opgehaald en die scheuren allemaal 100! Het scheelde echt sneedjes dik aan beide kanten (bergwand || onze camper || bus).
Oh ja 2, lookouts zijn nog steeds niet Tim’s favorieten, maar als er een stukje gelopen moet worden is hij als eerste uit de auto. Hij is gek op hiken.

Zondag. Heerlijk geslapen bij de boys. Onze buurvrouw moest blijkbaar ff pissen want met het dichtgooien van haar Toyota schuifdeur werden Ian en ik wakker. Schone luier en een flessie en slapen maar weer. We hadden de wekker gezet op 7 uur om op tijd te zijn om te boeken. En vroeg opstaan wordt hier beloond. Niet alleen door het spectaculaire uitzicht, zien we daar toch eindelijk de KEA’s! Overal (al vanaf Mount Cook) wordt er voor gewaarschuwd niet deze grote Alpine papagaai te voeren, maar wij hadden er nog geen 1 gezien. Nu zagen we er ineens 5 ineens! Klikkie Kodak moest dus gauw naar buiten. Zachtjes sluipend, maar ze zijn zo nieuwsgierig dat dat dus niet hoeft. Er komen er vanzelf meer. Daarna naar het café om te boeken. En ja, ze hadden nog plek. Dus, ontbijtje gedaan, alles klaargezet, Ian nog ff een tukkie laten doen, elkaar ingesmeerd tegen de sandflies (kleine prikvliegjes die echt in je boren, waarvan je een jeukbultje krijg die je over 2 weken nog steeds kapot krabt) en gevoetbald. Om 11:45 de boot op en gelijk aan een heerlijk BBQ lunch. , Milford is spectaculair, maar… de volgende keer doen we toch Doubtful Sound (dit fjord is 3 keer langer en door zijn moeilijke bereikbaarheid waarschijnlijk iets minder publiek) of we doen de Milford nog een keer als het winter is. In Tim’s bewoording “Ja, ik vond het heel leuk, maar nee, morgen niet nog een keer, omdat ik veel te weinig beestjes heb gezien”. We hebben slecht een handjevol NZ zeehondjes gezien, maar het onderwater observatorium vond ie geweldig.
Natuurlijk staan we voor de 2de nacht gewoon weer op het parkeerterrein met velen anderen. Weliswaar op een ander plekkie. Dat scheelt ons weer een 40 dollar.
Morgen (maandag) gaan we terug naar Te Anau en doen onderweg een hike van een uurtje. Tim kijkt er nu al naar uit. Daarna richting Tim Stewart Goes eiland :).

Oh ja, de Blue Duck is een leuk eet-, bar-dingetje, alleen moesten ze een andere eigenaar hebben… Eentje die ook weet hoe bijv. de stofzuiger werkt 😉

Ff terug in de tijd.
Dinsdag aangekomen in Queenstown regende het en heb ik eens voor de verandering gekeken of we een televisie zender konden ontvangen (in de camper zit een lcd met dvd speler). Zowaar een aantal, maar 1tje was zuiver. Laten we daar nu het weerbericht op zien. Vanaf donderdag zou het in het zuidwesten van het zuid-eiland (en daar zitten we nu) beter worden, met vrijdag en zaterdag een top dag en zondag en maandag ook nog goed. Dus dat was ff rekenen voor ons Milford Sound bezoekje, waar het normaal altijd nat is omdat het gemiddeld 2 van de 3 dagen regent.
Op woensdag regende het nog wel een beetje. Maar ’t was meer ijskoude wind die ons besloot om te gaan zwemmen. Jemig, wat was het koud vannacht in onze hut. Het moet gevroren hebben!? De bergen om Queenstown waren in ieder geval witter dan gisteren. Na het zwemmen in Queenstown zijn we voor het eerst met de gehele familie uit eten geweest. Tim mocht kiezen en dat werd natuurlijk patat. Bij de eerste de beste UK Fish & Chips tent moesten we er aan geloven. We hebben heerlijk gegeten, zelfs met die harde UK muziek. Tim en Ian vonden het geweldig. We hebben trouwens overal goed bekijks met de 2 heren. Ian kan nu al in het Guiness Boek voor het record handjes over z’n bolletje 😉 Zijn naam is vooral bij de dames Mister Smiley. Ian heeft daar zijn eerste twee patatjes gegeten. Ja, het is leuk om te zien dat de mensen aan deze kant van de planeet opener en vriendelijk zijn dan bij ons thuis.

Note: voor wat meer gevarieerd eten kun je terecht in de food hal in de beneden verdieping van het winkel centrum. Het aantal vreetwinkeltjes t.o.v. 5 jaar geleden is in Queenstown ver20voudigd, en ook de activitybookingshops zijn t.o.v. 5 jaar geleden professioneler geworden. Ja, ze weten hier de toerist steeds meer te lokken en deze toerist is niet alleen meer die ene jonge adrenaline junk, maar ook de early pensioners uit de rest van de wereld.
De prijzen ($NZ 1 = € 0.45) daarentegen zijn nagenoeg gelijk gebleven. De overnachtingen op de campings zijn het hoogst gestegen (gemiddeld betalen we tussen de 30 en 40 dollar per nacht. Met een enkele uitschieter naar $50 (update 31-03, $55) maar ook naar $15. Bij de ene camping betalen we alleen voor het plekkie en bij de andere camping betalen we per persoon, daarbij zijn de kids soms gratis en soms niet (8-15 dollar extra voor de jongens), terwijl we de eerste keer gemiddeld niet meer dan 20 dollar betaalden voor een powered site. Diesel is een lachertje vergeleken bij ons; +/- 1 dollar de liter en met een supermarkt kortingsbon nog eens 4 cent goedkoper.
Gaat ‘t echt slecht met je dan kun je het best gewoon naar Mc Donald gaan. Voor 50 dollar cent hebben je een ijshoorntje en een Sunday ijsje kost hier slechts 1 dollar. Voor 10 dollar eet je, geheel volgens onze oude schrijf van 4, een big mac, grote cola, grote friet, een hamburger met als toetje een Sunday ijsje.

Oh ja, ook het brood is hier beter geworden. In de supermarkt heb je 10 meer merken gekregen, maar het oude kleffe Dutchy brood van 5 jaar geleden en de Greman rice variant blijft het lekkerst en duurst; 4 dollar. Toch hebben ook de meeste supermarkten nu een eigen afbak gedeelte gekregen met lekker knapperig brood (die je wel vaak diezelfde dag nog moet opeten anders is ie rijp voor de broodrooster of Tim’s vriendjes; de eenden).

Vandaag heb ik #6 van http://www.tantrix.com afgekregen. Ik ben helemaal geen spelletjes of kaart fanaat, maar dit is leuk, leuk, leuk.

We hebben er bijna geen foto’s van, maar het aantal road kills dat we al gezien hebben is al meer dan het totaal dat we in onze vorige vakantie hebben gezien. Met name possums, konijnen en katten zijn vaak het ‘platte’ haasje. Wijzelf hebben ook al wat kills op ons geweten. In totaal 3 vogeltjes; allen onvermijdelijk.

Ik had al verteld dat ik een deukje in de bumper had gereden. Onderweg naar Manapuri heeft Lia het mechanisme van het open/dicht klepje van onze wc afgebroken. De wc lekte weer en Lia dacht dat ze het klepje nog strakker dicht moest doen. Nu kan de wc niet meer dicht of open :(. Ik heb er maar een mes ‘ingeslagen’ om ‘m toch nog dicht en open te krijgen. Hij moet nl. dicht zitten om de wc cassette te kunnen legen. Dat heb ik dus in Te Anau gedaan. Daar heb ik ook gelijk gebeld naar de camperboer, maar in Te Anau zit geen bedrijfje dat de binnenvoering kan vervangen. Dit willen we dus maar in Invercargill doen (wanneer het ons ook uitkomt). De rest van de reis moet de pot dus open blijven. Grappig genoeg stinkt ie niet en lekt ie ook niet meer… Goed gedaan Lia! Nu zullen jullie in NL zich wel afvragen of er geen pis over de rand klotst met Sjonnies rijstijl… Wees gerust dit gebeurt niet omdat we er een volle 1.5 liter cola fles rechtop in hebben staan (zie foto)

Het is heel goed dat zie hier in NZ eco green zijn. ‘t Blijft alleen heel gek om te ervaren dat ze geen statiegeld systeem hebben voor alle pet- en bierflessen. Daarentegen stellen ze (in zowel dorpen als campings) recycle inzamelpunten beschikbaar voor papier, gekleurd glas en plastic. Voor ons toerist is dat weer net iets te onhandig. Wij zijn daarom blij met elke gratis draagzakje dat we krijgen bij het boodschappen doen (iets waar ze in NZ al jaren vanaf willen en wat bij ons al decennia geleden is afgeschaft), omdat we deze plasticzakken gebruiken als onze vuilnisbak. Tja, dan wordt er dus iets minder direct gerecycled, maar we gaan er vanuit dat we wel weer een vuilnis sorteerbaan ‘in de lucht’ houden.

Oh ja, ff terug naar Milford. Als je denkt dat aan het einde van de wereld de beschaving ophoud.. dan heb je het goed mis. Minimaal 10 boten varen achter elkaar op het fjord en een handje vol vliegtuigen en heli’s vliegen rond waarbij het soms wel Tour of Duty lijkt qua geluid. Nee, overdag is het paradijs zeker geen stiltegebied. Dat heb je alleen ’s nacht op het parkeerterrein.

Weltrusten

Ja, ja, we zijn weer op pad, en nu met z’n 4tjes!
Vertrokken vanuit Schiphol naar Londen (ongeveer 1 uur vliegen + ongeveer 2,5 uur transfer), naar Bangkok (11+2), en via Sydney (10+2,5) naar Christchurch (3+2)
Die laatste 2 uur was omdat we 1 van onze 2 reistassen kwijt zijn en omdat Lia haar boots niet goed schoon gemaakt had; er zat nog een grassprietje onder 🙁

De jongens hebben zich zeer goed gedragen!
De 2de vlucht hadden we gehoopt dat ze veel zouden slapen, maar helaas, dit kwam ook omdat we eigenlijk 2 achter elkaar hoorden te zitten, maar doordat we hebben kunnen ruilen zaten we nu met zijn 4tjes op 3 stoelen. Bij het landen van de deze vlucht maakte de piloot -voor ons- een onverwachte rechter zwaai waarbij Tim’s maag ook omdraaide en in het zakkie terecht kwam. De 3e vlucht hadden we weer 4 plekkies en hebben we allemaal redelijk geslapen.

In het hotel kwamen we vrijdag uiteindelijk geradbraakt aan en zijn we dan ook na het douchen allemaal in een diepe slaap gevallen. Dat vroeg slapen gaf alleen als probleem dat we er ook weer vroeg uit waren; 3 uur s’ nachts. We hadden die dag dus een lange extra dag en waren al vroeg bij de camperboer.

Het is een mooie United Camper. Precies zoals we verwacht hadden, lekker met z’n 3-en voor in de cabine. Alleen was hij minder schoon dan we gewend zijn. Ja, Kea Campers zijn toch waar voor hun geld. Dus eerst alles nog maar eens schoon, schoon gemaakt (uiteindelijk zit ‘t tussen je oren) kwamen we er achter dat de wc lekt.

Zondag gebeld met Jetstar…. Onze koffer was gelokaliseerd in Bangkok en op weg naar Nieuw Zeeland en zou morgen gebracht worden op onze logeeradres; Spencer Beach Holiday Park. Uiteindelijk is dat niet gelukt en hebben we ‘m maandag zelf maar gehaald bij het vliegveld, we moesten toch ook terug voor die WC. Samen met een 2de inkoop ronde was die dag weer snel voorbij.
Spencer Beach Holiday Park is een zeer grote camping naast een hele grote speeltuin met alles erop en eraan en op 5 min. van het strand. Za, zo en ma hebben we (dankzij goed weer) gretig gebruik gemaakt van de speeltuin.

Dinsdag zij we naar Lida, Leendert en kids gereden. Dit hadden we eigenlijk voor ’t weekeind gepland, maar met die koffer en WC kwam daar niets van. En nu we toch nog niet in ons reis ritme zijn is dit een goed begin. We hebben een geweldige 1,5 dag gehad. Dinsdag past Lida op 2 kindjes en het jongetje was net zo oud als Tim, dus dolle pret voor beide! De gastvrijheid was geweldig. Ze hebben 8 hectare grond, met kalfjes, paarden, Millie (de hond) en een mooi huis. Hun uitzicht is fenomenaal. Onze planning is zo dat we daar over een week of 2 nogmaals langsgaan (als het lukt weer op een dinsdag).

Na diverse goede tips zijn we woensdag rond de middag vertrokken naar Mount Cook. Volgens Leendert is dat ‘normaal’ 4 uur rijden. Tja, dat gaat ons dus niet lukken ?. Wij zien zoveel en stoppen zo vaak dat we niet verder kwamen dan Mount Somers (slechts 142 km verderop). Tja, dat dorpje is (net als heel veel dorpjes) 2 scheten en een knikker, maar dat is nu juist het leuke daarvan. Parkeren op een ANZAC memorial park en terwijl je daar net onder de douche vandaan komt, land er een helikopter. Geweldige actie voor de kids en ouders.

Daarna weer een poging naar Mt. Cook. Dankzij een tip van Leendert hebben we onderweg heerlijk de zalmen gevoerd op een zalmkwekerij die zijn bestaansrecht heeft dankzij een van de vele krachtcentrales; hij is nl gevestigd in een aanvoerkanaal van gletsjerwater. Geweldige attractie en ‘s avonds heerlijke zalm voor maar €6,- de kilo.
Aangekomen 20km voor het Mt Cook National park in Glentanner Park) zijn we met een heldere Mount Cook in slaap gevallen. De tocht (231 km) hier naar toe was fenomenaal mooi, net als het weer.

We werden wakker van de regen en in de verte… geen Cook meer te bekennen. Ons idee om met een vliegtuigje te landen ging in de wolken op. Na familie beraad en wat korte lontjes hier en daar (tja, echt rust hadden we nog niet echt genomen) hadden we besloten dat we maar een dagje rust moesten nemen op deze camping. Konden we alle ‘administratieve zaken’ op de rit zetten en misschien zou het weer ook weer beter worden.
De volgende dag was het weer droog, maar nog wel te bewolkt en veel wind voor een vlucht. Toch zijn we naar het park gegaan. Uiteindelijk kun je niet eeuwig wachten. En dit was achteraf ook niet nodig. Dankzij de hiking tips van Leendert en de rugdraagzak van Lida hebben we kilometers gehiked. En Tim vond het geweldig!! Hij zei er zelf bij dat hij een hele goede klimgeit was. We hebben de Tasman gletsjer en het gletsjermeer met ijsschotsen bekeken, vanaf een voor Dutchies hele hoge berg, en in de Hooker Valley naar de 2de hangbrug gelopen. Al met al zo’n 6 uur! En het weer… was prachtig! Het is net als aan zee. Het slechte weer waait over de berg heen. Die nacht heerlijk op een DOC camping geslapen. (Een camping van Staatsbosbeheer waar je mag overnachten zonder faciliteiten. Aangezien deze camping naast een parkeerplaats ligt waar wandeltochten starten,was er een openbaar flushing/doorspoelend toilet en shelter/schuilplaats bij slecht weer en een dumpsite, waar je het chemisch toilet kunt legen).

Gisteren zo 8 maart zitten we in Wanaka op een TOP 10 Camping. Jemig, wat kost dat een rib uit ons lijf. In alle voorgaande vakanties hebben we nog nooit zoveel betaald voor een nachtje slapen; $50,- En voor die €20,- moet je ook nog eens $2,- voor de Barbie betalen. Ze zijn niet goed!! Top 10 heef hierdoor afgedaan en we gaan verder met de Kiwi Campings. (grappig, 5 jaar geleden was dit dus andersom)
In die 5 jaar is er sowieso veel veranderd. Alleen al het aantal soorten camper maatschappijen die er rond rijden, is niet meer bij te houden. Vandaag waren we voor diesel, gas en boodschappen in Twizel en daar stonden er alleen al 30 verschillende. En de afgelopen dagen hebben we al meer Nederlands gehoord en gepraat dan in de vorige vakanties bij elkaar. Het wordt hier druk.

De laatste dagen is Ian een kleine spelbreker. Eerst maakt ie ons wakker omdat ie honger heeft (’s avonds te moe om te drinken of te gewoon nog honger; groeistuip) of omdat het te koud is (meestal is dit rond 6 uur en da’s net 1 uurtje te vroeg). Natuurlijk leren wij daar van en krijgt ie nu een bord pap en extra drinken en een extra warme deken. Was ie vannacht toch weer wakker?? Ja nu was ie helemaal nat! Z’n luier is te klein en dus heeft ie nu een grotere aan. Gaat we vandaag weer uitslapen? Tim krijgt hier alles niets van mee. Hij ligt letterlijk in coma. Vandaag hadden we dus een langzame start en zijn we alleen naar Puzzling World geweest. Gemideld 1-2 uur staat er voor. Wij hebben we er bijna 4 uur rond gehuppeld! Geweldig om te zien hoe Tim ons door het labyrint loodste. In een record tijd hadden we alle 4 de torens bezocht, alleen daarna weer de uitgang vinden koste ons meer tijd! Daarna de shop in voor boekjes en een kopie koffie. Liggen daar op de tafel alle puzzel ter uit probeer. Hebben we daar ook nog meer dan een uur gezeten. Uiteindelijk nog even de illusie afdeling bezocht en toch nog het spel Tantrix (met uitbreidingsset) gekocht). We hebben nu al overgewicht van alle souvenirs.
Tot gauw.

Note, we hebben twee camera’s bij ons. Een Sony @100 en een onderwater camera. Deze laatste wordt bediend door Tim (en mijzelf als het regent of als ik ga duiken). Daardoor zullen de onderwatercamera foto’s niet in een chronologische volgorder staan (maar altijd als laatste).

Ja, daar ben zijn we weer. Gisterenavond waren we helemaal klaar om alles op ’t internet te zetten kreeg ik een ERROR bij het inloggen. Balen natuurlijk alles geprobeerd, maar het probleem zat natuurlijk gewoon bij de provider. Deze vanochtend gelijk gebeld, maar volgens mij beginnen ze hier pas om 10 uur; kreeg nl. een bandje. Vanmiddag in Arrowtown nog maar een keertje gebeld en….. ze hadden mijn cry for help gehoord en alles gefixed!
Vandaag zijn we naar Queenstown gereden via Arrowtown. Arrowtown is een klein goudzoekerplaatsje zoals er velen waren. Alleen deze bestaat nog met een ‘hoofdstraat’ zoals deze er toen in die tijd uitzag. Daar hadden ze toen ook een Chinese nederzetting en hier van deze huisjes zijn er ook nog enkele van ‘over’. Toen we daar rond liepen begon het goed te regenen. Morgen is er ook nog regen voorspeld en daarna wordt het weer, weer beter. Waarschijnlijk blijven we hier dus nog een dag of 2. Morgen zwemmen met de kids en de ‘stad’ in, overmorgen de kabelbaan naar boven en als alles me zit eventueel ook nog paraglijden. Daarna gaan we richting Te Anau en Milford Sound. Het voorspelling voor het weer voor dit weekeind en de dagen daarna is goed tot zeer goed. Dus daar moeten we gebruik van maken.

Oh ja we zitten hier nu op dezelfde Kiwi camping als 5 jaar terug en het lijkt hier wel een parkeerplaats vol campers. We staan zo dicht op elkaar dat we de buren een hand kunnen geven (zie foto’s). De jongens slapen nu eindelijk. Van vermoeidheid heeft Ian z’n bed en kleren onder gespuugd. Morgen dus maar weer een verplicht wasje doen. En Lia is met http://www.tantrix.nl/ bezig; best verslavend spel.

Doegie.

– Darwin, Howard Spings, Berry Springs and via MaryRiverPark -Arnhem Highway- to

– Jabiru and via MaryRiver Roadhouse -Kakadu Highway- to

– Katherine –Stuart Highway- and via VictoriaRiver Roadhouse, Timber Creek, -Victoria Highway- to

– Kununurra, following Halls Creek and Fitzroy Crossing –Great Northern Highway- via Derby to

– Broome where we visit Eighty Mile Beach, Port Hedland and Point Samson –North West Coastal Highway- to

– Karratha and straight to Exmouth.

– Next stop in Carnavon and via a stop over in Monkey Mia Kalbarri

Short English text will follow soon.
—————————-

Op onze reis hebben we ook een GPS ontvanger mee genomen. Je heb er niets aan, maar het is gewoon een leuk hebbedingetje. De coördinaten die dat ding ontvangt kunnen gekoppeld worden aan de foto’s die we nemen. Dus best geinig als je dan de foto’s opent en deze gekoppeld zijn aan Google Earth. Hier zijn wat GPS resultaten.

Breedtegraad:              Lengtegraad:                Bestemming:

Z 12 51’ 56,2’’           O 132 48’ 52,5’’         Nourlangie Rock
Z 13 12’ 49’’              O 132 48’ 37,2’’         Jim Jim Falls
Z 13 16’ 40,1’’           O 132 49’ 20.8’’         Twin Falls
Z 14 18’ 45,2’’           O 132 25’ 22,9’’         Katherine Gorge
Z 15 36’ 49,1’’           O 131 8’ 18,6’’           Victoria River Roadhouse
Z 15 33’ 57,7’’           O 130 22’ 4,6’’           Gregory’s Boab tree
Z 15 45’ 50,3’’           O 128 45’ 6,7’’           Mini Bungle Bungle; Kununurra
Z 18 6’ 21,4’’             O 125 42’ 09’’            Geigie Gorge; Fitzrooy Crossing
Z 17 21’ 2,9’’             O 123 40’ 8,7’’           Prison Boab tree; Derby
Z 17 55’ 52,9’’           O 122 12’ 40,2’’         Cable Beach; Broome
Z 30, 40’ 41,3’’          O 117 11’ 10.8           Tien-Tsin Lookout; Cossackz
Z 22 10’ 46,1’’           O 113 51’ 34,9’’         Kurrajong; Cape Range NP
Zoek de plekjes eens op via een goede atlas of via Google als je wat tijd over heb.

We hebben eindelijk ook ons ‘lange vakantie’ gevoel weer terug gevonden. Niet dat we dat niet hadden, maar als er eenmaal een bepaalde rust in het lijf zit, dan ervaar je alles heel anders. ’t Is moeilijk uit te leggen, maar ik kan je verzekeren… het is weer een geweldig gevoel!

Echt uitgeslapen zijn we nog niet. Tim gaat rond 19:00 uur naar zijn bed boven de cabine en 2-3 uur later gaat pa er bij liggen en ma ligt beneden op de bank. Alle indrukken zijn voor Tim blijkbaar dusdanig dat hij ’s nachts wel een keertje heel hard PAPA of MAMA roept (zijn we natuurlijk wakker ?) en daarnaast rolt ie het hele bed (2.10 * 180) door en dan heb ik regelmatig een been of arm in m’n nek ? en zo rond 7:00 is ie weer up en running. Dan heeft ie heerlijk geslapen en gaat ie z’n vader en moeder wakker maken.

Op de campground Kurrajong in Cape Range NP is het leven best wel zwaar: wakker worden, ontbijten, zonnebrand smeren, naar het strand (zandspelen, snorkelen, zwemmen,vissen), lunchen, slaapie doen (Tim…), weer naar het strand (zand spelen, snorkelen, zwemmen, vissen),niet het biertje met stubbyholder vergeten voor de zonsondergang, avondeten, Tim naar bed, foto’s bekijken oid en dan ook maar naar bed. Hard werken dus 😉

Okay, we hebben ook nog 2 glasbodemboot tours, een gorge tour gedaan en ik ben nog even 2x wezen duiken. Een keer 1 dag (2 duiken) op het Ningaloo Reef zelf en 1 dag (2 duiken) bij de Muiron eilanden. Alle 4 puik duiken! Heel veel nieuw spul (hard en soft koraal) gezien inclusief mijn eerste haai en Steve Irwin’s deadly Sting Ray (al had ik die ook al bij onze plaatselijke koraal plek op Kurrajong gezien!). Wat me wel opviel was dat het aantal vis per duiksite sterk verschilde. Bij de ene duizenden visjes van de zelfde soort (echt gaaf om daar in te zitten) en een overvloed aan andere soorten (groot en klein) en bij de ander duiksite slechts een handjevol in totaal. Maar zeker een aanrader als je hier toevallig bent. Zelf vond ik het af en toe wel een beetje saai, zo zonder Tim (en moeders ?).

Mocht je hier een keertje zijn en een glasbodem boot tour willen doen, sla dan diegene bij Bungedi beach over. Meeste van het koraal aan de kant van Exmouth city is zwaar beschadigd door de cycloon Vince in 1999 (?). Het is er wel mooi, maar niet te vergelijken met die bij Tantabiddi, die we gisteren (21 mei) gedaan hebben.

Op de Kurrajong campsite hebben we het vriendinnetje van Tim uit Fitzroy Crossing weer ontmoet. Best wel grappig om te zien dat, ondanks het een gigantisch land is, je elkaar op de een of andere manier weer tegenkomt. Op Kurrajong hebben we ook Ivan en Sue ontmoet. Zij hebben in de Swan Vally een consumptie druivenplantage en daar zijn we in juni uitgenodigd voor een meal. Dus die zullen we ook weer zien.

Het is hier de laatste 5 dagen behoorlijk winderig en de laatste 2 dagen is ook de bewolking dusdanig dat ook de zon er niet altijd meer is. Dus voor ons een optelsommetje om maar weer eens verder te gaan. Maar voordat we, via een nachtje in Exmouth, naar Coral Bay gaan, wilden we eerst nogmaals de nostalgie van de afgelopen grote vakantie opsnuiven bij Yardie Homestead Caravan Park Exmouth ; Home of serious fishermen. We hadden gelezen dat er een nieuw management was en we wilde wel eens zien hoe het een en ander veranderd was.

De vorige eigenaar was met z’n geit op z’n crossmotor verder gegaan en de nieuwe eigenaren hebben de boel eens netjes opgeruimd en de sanitairvoorzieningen goed opgeknapt. ’t Is gewoon leuk om te vergelijken. Bij aankomst zagen we dat er ook een campingkapper is (met senior prijzen) dus die hebben we gelijk maar opgezocht. De vrouw des huizes (Dawn) is de kapster en de man des huizes (Arie Bijl) is de serious fisherman. Arie is met z’n ouders in 1953 naar Australië verhuist en vond het dus leuk om weer eens een poging te doen om Dutch te praten. En binnen 2 minuten hadden we 1 vierde deel van Arie’s Spanisch Mackrel (+/- 1.4 meter lang) in een plastic zakje. Arie vindt het heerlijk om te vissen, maar houdt zelf niet zo van … vis. Tijdens het millimeter scheren van Tim en mij werden we voorzien van drank en (door de buren) Arie’s gerookte spaanse makreel (een delicatesse!). ’t Was een gezellige avond.

Vanmorgen (net voordat we weg wilde gaan) kwam Arie nog even een praatje maken en stelde voor om nog een paar dagen te blijven zodat ik met hem mee kon voor een dagje zee vissen. Dat hebben we dus maar gelijk geregeld. Als alles meezit gaan we morgen grote vissen vangen.

Deze vakantie hebben we meer contact met de Ozzies dan de vorige keer. Dit komt in de eerste plaats door Tim (de charmeur) en in de tweede plaats door het feit dat we vaak langer dan 1 dag op een camping blijven. De meeste Ozzies die hun eigen land bekijken doen dit vaak voor een lange tijd. Door het feit dat ze de kinderen thuis les mogen geven (dus geen schoolplicht zoals in Ned) hebben ze de mogelijkheid om maanden lang rond te toeren. De ouderen (zeg maar gepensioneerden) hebben vaak hun huis e.d. verkocht en bezitten nu alleen nog een 4WD, boot en caravan en hebben dus alle tijd van de wereld. Sommige zitten maanden op dezelfde camping en/of zijn al jaren onder weg. Andere grijze nomaden zitten in de winter 4-6 maanden op de zelfde camping en de andere 6-8 maanden thuis in het zuiden.

In ons vorig verhaaltje had ik het over een grote vis en octopus…. Foto’s staan nu wel op de site ?

Tinus waar blijven nu die tvt-tjes van je? Hier een tvg-tje( tip van goes)

Bij gebrek aan wasknijpers gebruik je toch gewoon de broodzak klipjes (moet je ze wel vanaf de eerste dag bewaren)

Tim vindt alles leuk en heeft een ijzersterk geheugen. Soms begint ie zomaar eens over iets dat we enkele weken geleden gezien/gedaan hebben. Ook alle opa’s, oma’s en Rakker is ie niet vergeten, net als alle workshop leden; incl. toppie boeoeoeoeoeoeoeoe !

Vissen gisteren was geweldig. Het weer was iets beter (af en toe zon) en de zee was heerlijk kalm. Samen met Arie en Lady (Arie’s hond) zijn we eerst buiten het rif en later binnen het rif wezen vissen. We hadden aardig wat (+/- 35) vis gevangen (> 30 cm en de mooiste kleuren) waarvan het merendeel weer werd aangesneden voor bait, een aantal hebben we teruggegooid (incl. de Travelly’s van over de 60 cm) en alleen de lekkerste vis hebben we gehouden. Het was een geweldige dag met Arie!

De dag daarna zijn we rechtstreeks naar Coral Bay gereden. Dit hadden we al een keertje gezien en maar overgeslagen omdat het toen echt niets was. Nu zie je dat beide campings en de enige echte straat radicaal zijn opgeknapt. En ze zijn nog steeds druk bezig. Over een jaar of 10 is het een echt dorp geworden. Het snorkel gebied ligt redelijk ver weg van het strand (+/- 100 meter) voorbij de vaargeul op redelijk diepte (+/ 5 meter) en in het gebied waar alle andere bootjes ook mogen varen. Bootjes en snorkelaars moeten op elkaar letten.

Het grappige was dat ik op het zand gedeelte (50 cm diep) vanaf het strand meer vis gezien heb dan op mijn snorkel tour. Coral Bay vind je leuk of niet.

Helaas trok ook hier de hemel dicht wat niet bevorderlijk is voor ’t strandleven. Dus op naar de volgende plek Quobba. Daar zouden ze blowholes hebben en weer een bush camping aan ’t strand. Het omrijden (100 km) was zeker de moeite waard, alleen… nu kwam er uit de bewolking ook nog echte slag regen ? dus geen stop-over op de camping aan het strand, maar direct naar Carnarvon (spreek uit als K^na-von).

Bij Carnarvon is ook de steenbokskeerkring. We hebben dus de tropen weer verlaten ? en dat hebben we vanmorgen ook gemerkt. Alles was klam en we hebben zelfs even onze fleecetrui aangehad, maar….. alle bewolking was weer weg en de zon staat weer hoog aan de hemel! Straks gaan we met ‘t (Thomas) treintje de 1 mile jetty op. We hebben net geluncht bij deze (wat roestige) Ozzie attractie en Tim doet nu even z’n middagdutje (hij was al om 6 uur wakker)

De 1 mile jetty en alle andere roestige ‘musea’ stukken zijn leuk om te doen/bekijken als je tijd zat heb, maar zeker geen must have. Tim heeft zich in ieder geval heerlijk vermaakt en wij hebben weer van de zon genoten.

Na een bezoek aan de Man to the Moon OTC telecom disk (die Ozzies zagen de beroemde maanlandingen eerder dan de Yankees, zijn we toch maar naar Monkey Mia gereden.

In Monkey Mia kun je de fameuze dolfijnen voeren, We hadden dit de vorige keer ook al gedaan en vonden het toen eigenlijk ook niet die extra 320 km waard. Alleen alle andere attracties als lookouts, shell beach, stromatoliten by Hemming pool e.d. zijn echt iets wat wij de moeie waard vinden. En nu er ook nog enkele nieuwe attracties bijgekomen zijn dachten we … ach laten we maar gewoon ff daar kijken.. Uiteindelijk vond Tim de dolfijnen leuk, maar de Pelikanen beter ?. Na dit alles op naar Kalbarri.

Kalbarri is ook voor ons iets nieuws. In Port Hedland we waren door een Ozzie Familie getipt dat het daar leuk was voor de kids omdat ze re een zeepaardjes kwekerij, touch aquarium en een papagaaien park hebben. En inderdaad, ze hebben het allemaal. De Papagaaien park is zeker de moeite waard voor een paar uurtjes, de rest is leuk om te zien, maar na 15 min heb je het wel gezien.

Het allermooiste is Kalbarri zelf! Gewoon een leuk dorpje aan de monding van een bijna droge Murchison rivier (die enkele maanden geleden door de 6 cyclonen hoger in ’t land weer eens liet blijken dat hij de baas is). Prachtig plekkie en…elke ochtend worden de aanwezige pelikanen gevoerd; kaassie voor Tim. Gisteren 1 visje en vandaag heeft ie 3 visjes bemachtigd en gevoerd. Nog ff en Tim wordt de plaatselijke attractie ? Dit weekeind is er ook nog een Crayfish ‘festival’. En gezien de lol van het vissen op de jetty (aanlegsteiger) en het weer, ’s nachts koud en overdag 30 graden (met sinds gisteren 1 grote rook wolk aan de lucht van de gecontroleerde brandjes in het Nationale Park, zitten we hier nog wel enkele dagen.

Life’s good,
John, Lia & Tim

Short English text below.
—————————-

Karratha – Exmouth

(vrijdag 11 mei)
We zitten alweer 10 dagen hier in Exmouth; 4 in de city en 6 op Kurrajong in the Cape Range National Park. Tijd vliegt voorbij.

Vanuit Karratha (1 mei) zijn we rechtstreeks naar Exmouth gereden. De langste rit tot nu toe, 537 km. Zoals gewoonlijk weinig verkeer gezien; wat road trains, 4 handjes vol Ozzie nomaden, koeien en lots of old road kills (ouwe lijken van skippies en ossen).

Het was de bedoeling om bij Nanutarra roadhouse te overnachten (precies op de helft), maar we waren vroeg vertrokken, het weer zat mee (bewolkt) en Nanutarra was echt 3x niets. Dus na een echte Ozzie lunch (brood met kaas, worst, tonijn, bietjes, maïs, uien, zilveruitjes en ananas) met voor Tim een extra ‘joky’ drink, nog ff de laatste 300km.

Tim heeft z’n moeder lekker bezig gehouden (pa rijdt en ma zit met Tim achterin de kar hobbelend, stickers te plakken, tekenen, ,hard Nijntje zingen, duplo spelen etc.) en heeft uiteindelijk maar 1 keer geklaagd over zijn billetjes; de bink!

De 4 dagen in Exmouth (+/- 2000 vaste en tijdens het Whale Shark seizoen 4000 toeristen extra) hebben we besteed met:
– wasje draaien,
– Glasbodemboottour (koraal e.d. bekijken)
– vissen vanaf het strand
– aan het strand met zand spelen
– en natuurlijk de Whale Shark Festival bezoeken.

Festival was echt leuk om mee te maken, het hele schiereiland liep op het cricketterrein.
Stel je er niet al te veel van voor, maar motorstunten, bier (verkrijgbaar en op te drinken binnen een omheining), demo vistank vissen, valse en een hele goede band optreden en free goodies (gratis petjes en stubbyholders) was er allemaal wel ?
Leuke is dat 99% die rondloopt gewoon aan BYO doet. Bring Your Own, of te wel, neemt zijn eigen drank mee. Die Ozzies lijken net op Hollanders in de Efteling ?

In het NP op de Kurrajong campsite is er niets meer dan een longdrop (zoek dat maar eens op), zand, zee, koraal, vis, duizenden sterren zonder mozzies en … stilte. Wat ze alleen niet hebben is sandflies, voor ons dus: The place to be!

Morgen ga ik 2 duikjes doen op de Ningaloo reef en volgende week woensdag (16/ mei) 2 duikjes bij de Muiron eilanden (rechts boven Exmouth). Dan is ook Tim jarig, wordt ie alweer 2 en maakt ie samen met z’n moeder een heerlijke chocolade taart voor z’n vader ?
Voorlopig zijn we hier dus nog wel een week, daarna gaan we naar Coral Bay voor enkele dagen (snorkelen, vissen en duiken) en dan zo rustig aan richting Perth.

Ohja, vandaag hebben we ook nog een Yardie Creek tour gedaan. Weer een soort gorge, maar dan anders, meer een vogeltjes, diertjes, vooral de inheemse rots wallibi was bijzonder om te zien, en planten tour. Mocht je ooit in de buurt zijn is het de moeite waard om ‘m te doen.

Ohja 2, heb je die vis al gezien? Heerlijk eten zo’n 48 cm Golden Travelly! Die octopus/inktvis hebben we maar teruggegooid al was ie volgens de bootsman van de Yardie Creek tour ook eetbaar…..

Tot later,
John, Lia & Tim (nearly two)

—————————-

Hi again,

From Karratha we drove directly to Exmouth. We stayed there for 4 days in the town to do the necessary stuff; washing, booking tours and of course the Whale Shark Festival. It was for the size of the town (2000 locals and in season 4000 tourists) en the place definitely a good festival with as highlights a Blues singer from US and a motor stunt man that made a terrible crash. Of course you could by some beer and food but mostly the drinks where BYO.

Now we are stay already for 6 days in the Cape Range National Park with only a long drop, sandy beaches, coral snorkeling, fishing (48 cm Golden Travelly and octopus), thousands of stars (without the mozzies) and quietness; this is our place !

Saturday 12 May I will make 2 dive in the Ningaloo reef and Wednesday I will make 2 dives near the Muiron Islands. I guess we will stay here for another week or so before we will go to Coral Bay (snorkelling, diving, fishing and beaches) before we set direction to Perth.
Beside that we did already made a Coral glass bottom boot tour (and will do an other one later on again) and visit today the Yardie Creek (small gorge tour).

See you later.
John, Lia & Tim (nearly two)

Kununurra – Karratha

Hi,

It was our intention to do again a scenic flight (to see Lake Argyle, the Bungle Bungles and the Argyle Diamond mine, but we decided not to it because the flight takes more than 2.5 hours and we don’t think Tim will do it better than last time . Next to Kununurra you have the Mirima National Park that claim to have the mini Bungle Bungles. And indeed they have 2 kind of Bungle Bungles domes in the park; it made us happy ;). Because Kununurra is a agriculture environment thanks to damming the Ord River and Lake Argyle we did a agricultural tour and skipped Windham

In Kununurra campground I found a flyer of a 1.5 hour scenic fight with a water plane –from Derby- to the Horizontal Falls in the Buccaneer Archipelago. These ‘waterfalls will exist when seawater is pushed through a small channel in combination with the extreme tide difference in this region (apparently on of the highest tidal movements in the world). So up to Derby!

On our way to Derby we visit Halls Creek and Fitzroy Crossing.

Driving through Australia itself gives you already a vacation feeling. The roads are good, great scenery till the horizon and no traffic jams. The only traffic you meet are people from the south who are heading north for their hibernation. Zippers (bypass operation), Gray nomad (pension) are some of the names for these travelers with their tow caravan and big four-wheel drive Nissan Patrol (of other 4wd Asian brand) including an boot on the roof of their car.

Halls Creek itself is not shocking same as Fitzroy Crossing. Both a lot of Native Australians on the street hanging around a tree or supermarket. Halls Creek is the town to the south entry of the Bungle Bungles. Fitzroy Crossing is the thon to Geikie Gorge National Park. In Fitzroy Crossing we did an Aboriginal tour on the Geikie Gorge through where the Fitzroy river flows. In the past (350 million years) the Gorge was a reef system. We also did got some lessons in the family traditions of the Aboriginals, which give you an other (more understandable) view of today’s native Ozzie’s. Geikie Gorge is worth visiting (see pictures)

And Derby, I would say skip Derby

In the Visitors Centre we heard that the two scenic flight operators had irregular flights because it was still April, the season starts in May. She also told us that the flights plan was changes a couple of times during the last 2 week. After ringing both tour operators we heard that one will do a flight next week and the other had change his tour from 3 to 6 hours (flight, power jet boat, fishing and flight again) so … no scenic flight for us ?. To overcome this disappointment we went to the town pool and see the famous Derby jetty twice; with low and with high tide. Beside that jetty, they also have lots of sand flies thanks to the big mud plain.

In Broome there is enough to do so staying some days is recommended. Here they don’t have a low and peak season, most of the good attractions where already fully booked days before we came in town. And the natural attractions like the ’stairway to heaven’ and the by low tide visible dinosaur footprints where not visible anymore. BTW the ’stairway to heaven’ can be watched between Derby and Karratha as long as you have some empty mud plains, low tide and full moon. Beside the precious Cable Beach and other self guided attractions incl. great mango ice cream and liquor on a mango farm, we did the famous Broome Camel ride and an Astro-tour. The Astro-tour was fantastic. See some great stars from both the Southern & most of the northern Hemisphere like the Moon, Southern Cross, Saturn, Uranus, Jewel Box and more. Only the next day my whole back looked like the Moon. Although I had a long sleeve pants and sweater (with 30 degrees) and I covered me fully with insect repellent; except my back ?

Frome several people we heard the “Eighty Mile Beach” or ‘Eety Bijl Niets’ the way Tim pronounce it was nice but not spectacular. A huge camping with (according to one of the annual visitors this year for the first time) a huge amount of flies. (see the picture with the anti-fly cage). You can fight against sand flies with repellent, but normal flies…. nose, mouth ears, eyes…. Brrrrr.

Although we would like to see a huge big mine (like Tome Price) we thought it would be nicer for Tim to see big ships and other big machinery and it saved us about 700 kilometres.

Via Port Hedland and Point Samson we arrived (April 29th) in Karratha. In all these three peninsula’s they have a huge port of transhipment for iron ore. Most of the ships have Asia (China & Japan) as their destination. In Karratha they also have a port of transhipment for industrial salt and natural gas(destination mainly Asia). The trains that brings the iron ore to these ports come from the 10 iron ore mines in the neighbourhood (3-500 km) and are about 210 carriages long = about 2.4 kilometres long. In Karratha we visit the port side of Pilbara ore which is part of Rio Tinto. It was a really interesting and fascination tour.

Before the weekend of May 4-7 we would like to be in Exmouth for the WhaleShark Festival.

Till soon
John, Lia & Tim

Short English text will follow soon.
————————————–

Kununurra – Karratha

Dag allemaal,

In Kunanurra hadden we besloten om niet de scenic flight van 2,5 uur naar de Bungle Bungle, Lake Argyle en de Argyle diamond mine te doen. Het Mirima National Park, grenzend aan Kununurra, heeft inderdaad 2 soortgelijke mini Bungle Bungle rotsjes, en daar waren we ook tevreden mee. Wyndham hebben we niet gezien omdat we een agricultuur tour gedaan hebben. Waren de appels in The Northern Territory niet te betalen, over de €4,- voor een kilootje, hier in Kununurra werden ze bijna voor niets weggegeven, kijk daar houden we van. Kununurra is een leuk dorpje om te vertoeven en een aantal daagjes te verblijven; wat we dan ook gedaan hebben.

Bij de camping vond ik een foldertje van een scenic flight met een watervliegtuigje –vanuit Derby- naar de Horizontal Falls in de Buccaneer Archipelago. Deze horizontale waterval wordt veroorzaakt door de extreme getijden verschil in deze regio (een van de hoogste in de wereld). De ‘waterval’ ontstaat als het zeewater tussen twee schiereilanden geperst wordt, en omdat het met een watervliegtuig maar 1.5 uur vliegen is…. Dus op naar Derby!

Maar eerst Halls Creek en Fitzroy Crossing.

Voor ons zelf houden we ook een dagboek bij -nog zo’n ouderwets papieren ding- dus soms heb ik wel eens het gevoel dat ik aan het flashback-en ben. ‘t Klink gek, maar rijden in Australië is op zichzelf al een vakantie. De hoofdwegen zijn goed tot zeer goed (okay, af en toe een klein gaatje, een wegversmalling of vol in de remmen omdat er een kudde koeien oversteekt). Het enige wat je ziet is –tot aan het einde van de horizon- mooie scenery’s. Elke kilometer heeft wat anders te bieden; rotsen, bergen, gras, niets, bomen, wolkpartijen, boabs en meer. En wat helemaal zo lekker is… geen enkele file, alleen af en toe een tegenligger. Zippers, gray nomad of hoe ze de gepensioneerden reizigers ook noemen, kruipen nu in hun big fourwheel drive Nissan Patrool (of ander 4wd Aziaat) met daarachter een hoog op zijn dubbelasser staande sleurhut en een aluminium vissersbootje op het dak van hun auto. Omdat het nu winter wordt hier in Noord Ozzie gaan hele volksstammen uit het zuiden overwinteren in het noorden. Toen Li een badpak in Darwin wilde kopen kon ze alleen nog uit wat restjes kiezen; de winter collectie was nl. al begonnen. Bij het zien van al die lange broeken én truien brak het zweet ons terstond uit, helemaal omdat het hier niet onder de 30 graden komt. Restjes heeft ze dus gekocht, net als de Bob de Bouwer stuf van Tim. Restjes zijn altijd goedkoper dus nu (zaterdag 28 april) zitten we weer aan ‘t heerlijke wijntje van deze besparing 😉

De weg van Kununurra naar Halls Creek is bezaaid met Boab trees in werkelijke alle vormen en formaten en nog redelijk vol met blad van ’t regenseizoen. Naarmate het langer droog wordt gaan ze hun blad verliezen en worden het net van die bomen die zijn omgedraaid met hun wortels in de lucht. Halls Creek zelf is niet veel, al heeft het dorpje wel weer alles wat je nodig mocht hebben. Zelfs gillende Abbies at night; het leek wel of ze elkaar afmaakten.

Vanaf Halls Creek naar Fitzroy Crossing hebben we geen enkele Boab tree meer gezien (merkwaardig vonden wij dat) maar gelukkig was ie er weer toen we naar Derby reden. Fitzroy Crossing … beetje hetzelfde als Halls Creek, maar ietsje meer Abbies, al heb ik ze ’s nachts niet gehoord 😉 In Fitzroy hebben we een Abbie tour gedaan door de Geikie Gorge. Deze prachtige gorge (kloof waar de Fitzroy river doorheen loopt) was enkele miljoenen jaren geleden een rif. Tijdens de tour werd ook helder uitgelegd hoe het Abbie gezinsleven in elkaar zat/zit. Dankzij zo’n uitleg krijg je toch wel een andere kijk op de oudste bevolkingsgroep van Australië.

En dan Derby. Derby…da’s ook niet alles. De weg erna toe is voor Australië begrippen saai. Het lijkt op 1 rechte weg waar geen einde aan komt. De Boabs kwamen wel weer in het landschap terug. Toch hebben we (okay, ik reed) soms rond de 140 gereden (110 is max. in WA), maar gelukkig geen bon zoals de laatste keer in NT. Dat je hard rijdt met zo’n camper merk je ook wel in de diesel consumptie. Rijdt ie normaal rond de 100km op de 14 liter, die dag hebben we 22 liter per 100 km verbruikt. Gelukkig is de diesel nog niet zo duur als bij ons (nog steeds onder de €1,-) en Tim betaald de diesel, dus…. 😉

Aangekomen in Derby zijn we gelijk naar de Visitors Centre gegaan om de vlucht te boeken. Toen werd ‘t al snel duidelijk dat het niets zou worden. Het was nog geen mei (dan begint voor hun het seizoen pas weer) en de 2 organisaties die de vlucht naar de Horizontal Falls aanboden hadden de laatste paar dagen hun prijzen en tours diverse malen aangepast. Na wat rond bellen bleek dat de ene organisatie pas een toer ging doen als ze meer dan 8 mensen hadden terwijl de andere zijn tijd van 3 uur opschroefde naar 6 uur; vlucht heen, powerboat, vissen en weer terug vliegen. En ze zouden pas een week later beginnen. Dus helaas pindakaas. Veel keuzes in caravan parken hebben ze niet, dus we hebben die ene genomen en hebben het plaatselijk zwembad bezocht voor een verfrissende duik. De dag daarna zijn we naar Broome gereden.

Broome lijkt een beetje op Kununurra. Je kunt daar wel enkele dagen vertoeven. Mooi brede stranden en er is genoeg te doen. We zijn daar enkele dagen geweest en hebben daar de toerist uitgehangen door een kamelen safari en een astro night (sterren kijken) te doen. Sterren kijken van zowel het zuidelijk en bijna alles van het noordelijk halfrond is echt geweldig. Het is net nep als je de maan, Saturnus, Venus, de Juwelbox etc ziet door zo’n sterrenkijker. Dat zijn echter niet alle mozzies die je hoort en op je rug voelt de volgende dag. Benen, armen, gezicht en nek ingesmeerd met repellent en een lange spijkerbroek en T-shirt met lange mouwen aan (30 graden). Maar ja, blijkbaar was hun prik apparaat lang genoeg om door mijn T-shirt te prikken. M’n hele rug zat onder. Zelfs boven op mijn kop hadden ze me te pakken gehad! Gelukkig hebben ze hier ook redelijk goed spul tegen de jeuk.

Was in Derby het seizoen nog niet begonnen, hier in Broome waren de meeste attracties de eerste dagen al volgeboekt. Dan maar naar Eighty Mile Beach (of zoals Tim zegt: Eety Bijl Niets)

Aangekomen in 80 Mile Beach hadden we het al gauw gezien. Een gigantische camping, maar ook genoeg sandflies en gewone vliegen. Tegen die sandflies kun je, je redelijk ‘bewapen’ maar die gewone vliegen….. ze vliegen gewoon je neus en oren in. Brrrrr. We spraken enkele ‘bewoners’ die elk jaar voor enkele weken naar deze camping gaan en het was voor het eerst dat het zo erg was. Alle voorgaande jaren hadden ze er geen last van gehad.

Wetende dat er om de volgende hoek altijd weer iets anders fantastisch te zien en te beleven is, zijn we na 2 dagen weer verder gegaan.

We hebben besloten dat het voor Tim (en ook voor onszelf, omdat het 700 km scheelt) leuker is om grote boten e.d. te zien, dan een grote ijzermijn en weer een nationaal park te bezichtigen. We gaan dus niet naar Tom Price (2 na grootste ijzermijn ter wereld) en naar het Karijini National Park.

Via Port Hedland en Point Samson zijn we gisteren (29 April) aangekomen in Karratha. In alle 3 de plaatsen zijn havenpoorten opgezet om de ijzererts uit de omliggende 10 mijnen (waar Tom Price er een van is) te exporteren naar de rest van de wereld (voornamelijk Japan en China). De aanvoer van dit ijzererts gebeurd via 2,4 km lange treinen. In Dampier is daarnaast ook nog een havenpoort voor zout en voor aardgas; allen in handen van Rio Tinto (HP-ers komt deze naam jullie bekend voor?). Dampier en Karratha hebben hun ontstaansrecht eigenlijk alleen maar te danken aan deze bedrijvigheid. Ondanks dat de business zo booming is en de salarissen hoog ($1500 per week) is er een dramatisch tekort aan mensen. Het is zo erg dat zelfs de supermarktketen denkt om weg te gaan uit Karratha. En waarom? Alleen maar omdat er geen accommodatie is om alle mensen die in deze havens werken onderdak te bieden. En als er iets vrij is kost dit $1500 per week….. En wij vroegen ons al af waarom onze camping zo extreem duur was ($38 per nacht t.o.v. de gemiddelde $25 per nacht). De dag voor ons aankomst was er geen enkele campingplaats meer beschikbaar in Dampier of Karratha. Op onze camping zijn de meeste plaatsen ingenomen door 1 en de zelfde caravan waar een medewerker van de Rio Tinto zijn intrek in heeft. Het caravan park lijkt ’s avonds wel een groot wagenpark van verschillende aannemers 😉

Morgen gaan we weer verder naar beneden. We willen voor dit weekeind (4-7 mei) in Exmouth zijn voor het WhaleShark Festival.

Talk to you later

John, Lia & Tim